1965 - 01.

NOWY   ROK  STYCZEN 65

 John, Paul, George i Ringo nie zrobili sobie ferii świątecznych. Szalony rok 1964 pożegnali w podobnym stylu w jakim powitali 1965 - na scenie. Kilka wolnych wieczorów w tym czasie ale przede wszystkim świąteczne koncerty. Zapraszam do kolejnej odsłony HISTORII THE BEATLES.

1 stycznia – 16 stycznia:

ANOTHER BEATLES CHRISTMAS SHOW.

Przez pierwszych kilkanaście dni nowego roku The Beatles występowali w ramach projektu koncertowego pod nazwą: Another Beatles Christmas Show. Widowisko rozrywkowe (skecze, gagi, taniec, koncert muzyczny) to rozpoczęło się 24 grudnia a zakończyło się 16 stycznia (20 wieczorów, dwa razy dziennie prócz 24 i 29 grudnia, w które to dni odbył się tylko jeden show). Pomysł na show był podobny do tego z roku ubiegłego i odbywał się w Hammersmith Odeon. Beatlesi występowali w dwóch skeczach, w jednym z Freddiem Garritym ( z zespołu Freddie And The Dreamers) oraz w innym z DJ Jimmym Savile. Ponadto wśród wykonawców byli: Sound Incorporated, Elkie Brooks, The Yardbirds, Michael Haslam, The Mike Cotton Sound oraz Ray Fell.

W przyszłości największą karierę z wymienionych zrobią The Yardbirds.

8 stycznia 1965 - świat u ich stóp - Bajeczna Czwórka - Fab 4

W ich repertuarze znalazły się następujące piosenki: Twist And Shout, I'm A Loser, Baby's In Black, Everybody's Trying To Be My Baby, Can't Buy Me Love, Honey Don't, I Feel Fine, She's A Woman, A Hard Day's Night, Rock And Roll Music oraz Long Tall Sally. Któregoś wieczoru Chris Denning przeprowadził z zespołem wywiad w ich garderobie w czasie gdy chłopcy (brytyjska prasa nazywała ich pieszczotliwie „boys”) jedli śniadanie. Wywiad ukazał się w nowej audycji radia Luksemburg : The Beatles w Radiu Luksemburg. Serię programów pod tym tytułem emitowano przez 42 tygodnie w każdy sobotni wieczór od 20.45 do 21.00 (od 3 stycznia do 17 października 1965). Beatlesi nie mieli już więcej nic wspólnego z tym programem, prezenterzy radia głowili się jak obdzielić każdą audycję prócz muzyką (przeważnie w postaci koncertu życzeń słuchaczy) zespołu krótkimi wstawkami z tego wywiadu (plus z kilku następnych w dniach 20 marca, 29 kwietnia oraz 20 czerwca 1965). W czasie wywiadów beatlesi czytali fragmenty listów fanów i to także emitowano w tym radiowym serialu. Była to też okazja by sami Beatlesi mogli zadedykować swoje piosenki dla swoich bliskich i znajomych. W pierwszym wywiadzie John zadedykował piosenkę swoim starym kumplom z Liverpoolu, Pete Shottonowi i Nigelowi Whalleyowi, Paul dla Ivana Vaughana oraz dla wszystkich chłopców Liverpool Institute (szkoły do której uczęszczał kilka lat wcześniej) oraz dziewczyn z Blackburne House (stał naprzeciwko Liverpool Institute). George Harrison poświecił inną piosenkę Beatlesów swoim starym kumplom : Arthurowi Kelly oraz Tony'emu Workmanowi, Ringo - Royowi Traffordowi i jego rodzicom oraz Alowi Caldwellowi, znanemu bardziej jako Rory Storm, liderowi poprzedniej kapeli Starra. Wszystko bardzo dowcipnie, zresztą posłuchajcie sami w linku poniżej.

Cała ekipa "Another Beatles Christmas Show"

 

 Poza wszystko dla Beatlesów od samego początku 1965 układało się wyśmienicie. Na całym świecie oczywiście, ale w  rodzimym kraju i za oceanem szczególnie.

   
2 stycznia - `Beatles For Sale' nr 1 1, 3-ci tydzień (UK Record Retailer chart), `I Feel Fine' nr 1, 2-gi tydzień (Billboard). 

