"LONG TALL SALLY" - EP



Cztery piosenki z piątej EP-ki (czwórki) zespołu:
Long Tall Sally
I Call Your Name
Slow Down
Matchbox






LONG TALL SALLY
kompozycja: Enotris Johnson / Robert Blackwell / Richard Penniman(Little Richard)
nagrana: 1 marca 1964
wydana: 19 czerwca 1964 (UK - EP-ka "Long Tall Sally") , 10 kwietnia 1964 (Capitol ST-2080 – stereo),
długość: 2'03”
podejścia: 1
producent: George Martin
inżynier: Norman Smith, Richard Langham
obsada:
John Lennon: gitara solowa (1964 Rickenbacker 325)
Paul McCartney: wokal , bas (1961 Hofner 500/1)
George Harrison: gitara solowa (1962 Gretsch 6122 Country Gentleman)
Ringo Starr: perkusja (1963 Ludwig Downbeat Black Oyster Pearl)
George Martin: fortepian (1905 Steinway Vertegrand upright)

Dostępna na:
Past Masters Volume 1, (UK: Parlophone CDP 7 90043 2, US: Capitol CDP 7 90043 2)
Long Tall Sally (EP), (UK: Parlophone GEP 8913)
Live At The BBC
Anthology 1

JOHN: „Little Richard był mistrzem wszech-czasów. Pierwszy raz usłyszałem go jak mój kumpel przywiózł z Holandii płytkę na 78 obrotów z 'Long Tall Sally' na jednej stronie i 'Slippin' And Slidin' na drugiej. Walnęło nas. Nigdy w całym naszym życiu nie słyszeliśmy nikogo, kto by tak śpiewał, no i te wszystkie zwariowane saksofony”.
PAUL„W The Beatles to zawsze ja śpiewałem piosenki Little Richarda a nie tak jak przedstawiono to w filmie „Backbeat”.
No tak, znamy już te żale Paula.
The Beatles ze swoim idolem:  Little Richardem

Piosenka pochodząca z sesji „A Hard Day's Night”. Uważa się za bardzo prawdopodobne, że mogła być użyta w filmie ale wobec „bogactwa” własnego materiału zespołu, dostarczonego na potrzeby filmu, zrezygnowano z niej. W UK została wydana jako tytułowa na EP-ce, w USA dwa miesiące wcześniej na „The Beatles' Second Album”. Zespół śpiewał i nagrywał ją często dla mediów. Dla samego radia BBC nagrał 6 różnych wersji pomiędzy 1 kwietnia a 17 licpa 1964 roku.

„Long Tall Sally” Beatlesi nagrali za 1-szym podejściem w marcu 1964. Mieli już tak opanowaną piosenkę do perfekcji (była ich sztandarowym numerem koncertowym), że nie potrzebowali prób. To rzadkość w całej tzw. „historii studyjnej” zespołu.W piosence są dwa sola gitarowe, pierwsze grane przez Johna i bardzo krótkie drugie George'a. Pod koniec tej samej sesji zostały zakończone „I'm Happy Just To Dance With You” oraz „I Call Your Name”.

O piosence tej bardzo ładnie przeczytałem na pewnej amerykańskiej witrynie poświęconej płytom zespołu wydawanym w USA. Adres strony na razie zostawię w tajemnicy ale na koniec zakończenia omawiania dyskografii i historii zespołu - oczywiście ją zdradzę. Otóż wyczytałem na tej stronie jak wielkim przeżyciem było dla każdego, kto widział w swoim życiu krótki koncert The Beatles. To zazwyczaj pozostało na zawsze takim zdarzenie, o którym się mówi zawsze z dumą: 'no wiesz, wtedy kiedy widziałem The Beatles w …”. No i tutaj mamy związek z omawianą dzisiaj piosenką. Bez względu na to gdzie - czy to w Niemczech, Australii czy w Wielkiej Brytanii - ktokolwiek oglądał koncert Wielkiej Czwórki musiał słyszeć na żywo wykonanie tej piosenki, gdyż do końca kariery koncertowej (tj. do koncertu na Candlestick Park w San Francisco 29 sierpnia 1966 roku) była ona przez zespól zawsze wykonywana. Od czasów Quarrymen, poprzez granie w Cavern w porze lunchu, Hamburg do czasów beatlemanii. „Long Tall Sally” zaśpiewał tez Paul Johnowi w czasie pierwszego spotkania w dniu 6 lipca 1957 roku. Piosenka ta z pewnością jest przykładem muzyki wczesnych Beatlesów, niezależnie od perełek powstałych w owym czasie jak chociażby „If I Fell” czy nawet” Can't Buy Me Love”





