Ooh! My Soul

 

Kompozycja: Richard Penniman
Album: Live At The BBC
Nagrana: 1 sierpnia 1963
Wydana: 30 października 1994 (UK), 5 grudnia 1994 (USA), 11 listopada 2013

Producent: Terry Henebery, George Martin (producent wykonawczy składanki Apple).
Długość: 1:37
Wytwórnia: Apple Records 

Obsada: 
PAUL  wokal gitara basowa
JOHN: gitara rytmiczna
GEORGE: gitara solowa 
RINGO:  perkusja

Dostępne na: 
Live At The BBC

 

  

Zespół nagrał tylko jedną wersję "Ooh! My Soul", ekspresyjnego  coveru swego idola Little Richarda (Richard Penniman) na potrzeby "swojej" audycji radiowej "Pop Go The Beatles"  BBC w 20 sierpnia 1963 roku. Piosenka po raz pierwszy została wydana jako singiel po raz pierwszy w czerwcu 1958 roku, wraz z „True Fine Mama” na stronie B. Znalazła się także na albumie "Little Richard" (1958). To jeden z wielu przykładów jego nieokiełznanego stylu – z dzikim wokalem, szaleńczym tempem i pulsującym fortepianem. Oparta na klasycznym boogie-woogie, piosenka stała się jednym z jego najbardziej energetycznych utworów, a zarazem wizytówką rock and rolla końca lat 50. Był to jednocześnie finansowo  średniej wielkości  hit tego artysty, osiągając 31. miejsce na liście przebojów w USA i 22 w Wielkiej Brytanii. Nagranie The Beatles miało miejsce 1 sierpnia 1963 roku w  - tym razem poza studiem w BBC w stolicy kraju -  Playhouse Theatre w Manchesterze. W tamtym czasie nagrywanie programu BBC poza Londynem było dla zespołu czymś niezwykłym.

 

 

The Beatles i Little Richard to bardzo mocne więzi. Paul McCartney po raz pierwszy usłyszał Little Richarda w radiu jako nastolatek – i to był muzyczny grom z jasnego nieba. Jego sposób śpiewania – z dzikimi okrzykami i krzykami ("Woooooo!") – był dla młodego Anglika czymś zupełnie nowym i porywającym.
PAUL: To było coś niesamowitego. Chciałem brzmieć jak on. Ćwiczyłem to jego 'woooo!' bez końca... Potrafiłem naśladować głos Little Richarda - to dzikie, chrapliwe, wrzeszczące brzmienie, coś jak doświadczenie poza ciałem. Musisz zostawić swoje obecne odczucia i unieść się jakieś trzydzieści centymetrów nad własną głowę, żeby to zaśpiewać. Musisz dosłownie wyjść poza siebie. To zabawna sztuczka i kiedy ją odkryjesz, jest naprawdę fascynująca. Wielu ludzi było fanami Little Richarda, więc często śpiewałem jego utwory.

Little Richard stał się jednym z najważniejszych wokalnych wzorców Paula. Gdy Beatlesi zaczęli grać koncerty w klubach Liverpoolu i Hamburga, Paul niemal zawsze miał w repertuarze kilka jego piosenek, którymi rozgrzewał publiczność do czerwoności. Jak wspomniałem, oryginalna wersja „Ooh! My Soul” to eksplozja energii w stylu, który Little Richard uczynił swoją wizytówką. Tempo jest zawrotne, wokal – pełen dzikiej ekspresji, a całość oparta na boogie-woogie’owym rytmie z dominującym fortepianem i soczystym brzmieniem saksofonu. To rock and roll w jego najczystszej formie – nieujarzmiony, głośny i zaraźliwie rytmiczny, w którym przecież czterej młodzi Beatlesi odnajdywali się znakomicie. Paul McCartney śpiewający tutaj główny wokal  – doskonale odnajduje się w stylu Little Richarda, którego jak wszyscy w zespole był ogromnym fanem. Sami Beatlesi "przyporządkowali" sobie repertuarowo wielkie ikony stylu, Paul Little Richarda, John Chucka Berry'ego  a George Carla Perkinsa. 

 

   "Ooh! My Soul"  Beatlesów, nieco krótsza od oryginału,  jest bardziej „surowa”, pozbawiona saksofonów i fortepianu, oparta na klasycznym zestawie rockowym: dwie gitary, bas i perkusja. Mimo to zachowuje energię i ekspresję oryginału z dodanym "beatlesowskim" pazurem. To znakomity przykład jak przyszli Fab Four reinterpretowali amerykański rock and roll na własny sposób i jak silny wpływ na młodych muzyków z Liverpoolu miał czarny rock and roll zza oceanu. Wersja z BBC to jeden z wielu dowodów na to, że Beatlesi byli nie tylko genialnymi kompozytorami, ale też niesamowitym zespołem koncertowym – nawet jeśli grali dla "mikrofonów radiowych."

Beatlesi spotkali Little Richarda w Hamburgu w 1962 roku. Richard występował w Star-Clubie, a Beatlesi grali na tych samych deskach. Paul był wtedy podekscytowany jak dziecko. Little Richard uznał talent McCartneya i nazwał go później „jednym z najlepszych białych wokalistów soulowych”.

Przypomnę, że The Beatles nagrali także inne piosenki Little Richarda: "Lucille", "Long Tall Sally", "Kansas City / Hey-Hey-Hey-Hey", "Rip It Up / Ready Teddy".

W 1992 roku, Paul zagrał Lucille na swoim koncercie MTV Unplugged – ukłon w stronę idola z młodości.

Ooh! My soul

Well baby baby baby baby
Don’t you know my love is true?
Honey honey honey honey honey
Said get off of that money
I love love love love love
Ooh! My soul

Well gimme gimme gimme gimme gimme
Gimme all the love you got
Baby baby baby baby baby
Don’t you know I love a lot?
Yeah, I love love love love love
Ooh! My soul

Well now, baby baby baby baby baby
Don’t you know my love is true?
I said honey honey honey honey honey
Get off of that money
I love love love love love
Ooh! My soul

Yeah, now, baby baby baby baby
Don’t you know my love is true?
Honey honey honey honey honey
I said get off, get off of that money
I love love love love love
Ooh! My soul

 

 

Historia The Beatles
History of  THE BEATLES