6 stycznia – 'I Feel Fine' numer 1 szósty tydzień w UK.

8 stycznia – po drugim w tym dniu występie w 'Another Beatles Christmas Show', zespół wieczorem po 21.00 udaje się na zwiedzanie (zamknięte dla publiczności) corocznego Boat Show (wielka wystawa łodzi,sprzętu żeglarskiego, odzieży itd) na Earl's Court Exhibition Building w Londynie. Czy któryś z muzyków zamówił sobie łódź, jacht ? – nie wiadomo. Na drugi dzień „Daily Express” publikuje zdjęcia z tego wydarzenia

10 stycznia - amerykański promotor Sid Bernstein dzwoni do Briana Epsteina z propozycją występu The Beatles na słynnym stadionie Shea

16 stycznia - album 'Beatles For Sale' piąty tydzień na czele najlepiej się sprzedających albumów w UK

 

19 stycznia – Brian wylatuje do Stanów, w celu omówienia następnej w tym kraju wizyty jego podopiecznych.

20 stycznia – premiera kolejnego odcinka programu „Shiding” w USA.W tym samym dniu w Ad Lib Club Ringo Starr oświadcza się swojej dziewczynie Maureen Cox. Ad Lib w londyńskim Soho, naprzeciwko Prince Charles Cinema, to nocny klub, w którym Beatlesi mieli swój prywatny stolik, odosobnione miejsce i status specjalnych gości. Oczywiście w klubie tym bywały tylko znakomitości ze świata muzyki, mody, bohemy artystycznej – dla zwykłego śmiertelnika klub prawie nieosiągalny. Zamknięty w 1966.

25 stycznia – (inne źródła podają 27) – w tym dniu rozpoczęły się zimowe wakacje Johna w St. Moritz w szwajcarskich Alpach. John uczył się jazdy na nartach przez dwa tygodnie w towarzystwie Cynthii, George'a Martina oraz jego przyszłej żony Judy Lockhart-Smith. W drugim dniu szusowania na stokach producent łamie nogę. Powrót nastąpi 7 lutego.

W czasie gdy Martin rehabilitował się w szpitalu John pisze piosenkę, jej tymczasowy tytuł to” This Bird Has Flown”.

St. Moritz  styczeń  1965  John i Cynthia

GEORGE MARTIN: „To było w tym czasie, gdy John pisał na 'Rubber Soul' i jedną z piosenek skomponował w hotelowej sypialni, na łózko, gdy wszyscy się zgromadziliśmy wokół niego, pielęgnując moją złamaną nogę. On zagrał dla mnie fragment piosenki na gitarze akustycznej. To była „Norwegian Wood”.

Zakochany w zimowych szaleństwach John.

30 stycznia - 'Beatles For Sale' siódmy tydzień i po raz ostatni numerem 1 w UK.

Wywiad dla Radia Luksemburg

Freedie And The Dreamers - You Were Made For Me

więcej o 1965 w: Historia  The Beatles

________________________________

Historia  The Beatles

 

BEATLES'65 - albumy w USA

 

Wydane: 15 grudnia 1964
Indeks:Capitol T-2228 (mono),
               Capitol ST-2228 (stereo)

Zawartość:

No Reply

I'm A Loser

Baby's In Black

Rock And Roll Music

I'll Follow The Sun

Mr Moonlight

Honey Don't

I'll Be Back

She's A Woman

I Feel Fine 

Everybody's Trying To Be My Baby  

Zamykamy całkiem rok 1964 z albumem "Beatles '65' wydanym w USA - kolejna składanka wydawnictw brytyjskich i kolejny album zespołu w Stanach, piaty wydany przez Capitol i siódmy album zespołu w USA, wydany w wersjach mono oraz stereo. Zawartość to miks z albumu „Beatles For Sale”, jedna piosenka z „A Hard Day's Night” („I'll Be Back”) oraz obie piosenki z aktualnego singla: „I Feel Fine” / „She's A Woman”. Te dwie piosenki Amerykanie poprawili studyjnie dodając efekty stereofoniczne do wersji monofonicznych.

Album odnotował rekordową sprzedaż, po 6 tygodniach osiągnął liczbę 3 000 000 kopii – to sprawiło, że stał się najszybciej sprzedawanym albumem w USA w 1964 roku. W drugim tygodniu był już numerem 1 na listach, był nim przez 9 tygodni.Ogromny sukces kasowy zespołu. Presja fanów by jak najszybciej sprowadzić swoich ulubieńców z powrotem do Stanów.