Gonna tell Aunt Mary 'bout Uncle John
He claims he has the music
But he has a lot of fun
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

Well, long tall Sally
She's really sweet
She got everything that Uncle John need
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

Well, I saw Uncle John with bald head Sally
He saw Aunt Mary comin'
And he jumped back in the alley
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

Well, long tall Sally
She's built for speed
She got everything that Uncle John need
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

Well, I saw Uncle John with bald head Sally
He saw Aunt Mary comin'
And he jumped back in the alley
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

We gonna have some fun tonight
Have some fun tonight, wooh
Have some fun tonight
Everything's all right
Have some fun
Have me some fun tonight



SLOW DOWN

kompozycja: Larry Williams
Larry Williams
nagrana: 1 czerwca 1964
wydana: 20 lipca 1964 „Something New” Capitol T-2108), 24 sierpnia 1964 (US: Capitol 5255; strona B – "Matchbox",) 19 czerwca 1964 (UK - EP-ka "Long Tall Sally")
długość: 2'54”
podejścia: 4
producent: George Martin
inżynier: Norman Smith

obsada:
John Lennon: wokal prowadzący (zdublowany), gitara rytmiczna (1964 Rickenbacker 325)
Paul McCartney: bas (1961 Hofner 500/1)
George Harrison: gitara solowa (Gretsch 6119 "Tennessean")
Ringo Starr: perkusja (Ludwig)
George Martin: fortepian (1905 Steinway Vertegrand upright)
Dostępne na:
Something New, (US: Capitol (S)T 2108, CDP 7243 8 66876 2 3)
Long Tall Sally (EP), (UK: Parlophone GEP 8913)
Past Masters Volume 1, (UK: Parlophone CDP 7 90043 2, US: Capitol CDP 7 90043 2)
Live At The BBC
1964, w studiu z George Martinem



Po raz pierwszy nagrana przez autora piosenki, Larry'ego Williamnsa, wykonawcy R&B z Nowego Orleanu. Nie jest to jedyna kompozycja tego artysty w karierze The Beatles. Dwie pozostałe to: "Bad Boy" oraz "Dizzy Miss Lizzie"). Dzięki temu Williams stał się – obok Carla Perkinsa - autorem, który dostarczył najwięcej piosenek do repertuaru Bajecznej Czwórki. Larry był o wiele większą gwiazdą w Wielkiej Brytanii niż w rodzimych Stanach. Piosenkę napisał w klimacie piosenek swego przyjaciela i mentora - Little Richarda (gwizdanie, szalona gra na fortepianie i saksofonie). Taka piosenka po prostu musiała się podobać Beatlesom.
Piosenka często wykonywana w czasie okresu "hamburskiego" i tzw. Okresie "liverpoolskim".Została nagrana dla BBC zanim została zarejestrowana jej wersja oficjalna. Po urlopie muzycy wrócili by dokończyć nagrywanie piosenek do soundtracku filmu „A Hard Day's Night”. Najpierw nagrali finalnie „Matchobox” oraz „I'll Cry Instead”, następnie zaczęli pracę nad „Slow Down”. Zrobili to inaczej tym razem, skupili się na nagraniu ścieżki rytmicznej: gitary, bas i perkusja), następnie skupili się na wokalu, gitarze solowej i dodatkach. W studio piosenka była nagrana więc bardzo szybko, niektórzy podkreślali, że nawet niechlujnie ale taki był rocka and roll. Pianino dograł Martin kilka dni później i cała czwórka zaakceptowała to urozmaicenie w aranżacji i jako element dodający piosence „drive'u”.



