ALBUM "1" - Dyskografia po 1970

Premiera drugiej płyty z sesji radiowych w BBC pod tytułem: On Air : Live At The BBC Vol 2 (jesień 2013) to dobra okazja bym trochę uzupełnił dysko-grafię zespołu tą po 1970 roku. Oto piękna płyta z 2000 roku. "One" najczęściej pisana jako "1"


indeks:
Wielka Brytania: CD Apple 7243 5 29970 2 2, płyta winylowa Apple 529 3251, kaseta:529 9704
świat: CD Apple 7243 5 29325 2 8, kaseta Apple 7243 5 29325 4 2
nagrany: wrzesień 1962 - kwiecień 1970
wydany: 13 listopada 2000
producent: George Martin, Phil Spector
wybór kompilacji: G.Martin oraz Pauk, Ringo i George.
długość: 79'08"
projekt okładki: Rick Ward (przód), tył – słynna (zmodyfikowana) fotografia Richarda Avedon (17.08.1967)

obsada:
JOHN: wokal, gitary, klawisze, harmonica
PAUL: wokale, bas, gitary, fortepian, akustyczna gitara oraz perskusja na "Ballad of John and Yoko"
GEORGE: gitary, chórki, główny wokal na "Something"
RINGOo: perkusja, instrumenty perkusyjne, głowny wokal na "Yellow Submarine" 
dodatkowo grają:
George Martin: fortepian na "A Hard Day's Night" oraz "Penny Lane"
Andy White: perkusja na "Love Me Do"
Billy Preston: organy na "Let It Be" oraz elektryczny fortepian na "Get Back"
Mal Evans: bęben basowy na "Yellow Submarine"




Kompilacyjny album wydany z okazji uczczenia 30-tej rocznicy rozpadu zespołu. Zawiera wszystkie single, które były numerami 1 na listach w Wielkiej Brytanii oraz w Ameryce (USA) – od 1962 roku do 1970. Pierwszy kompilacyjny album zespołu The Beatles wydany na jednej płycie CD. Na całym świecie płyta odniosła ogromny sukces, do dzisiaj sprzedała się w ponad 31 milionach egzemplarzy. Czwarty najlepiej sprzedający się album w historii rynku muzycznego w USA, najlepiej sprzedający się album dekady 2000-2009 w USA oraz na całym świecie. We wrześniu 2011 wydany powtórnie w wersji zremasterowanej cyfrowo.

Piosenka "For Your Blue" wydana została na singlu razem z "The Long And Winding Road" jako podwójny singiel A i jako taka także była odnotowana jak nr 1, ale Capitol traktował ją jako stronę B płytki stąd jej brak na liście. W przypadku podwójnego singla ze stronami A: "Day Tripper" oraz "We Can Work It Out" już zamieszczono na płycie obie piosenki,choć w USA numerem 1 była tylko "We Can Work It Out". “Please Please Me” jako singiel uznawane jest za pierwszy numer 1 zespołu ale wg. list przebojów ale wg, muzycznych magazynów: New Musical Express oraz Melody Maker (głosowanie fanów) a nie wg. zestawień najlepiej sprzedających się singli publikowanych przez Record Retailer (Music Week), ponieważ zamieszczono na płycie “1” jak i na “20 Greatest Hits” piosenkę ‘Penny Lane’ – powinna zostać umieszczona także druga strona singla ‘Strawberry Fields Forever’, tak się jednak nie stało (przypuszczalnie z powodu ograniczeń czasowych na płycie).
Album ten to kombinacja obu wersji wczesniej wydanych w obu krajach albumu "20 Greatest Hits" z tym, że na tamtych albumach nie zmieściła się z powodu ograniczeń czasowych piosenka 'Something'. Na "1" piosenka Hej Jude jest w pełnej, ponad 7-minutowej wersji, na "20 Greatest Hits" w skróconej.
Do płytki dołączona jest 32-stronicowa książeczka ze 163-cioma okładki z różnych płyt zespołu wydanych na całym świecie (single) z adnotacją: kiedy nagrana,gdzie, data wydania, pozycja na listach.
Płyta nie jest oczywiście w pełni reprezentatywna dla całej twórczości zespołu. Zabrakło na nim wielu wspaniałych perełek zespołu jak choćby 'A Day In The Life' ale tak to już bywa z takimi kompilacjami. Dla prawdziwego fana cała twórczość zespołu jest jednym wielkim zbiorem GREATEST HITS lub THE BEST OF ...