___________

 

 Historia The Beatles na :  fab4-thebeatles.blogspot.com

Zaczynamy 1965

Żegnając 2012 rok zapraszam do 1965

 z Bajeczną Czwórką (Fab 4). Już pojutrze najnowszy odcinek HISTORII NAJWSPANIALSZEGO ZJAWISKA

 XX WIEKU

Historia The Beatles na :  fab4-thebeatles.blogspot.com

12. TO BYŁ 1964

Szalony rok 1964 bardzo trafnie podsumował w Antologii przyjaciel, asystent zespołu i uczestnik wszystkich wydarzeń Neil Aspinall. Poniżej fotka w czasie próby do pierwszego show Eda Sullivana gdy w czasie prób oświetlenia, nagłośnienia i światła, przeziębionego George'a zastępował właśnie Neil.
 

BBC - ogromnie ważna instytucja dla The Beatles w całej karierze, tutaj zdjęcie z 1964.

 

NEIL ASPINALL: "Obecnie żadne zespół nie zrobiłby tak, aby po długiej trasie po Ameryce, zakończonej pod koniec września, wejść natychmiast do studia i zacząć pracę nad nową płytą, pisząc nowe piosenki. 

Potem natychmiast ruszyć na trasę po Anglii, skończyć w pięć tygodni pracę nad płytą - nadal koncertując  - wydać album na święta. tego właśnie pod koniec 1964 roku dokonali The Beatles. 

Jesień 1964, Studio nr 2 Abbey Road

Światowe tournee 1964 THE BEATLES

Taka postawa wynikała przede wszystkim z naiwności i przekonania, że tak właśnie się postępuje w tym interesie - jeśli wytwórnia chce mieć nowy album to się go nagrywa. 

Gdyby dzisiaj jakiś zespół odnosił takie sukcesy jak The Beatles pod koniec 1964 roku, to zapewne zacząłby mieć sporo żądań. John powiedział kiedyś: 'Oddaliśmy całą młodość The Beatles'. 

Jeśli spojrzycie na nasze kalendarium pod koniec 1963 roku i cały rok 1964, to przekonacie się, że było to coś niesamowitego.

 Oprócz tras, płyt i filmu, zrobili też show na święta oraz inne programy telewizyjne typu Top Of The Pops, Thank You Lucky Star i Around The Beatles (razem 37). 

Nagrali również 22 show radiowych dla BBC. 

To była praca non stop. 

Brian zaczynał planowanie z dużym wyprzedzeniem. Podczas świąt 1964 planował trasę w Ameryce na rok 1965,  próbował zorganizować scenariusz do filmu 'Help!' i opracowywał inne trasy. 

Któryś z nich poprosił podczas tych przymiarek: 'Brian, czy możemy mieć też wakacje?'

Muzyczny blog  Historia The Beatles  Music Blog
Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.

PAUL - cd (2)

Zenith , 1-sza gitara Paula.

PAUL (poprzednio)

Jak na pierwszą gitarę była OK. Jako mańkut musiałem na niej grać do góry nogami. Każdy miał prawostronną gitarę ale i tak nauczyłem się kilku podstawowych akordów, A, D i E, które mi wówczas wystarczały. Zacząłem pisać piosenki bo teraz mogłem jednocześnie śpiewać i grać. Pierwszą piosenkę napisałem mając 14 lat. Miała tytuł: "I Lost my Little Girl" - "...obudziłem się dziś rano, w głowie miałem młyn, bo zdałem sobie sprawę, że straciłem dziewczynę, uh, uh..."

PAUL - I LOST MY LITTLE GIRL
PAUL - TWENTY FLIGHT ROCK

 To zabawna, przekorna piosneczka, oparta na akordach G, G7 i C. podobało mi się jak jedna linia melodyjna opada a druga rośnie.  Wszystkie moje pierwsze piosenki jak "Michelle" i "I Saw Her Standing There", z tą włącznie, były napisane na gitarze Zenith. Na niej nauczyłem się grać "Twenty Flight Rock", utwór, dzięki któremu dostałem się do The Quarry Men.