1964, praca w studio.

Well, come on pretty baby, won't you walk with me?
Come on, pretty baby, won't you talk with me?
Come on pretty baby, give me one more chance
Try to save our romance!

Slow down, baby, now you're movin' way too fast
You gotta gimme little lovin', gimme little lovin'
Ow! If you want our love to last

Well, I used to walk you home, baby, after school
Carry your books home, too
But now you got a boyfriend down the street
Baby what you're tryin' to do?

You better slow down!
Baby, now you're movin' way too fast
You gotta gimme little lovin', gimme little lovin'
Bbbbb! If you want our love to last

Well you know that I love you, tell the world I do
Come on, pretty baby, why can't you be true?
I need your baby, oh so bad
The best little woman I ever had

Slow down, baby, now you're movin' way too fast
You gotta gimme little lovin', gimme little lovin'
Ow! If you want our love to last




I CALL YOUR NAME
kompozycja: Lennon (100%) - McCartney
nagrana: 1 marca 1964
wydana: 19 czerwca 1964 (UK - EP-ka "Long Tall Sally"),10 kwietnia 1964 (Capitol ST-2080 – stereo),
długość: 2'09”
podejścia: 7
producent: George Martin
inżynier: Norman Smith, Richard Langham

obsada:
John Lennon: wokal prowadzący (zdublowany), gitara rytmiczna (1964 Rickenbacker 325)
Paul McCartney: bas (1961 Hofner 500/1) 
George Harrison: gitara solowa (1963 Rickenbacker 360-12 Fire-glo)
Ringo Starr: perkusja (Ludwig), dzwonki
 
dostępne na:
The Beatles' Second Album (US: Capitol (S)T 2080)
Long Tall Sally (EP), (UK: Parlophone GEP 8913)
Past Masters Volume 1, (UK: Parlophone CDP 7 90043 2, US: Capitol CDP 7 90043 2)
Live At The BBC
Jedna z najwcześniejszych kompozycji Johna. Darowana przez Autoa Billy J. Kramerowi, koledze ze „stajni Epsteina”, który umieścił ją na stronie B innej kompozycji Johna: „Bad To Me”, która zdobyła numer 1.
JOHN: To była moja piosenka, gdy nie było Beatlesów, nie było żadnego zespołu. Miałem ją w głowie cały czas. Próbowałem z niej zrobić coś na kształt bluesa, później ją skończyłem z myślą o albumie. Pierwsza część powstała w Hamburgu, to była moja pierwsza próba napisania piosenki.


Krytycy orzekli, że muzycznie utwór jest interesujący ze względu na ciekawe solo, dzięki któremu Beatlesi przybliżyli piosenkę do rytmów ska. John bardzo polubił rytmy ska i reggae ale w późniejszym czasie, w 1964 roku muzyka ta była raczej poza Jamajką nieznana. Mamy tutaj kolejną nieścisłość odnośnie genezy utworu. Paul pamięta, że napisali ją wspólnie w mieszkaniu Mimi przy Menlove Avenue w Liverpoolu.
PAUL: „To był numer Johna ale pracowaliśmy nad tym razem. Kiedy patrzę wstecz na niektóre teksty piosenek, myślę sobie: 'Poczekaj, co on miał tutaj na myśli ? Wołam twoje imię ale ciebie tutaj nie ma' Czy chodziło mu o matkę, ojca? Muszę przyznać, że tak naprawdę nie widzieliśmy tego co pisaliśmy (o czym drugi myślał ? RK), ponieważ byliśmy parą młodych facetów piszących piosenki. Nie oglądałeś się za siebie w owym czasie, to przyszło z wiekiem gdy zacząłeś wszystko analizować”.
Piosenkę nagrano w czasie trzygodzinnej sesji razem z „I'm Happy Just To Dance With You” oraz „Long Tall Sally”. Niewiadomo dokładnie, dlaczego zespół postanowił odkurzyć ją prawie rok po nagraniu jej przez Billy J. Kramera . John przed rozpoczęciem nagrywania, zakrywając dłonią mikrofon spytał: 'Czy nie sądzicie,że jest trochę za długie intro i solo od tego u Billy'ego? Bo w końcu to jest nasza piosenka, racja ?'