Zawartość:
1. Love Me Do
wydana : 5.10.1962 (UK), 27.04.1964 (USA) gdzie była nr 1 przez 1 tydzień 30 maja 1964. Wersja na tym albumie to ta, w której Ringo gra na tamburynie a za perkusją siedział Andy White.
2. From Me To You
wydana: 11.04.1963 (UK) – nr 1 od 2 maja przez 7 tygodni.
3. She Loves You
wydana: 23.08.1963 (UK) - od razu nr 1 przez 6 tygodni oraz ponownie nr 1 28.11.1963, 16.09.1963 (USA) – nr 1 przez dwa tygodnie od 21 marca 1964.
4. I Want To Hold Your Hand
wydana: 29.11.1963 (UK) – nr 1 przez 5 tygodni, 26.12.1963 (USA), nr 1 przez 7 tygodni od 1 lutego do 20.03.1964.
5. Can't Buy Me Love
wydana: 20 marca 1964 (UK) nr 1 od 2.04.1964, 16.03.1964 (USA) – nr 1 przez 5 tygodni od 4.04.1964.
6. A Hard Day's Night
od 23.07.1964 nr 1 przez 3 tygodnie w UK, 2 tyg nr 1 w USA od 1.08.1964
7. I Feel Fine
w UK: nr 1 przez 5 tygodni od 10.12.1964, w USA nr 1 tylko 26.12.1964
8. Eight Days A Week
wydany 15.02.1965 ,nr 1 w USA przez 2 tyg. Od 13.03.1965
9. Ticket To Ride
wydany: 9.04.1965 w UK, nr 1 od 22.04.1965 przez 3 tyg., w USA wydany 19.04.1965, nr 1 22.05.1965
10. Help!
Wydany: 23.07.1965 w UK, nr 1 przez 3 tyg od 5.08.1965,w USA wydany: 19.07.1965,nr 1 przez 3 tyg od 4.09.1965. 

11. Yesterday
wydany w USA 13.09.1965, nr 1 przez 4 tyg. Od 9.10.1965
12. Day Tripper
wydany: 3.12.1965 w UK, nr 1 przez 5 tyg od 16.12.1965, w USA wydany 6.12.1965, nr 1 przez 3 tyg od 8.01.1966 – wersja studyjna na nowo zmiksowana do wersji stereo.
13. We Can Work It Out
wydany: 3.12.1965 w UK, nr 1 przez 5 tyg od 16.12.1965, w USA wydany 6.12.1965, nr 1 przez 3 tyg od 8.01.1966 – razem z Day Tripper na tym samym singlu z podwójnymi stronami A.
14. Paperback Writer
wydana: 10.06.1966 w UK oraz 30.05.1966 w USA. Nr 1 przez 2 tyg w UK od 23.06 oraz także przez dwa tyg od 25.06.1966 w USA.
15. Yellow Submarine
wydana: 5.08.1966 w UK,nr 1 przez 4 tyg od 8.08.1966
16. Eleanor Rigby
wydana: 5.08.1966 w UK,nr 1 przez 4 tyg od 8.08.1966 - razem z Yellow Submarine na tym samym singlu z podwójnymi stronami A.
17. Penny Lane
wydana: 17.02.1967 w UK, oraz 13.02.1967 w USA. Nr 1 w USA 18 marca 1967.
18. All You Need Is Love
wydana: 7.07.1967 w UK, nr 1 od 3 tyg 19.07,w USA nr 1 - 19.08.1967
19. Hello, Goodbye
wydana: 24.09.1967 w UK,nr 1 przez 7 tyg od 6.12.1967, w USA wydana 27.11.1967, nr 1 przez 3 tyg od 30.12.1967
20. Lady Madonna
wydana w UK: 15.03.1968, nr 1 przez 2 tyg od 27 marca.1968.
21. Hey Jude
wydana: 26.08.1968 w USA oraz 30.08. w UK, nr 1 w UK przez 2 tyg. od 11.09 oraz nr 1 w USA przez 9 tyg. Od 28.09.1968
22. Get Back
wydana :11.04.1969 w UK oraz 5.05.1969 w USA, nr 1 w UK przez 6 tyg od 23.04.1969 oraz w USA przez 5 tyg od 24.05.1969.
23. The Ballad Of John And Yoko
wydana :30.05.1969, nr 1 przez 3 tyg od 11.06.1969.
24. Something
wydana: 31.10.1969 w UK oraz 6.10.1969 w USA, Nr 1 – 29 listopada 1970.
25. Come Together
wydana: 31.10.1969 w UK oraz 6.10.1969 w USA, jako druga strona singla z dwiema stronami A z "Something". Nr 1 – 29 listopada 1970 .
26. Let It Be
wydana: 6.03.1970 w UK oraz 11.03.1970 w USA,nr 1 przez 2 tyg od 11.04.1970.
27. The Long And Winding Road
wydana: w USA 11.05.1970, nr 1 przez 2 tyg. od 13.06.1970. Wersja z dodaną orkiestrą - produkcja Phila Spectora, jedyna piosenka na płycie, której producentem nie jest George Martin.





Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog 
Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.





 

4 komentarze:

  1. "Jedynymi piosenkami na płycie, wydanymi w obu krajach, które nie osiągnęły szczytu list są "Please Please Me" oraz "Strawberry Fields Forever" (były numerami 2)."

    Hmm... Ale ani na "20 Greatest Hits", ani na "1" nie ma tych utworów, co zresztą wynika z wyżej umieszczonego zdjęcia i listy.

    OdpowiedzUsuń

  2. Racja, miało być inaczej , “Please Please Me” jako singiel uznawane jest za pierwszy numer 1 zespołu ale wg. list przebojów ale wg, muzycznych magazynów: New Musical Express oraz Melody Maker (głosowanie fanów) a nie wg. zestawień najlepiej sprzedających się singli publikowanych przez Record Retailer (Music Week), ponieważ zamieszczono na płycie “1” jak i na “20 Greatest Hits” piosenkę ‘Penny Lane’ – powinna zostać umieszczona także druga strona singla ‘Strawberry Fields Forever’, tak się jednak nie stało (przypuszczalnie z powodu ograniczeń czasowych na płycie). Niniejszą odpowiedź zamieszczam na blogu ale w tekście ten tekst jest już skorygowany poprawnie. Dzięki za uwagę. na swoje usprawiedliwienie dodam, że nie powstała żadna książka, publikacja o The Beatles gdzie nie popełniono zwyczajnych omyłek. Fakt, że singiel ‘Penny Lane’ / ‘Strawberry Fields’ był pierwszym do lat singlem zespołu, który nie dotarł do szczytu w rodzimej Brytanii został przez zespół odnotowany z radością (“uff, wiedzieliśmy, że kiedyś to się stanie...”), ale o tym w historii zespołu 1967 i opisie tego singla, które to teksty ukażą się pewnie w przeciągu kilki tygodni, bo w momencie gdy piszę te słowa - chronologicznie w HISTORII FAB 4 - zbliżam się do końca roku 1966 a wymieniony singiel to pierwsza połowa ‘67

    OdpowiedzUsuń
  3. Osobiście nie lubię takich mieszanek, czy najlepszych hitów. Wolę słuchać każdej płyty osobno i wsiąkać w jej niepowtarzalny klimat.
    Coolturalny-tygodnik.blogspot.com Nowości!

    OdpowiedzUsuń
  4. Hm... może i tak, ale tutaj opisuję WSZYSTKO o zespole. Jak widzisz też mam sekcję dyskografia po rozpadzie zespołu. Pomijając mnóstwo bootlegów i innych składanek The Beatles "1", "Love" są wydane oficjalnie przez firmę Apple. :)stąd też tutaj jakby z konieczności, kronikarska ich obecność. Składanki czasem dochodzą do niektórych fanów łatwiej niż cała twórczość Fab 4,gdzie niestety większość radiostacji rzadko ich puszcza a jeśli już to te najbardziej ograne numery stąd przeciętny meloman zna The Beatles tylko z "Yesterday", "Hey Jude" czy "Get Back" a później np. poznając ich inne, mniej znane numery rozdziawia buzię i pyta: To są też Beatlesi ??? Smutne ale tak jest!

    OdpowiedzUsuń