   
Jednak z czasem gitara się zużyła. Mój kuzyn Ian, który był całkiem dobrym cieślą (on i jego ojciec pracowali w budownictwie), zreperował mi gitarę, robiąc mostek na dwie śruby, jakich używa się do podtrzymania półek. Ostatnio ta gitara została odrestaurowana i wygląda lepiej niż kiedykolwiek. 

Rodzina McCartneyów.

Sylwestrowe prywatki były tradycyjnym popisem mojego taty, ale zastąpiłem go jako sylwestrowy pianista, gdy miał artretyzm i nie mógł grać... W moim repertuarze miałem numery "Red Red Robin" i "Carolina Moon". Wszyscy słysząc to bardzo cię cieszyli.

1956 Paul w centrum u samej góry, Liverpool Institute

 Paul McCartney w samym środku



Moja mama była pielęgniarką i pochodziła z Fazakerley w Liverpoolu. Mój tata urodził się w Everton i był sprzedawcą wełny. Opuścił szkołę gdy miał 14 lat.

  Mama chciała, żebyśmy mówili poprawnie i  miała aspiracje do mówienia królewskim angielskim. Jednym z moich największych wyrzutów jest wytknięcie jej kiedyś tego jak mówiła. Wymawiała słowo "ask" z długim aaa. Stwierdziłem: "Oh, aaarsk! Mamo, mówi się ask i mocno się z niej nabijałem. Kiedy umarła, pamiętam, że pomyślałem: "Ty dupku, dlaczego to zrobiłeś? Dlaczego dokuczałeś swojej mamie?" . Mój tata lubił bardzo krzyżówki i zachęcał nas, dzieci, do ich rozwiązywania, bo to jego zdaniem miało wzbogacać nasz zasób słów. Ponieważ bardzo wcześnie opuścił szkołę, sam musiał zadbać o swoją edukację. Nauczył mnie słów, których nikt nie znał. Byłem jedynym dzieckiem w klasie potrafiącym przeliterować słowo "flegma" (phlegm). Tata w pracy poznał wielu ludzi, na których mógł się wzorować, więc on i moja mama wierzyli w edukację i pracę nad sobą. Uważam, że moim rodzicom zawdzięczam to, że  jestem ambitny. Tata też potrafił być bardzo nieśmiały. Rodzice, nie rozmawiali ze mną o seksie, to ich krępowało. Tata starał mi się to powiedzieć, ale nie wyszło zbyt dobrze. Mówił: "Widzisz te dwa psy?" a ja na to" Oblej je zimną wodą". On an to: " nie, nie staram ci się powiedzieć..."Starał się tak podejść do tego tematu ale ja i tak o wszystkim dowiedziałem się od kolegów, mając 11. Dziwili się: "Jeszcze tego nie wiesz, gdzie ty byłeś?"

George'a znałem z autobusu. Zanim przenieśliśmy się do Allerton, mieszkałem w Speke. Mieszkaliśmy w posiadłości, którą nazywano Trading Estate. George mieszkał przystanek ode mnie. Wsiadałem do szkolnego autobusu, a on na następnym przystanku. Rozmawialiśmy ze sobą, bo byliśmy w podobnym wieku, choć traktowałem go z góry, jako że był o rok ode mnie młodszy. Wiem, że ten błąd ciągnął się przez wszystkie lata The Beatles... Powiedziałem Johnowi i The Quarry Men o tym chłopaki ze szkoły, imieniem George: "Jest naprawdę dobrym gitarzystę więc jeśli potrzebujecie kogoś takiego do zespołu, weźcie jego". Oni na to: "OK, przesłuchajmy go".

Paul i George

   George potrafił tak świetnie grać "Raunchy", że brzmiał jak na płycie. Spotkaliśmy się pewnej na górze autobusu...
   Raz poszedłem z George'm na film "The Blackboard Jungle". Główną rolę grał Vic Morrow... ale co ważniejsze przewodnim motywem była piosenka Billa Haleya "Rock Around The Cllock"...
  Miałem swoich idoli filmowych. Fred Astaire był zawsze jednym z moich największych bohaterów, taki elegancki i uśmiechnięty. Bardzo lubiłem jego głos. Wszyscy też mieliśmy słabość do Marlona Brando... (trochę byłem zawiedziony "Dzikim").