W środku Carl Perkins i Elvis Presley.
I call your name but you're not there
Was I to blame for being unfair
Oh I can't sleep at night
Since you've been gone
I never weep at night
I can't go on

Don't you know I can't take it
I don't know who can
I'm not goin' to mayayake it
I'm not that kind of man

Oh I can't sleep at night
But just the same
I never weep at night
I call your name
Aww

Don't you know I can't take it
I don't know who can
I'm not goin' to mayayake it
I'm not that kind of man

Oh I can't sleep at night
But just the same
I never weep at night
I call your name
I call your name
I call your name
I call your name

MATCHBOX
kompozycja: Carl Perkins
nagrana: 1 czerwca 1964
wydana: 24 sierpnia 1964 (US: Capitol 5255; strona B – "Matchbox",), 19 czerwca 1964 (UK - EP-ka "Long Tall Sally")
długość: 1'57”
podejścia: 5
producent: George Martin
inżynier: Norman Smith
 
obsada:
John Lennon: gitara rytmiczna (1964 Rickenbacker 325)
Paul McCartney: bas (1961 Hofner 500/1)
George Harrison: gitara solowa (Gretsch 6119 "Tennessean")
Ringo Starr: wokal, perkusja (Ludwig)
George Martin: fortepian (1905 Steinway Vertegrand upright)

Dostępne na:
Something New, (US: Capitol (S)T 2108, CDP 7243 8 66876 2 3)
Long Tall Sally (EP), (UK: Parlophone GEP 8913)
Past Masters Volume 1, (UK: Parlophone CDP 7 90043 2, US: Capitol CDP 7 90043 2)
Live At The BBC

Pete Best, śpiewa "Boys" czy "Matchbox" ?
Przebój rockabilly klasyka gatunku, Carla Perkinsa z 1959 roku. Piosenka tak naprawdę została po raz 1-szy nagrana jako „Match Box Blues” przez Blind Lemon Jeffersona w marcu 1927 roku. Później była przerabiana przez wielu kolejnych bluesmanów, Beatlesi wzięli na warsztat tą, którą „opracował” Perkins. Pewne zmiany w tekście wersji Ringa, każą sugerować, że Beatlesi słyszeli jednak nie tylko wersję Carla. Sam Perkins był obecny przy sesji do „A Hard Day's Night” i pomagał w produkcji takich piosenek jak „Slow Dwon”, „I'll Cry Instead” oraz „I'll Be Back”. W owym czasie odbywał tournée po Wielkiej Brytanii i został zaproszony przez chłopców ale jego obecność w czasie sesji bardzo ich speszyła (plotka głosi, że niski riff otwierający „Matchbox” zagrał właśnie Carl). Niemniej nie przeszkodziło to zespołowi i Perkinsowi wspólnie jamować przy jego piosenkach : „"Sure To Fall (In Love With You)," "Sawdust Dance Floor," oraz"Your True Love”. Brak jednak taśm z tego ważnego wydarzenia. Carl był bardzo miły i sympatyczny. Gdy Ringo zwrócił się do niego „Mr. Perkins,” amerykański muzyk odpowiedział: „Synu, chciałbym byś zwracał się do mnie Carl, Pan Perkins to mój ojciec”.
„Matchobox” to jedyna piosenka w zespole, którą wykonywało trzech „różnych” Beatlesów: pierwszy bębniarz Pete Best, który śpiewał ją w Cavern, Joh, który śpiewał ją w czasach „wczesnego Hamburga” oraz Ringo. W lipcu 1963 roku nagrano wersję Ringa dla audycji 'Pop Go The Beatles', tą wersję słyszymy też na albumie „Live At The BBC”. W czerwcu 1964 zespół nagrywa ją na potrzeby filmu ale ostatecznie piosenka ukazuje się na „czwórce” 'Long Tall Sally'.
By powstała wersja satysfakcjonująca wszystkich, nagrywano ją 5 razy. Ringo śpiewał i grał na perkusji jednocześnie, później zdublowano jego głos.
24 sierpnia 1964 roku na rynku amerykańskim ukazał się singiel: „Matchbox/ Slow Down”. Na amerykańskim rynku funkcjonowały zespoły tylko wokalne, czasem także instrumentalne, nie było jednak takiego, gdzie mógłby śpiewać perkusista. Beatlemania spowodowała, że zespół oprócz ogromnej popularności jako grupa dzielił się popularnością z każdym z chłopców osobno. Wszyscy czterej stali się niezwykle popularni w USA. O ile w UK Ringa lubiano, akceptowano jako czwartego Beatlesa, w USA w 1964 stał się najbardziej popularnym członkiem zespołu. Film i jego tzw. „scena Ringa” spowodowały wzrost uwielbienia i szaleństwa na punkcie Starra, do tego stopnia, że w obiegu potocznym pojawił się zwrot „Ringo na Prezydenta”. Prezydencki rywal William Scranton na pytanie, czy jeśli wygra wybory to nominuje Beatlesów na członków swego gabinetu odpowiedział: 'No cóż, będę musiał, prawda? ' Gdy już było ustalone, że Ringo znajdzie się w jego gabinecie, zapytano pozostałych Beatlesów, gdzie by siebie widzieli w Białym Gabinecie. Odpowiedzi były typowe dla nich, George odparł, że mógłby być drzwiami a John, że którąś z szafek.