PAUL - CD (3)

Bill Haley - "Rock Around The Clock"

Historia The Beatles na :  fab4-thebeatles.blogspot.com

GEORGE - cd (2)

GEORGE HARRISON (poprzednio)

Usłyszałem, że Raymond Hughes, który chodził także do Dovedale (Junior Scholl), i którego nie widziałem od roku, bo uczyłem się w Liverpool Institute  chciał sprzedać gitarę za 3 funty i 10 szylingów. Było to wtedy dużo pieniędzy, ale mama mi je dała, poszedłem do domu Raymonda, by kupić gitarę. Była to taniutka, okropna gitara, ale wtedy mi wystarczyła. Miała wypukły gryf i dało się na niej zagrać kilka akordów. Wszystkie progi brzęczały, a struny w nie uderzały. Mój tata umiał grać na gitarze, gdy był w marynarce handlowej. Kiedy nie było pracy, przestał być marynarzem i sprzedał gitarę. Gdy zacząłem grać, powiedział: 'Miałem przyjaciela, który gra na gitarze' i do niego zadzwonił. Facet nazywał się Len Houghton i prowadził sklep, nad którym mieszkał. We wtorki miał zamknięte i tata się z nim dogadał, że  mogłem tam chodzić co tydzień na 2 lub 3 godziny...

1956 George , Liverpool Institute

Paul w środku, po prawej George  ok.1955-1956

  W tym czasie, podczas powrotu ze szkoły poznałem w autobusie Paula.Autobusy wtedy nie kursowały do nowych osiedli i musiałem jeszcze iść przez 20 min do ostatniego przystanku, by dojść do domu. Paul mieszkał przy Western Avenue, blisko przystanku autobusowego... Paul  i ja jeździliśmy do domu tym samym  autobusem, ubrani w takie same szkolne uniformy. Dogadaliśmy  się, bo ja odkryłem, że on ma trąbkę, a on odkrył, że ja mam gitarę. Miałem 13 lat, a on chyba kończył 13 lub zaczynał 14. (On był zawsze 9 miesięcy starszy. nawet teraz, po tylu latach, jest 9 miesięcy starszy!).

Ttrasa po USA, spotkanie z Fatsem Domino (czytaj serię 1964), po lewej od Fatsa Domino, George.

  Już jako nastolatek usłyszałem po raz pierwszy Fatsa Domino w "I'm In Love Again". Powiedziałbym, że to pierwsza rockandrollowa płyta jaką usłyszałem. Inną płytą, którą usłyszałem jako uczniak, było nagranie "Whispering Bells" The Del-Vikings. . Nadal pamiętam brzmienie gitar w tej piosence. Potem był oczywiście "Heartbreak Hotel". Usłyszałem u kogoś w radiu i utkwił mi w głowie na zawsze. Elvis, Little Richard i Buddy Holly... MIELI NA NAS OGROMNY WPŁYW I PO DZIŚ DZIEŃ TO JEST MOJA ULUBIONA MUZYKA ROCK AND ROLLOWA.

   Scena popowa była wtedy bardzo zróżnicowana. Były wielkie gwiazdy jak Fats Domino, The Coasters czy Elvis, oraz artyści, których piosenki się słyszało, ale nie widziało się ich, z wyjątkiem zdjęcia w czasopiśmie. Byli też brytyjscy artyści, jak Tommy Steele (pierwsza gwiazda pop lub rocka w Anglii), a później Cliff Richard. Byli też ludzie od Larry'ego Parnesa... i inni.
Pamiętam jak kiedyś miałem pieniądze i chciałem kupić płytę "Rock Around The Clock" Billa Haleya. Poprosiłem kogoś z rodziny, by mi ją załatwił i nie mogłem się jej doczekać. Wreszcie przyszli i przynieśli mi płytę, mówiąc: "Wyprzedali Billa Haleya, więc wziąłem ci to". Była to płyta The Deep River Boys. Pomyślałem: "O nie, kurwa mać". To było wielkie rozczarowanie. Byłą to pierwsza płyta, jakiej nie dostałem. Nauczyłem się nie zawodzić ludzi, którzy na mnie liczą.

Fats Domino - "I'm In Love Again"
The Del Vikings - Whispering Bells
Elvis Presley - "Heartbreak Hotel"

Historia The Beatles na :  fab4-thebeatles.blogspot.com