Phil Spector wypuścił piosenkę: „Ringo I Love You”, śpiewaną przez Bonnie Jo Mason znają także jako … Cher. Inne piosenki to np.: The Bon Bons - „What's Wrong With Ringo?”, Dick Lord - „Like Ringo”, The Young World Singers - „Ringo For President”. Piosenek był mnóstwo ale tutaj zaskoczę Was, nawet ...Ella Fitzgerald nagrała piosenkę sławiącą Ringa: „Ringo Beat” - wszystkie wymienione piosenki ukazały się 1964 roku.
Richard Langham, Norman Smith i George Martin

Te wszystkie wydarzenia spowodowały, że szefowie Capitol Records zaczęli się zastanawiać jak zdyskontować tą popularność Ringa. Zdecydowali się wydać singla z piosenką, którą śpiewa Ringo i wybór padł na „Matchbox”. Singiel osiągnął 17-te miejsce na liście Billboardu w październiku 1964 roku, więc nie zrobił jakiejś zawrotnej kariery, co w najmniejszym stopniu nie spowodowało jakąkolwiek zmianę w popularności Ringo Starra ( piosenki o Ringu powstawały nadal, do 1966 roku).




I said I'm sitting here watching
Matchbox hole in my clothes
I said I'm sitting here wondering
Matchbox hole in my clothes
I ain't got no matches but I sure
Got a long way to go

I'm an ole poor boy, and I'm a
Long way from home
I'm an ole poor boy, and I'm a
Long way from home
I'll never be happy cause everything I've
Ever did was wrong

Well, if you don't want my peaches honey
Please don't shake my tree
Well, if you don't want my peaches honey
Please don't mess around my tree
I got news for you baby
Leave me here in misery

Well, let me be your little dog
Till your big dog comes
Well, let me be your little dog
Till your big dog comes
And when your big dog gets here
Watch how your puppy dog runs

I said I'm sitting here watching
Matchbox hole in my clothes
I said I'm sitting here watching
Matchbox hole in my clothes
I ain't got no matches but I sure
Got a long way to go




_______________________________________________________ 

 Historia The Beatles na : Fab4-TheBeatles.blogspot.com


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz