I FEEL FINE - SINGIEL

I FEEL FINE

Kompozycja: Lennon (100%) & McCartney

Napisana: 3 października 1964

Nagrana: 18 października 1964

Premiera (wydana): 23 listopada 1964 (USA), 27 listopada 1964 (UK)

Indeks: (US: Capitol 5327), (UK: Parlophone R5200)

Długość: 2'25”

Podejść:9

Producent: George Martin

Inżynierowie nagrania: Norman Smith, Geoff Emerick

Obsada:

JOHN: wokal, akustyczna gitara rytmiczna (Gibson J160E)
PAUL: wokal harmoniczny , bas (1961 Hofner 500/1)
GEORGE: wokal harmoniczny, gitara solowa (Gretsch 6119 "Tennessean")
RINGO: perkusja (Ludwig) 

Najwyższa pozycja: 1 – 5 tygodni od 12 grudnia 1964 – UK, 1 – 26 grudnia 1964 (USA)

Dostępny na:
Beatles 65, (US: Capitol (S)T 2228, Capitol CDP 7243 8 66874 2 5)
The Beatles Million Sellers, (UK: Parlophone GEP 8946}
The Beatles 1962-1966, (UK: Apple PCSP 717, US: Apple SKBO 3403, Apple CDP 0777 7 97036 2 3)
Past Masters Volume 1, (UK: Parlophone CDP 7 90043 2, US: Capitol CDP 7 90043 2)
The Beatles 1, (Apple CDP 7243 5 299702 2)
Anthology 2

Kompozycja Johna, nad którą pracował jeszcze w czasie sesji dla „Eight Days A Week”. Utwór z charakterystycznym riffem gitarowym oraz przesterowanym akordem gitarowym – sprzężeniem zwrotnym, który John uzyskał przypadkowo stojąc z gitarą tuż przy wzmacniaczu (Vox AC30) i głośniku. Tak więc pierwszy taki efekt należy przypisać właśnie Lennonowi a nie Hendrixowi, jak wielu uważa czy Pete Townsendowi z The Who (wystarczy, że obaj łamali gitary o głośniki i podpalali swoje instrumenty i to im pierwszym przypisuje się te szaleństwa na scenie). Później usłyszany przypadkowo efekt odtwarzano wiele razy do finalnego, nakładającego się na rezonans basu Paula. W utworze tym podstawowy riff na gitarze grany jest przez Johna, mimo że cały czas na gitarze solowej gra w nim George. Końcowe efekty dźwiękowe (ujadanie i szczekanie psa) to już zasługa Paula. Zespół poszedł więc w tym utworze na spore eksperymentowanie z dźwiękiem.

Po nagraniu piosenka ta weszła już na stałe do repertuaru zespołu, zagrali ją nawet w swoim ostatnim koncercie na Candlestick Park w San Francisco (do sierpnia 1966).

JOHN: „George i ja graliśmy ten sam rytm (beat) na gitarach, razem...Przypuszczam, że ma on w sobie cechy muzyki country and western, ale taki miało wtedy wiele piosenek. Środek to bardzo melodyjna część, szczególnie dla mnie, to typowi The Beatles”.

GEORGE: „Gitarowy riff inspirowany był przez 'Witch Your Step' Bobby Parkera. Ale wszystkie riffy w tym tempie mają bardzo podobne brzmienie. John zagrał go, ja zrobiłem to samo i wgrane to zostało na dwie ścieżki”.

„I Fell Fine” zastąpiło planowane na singiel „Eight Days A Week”.

PAUL: „To bardziej piosenka Johna niż moja. Usiedliśmy razem i napisaliśmy ją wokół jego pomysłu. John śpiewał, ja uzupełniałem go w harmonicznym wokalu oraz utrzymywałem rytm, który w zasadzie zrobiliśmy w tym samym stylu co w 'What'd I Say” Ray Charlesa... Lubiliśmy tą piosenkę. Ringo dobrze zagrał”.

Piosenkę zespół nagrał w dniu 18 października 1964 roku w czasie 9-cio godzinnej sesji, w której też zakończono nagrywanie takich piosenek jak: Kansas City/Hey-Hey-Hey-Hey!, Mr. Moonlight, I'll Follow The Sun, Everybody's Trying To Be My Baby oraz Rock And Roll Music. Dopracowano także detale w Eight Days A Week. Zespół nagrywał 9 razy, 8 nagrywano tylko ścieżki rytmiczne a w ostatnim nałożono wokal. To pierwsza piosenka, w której wokal nagrano na końcu. John nie potrafił dobrze jednocześnie zaśpiewać i grać na gitarze.

JOHN:”Napisałem 'I Feel Fine' na bazie riffu grającego w tle. Praktycznie chciałem taki sam efekt uzyskać na każdej piosence do albumu ale nie udało mi się... Prawie kończyliśmy album. Któregoś ranka powiedziałem do Ringa, że napisałem piosenkę ale jest kiepska. Ale spróbowaliśmy ją skończyć na tym riffie i w końcowym efekcie wyszedł nam numer na stronę A singla więc zdecydowaliśmy się po prostu wydać... To całkowicie moja kompozycja. Zwłaszcza te sprzęg zwrotny (feedback) gitary na początku – pierwszy na płycie. Niech mi ktoś znajdzie nagranie – chyba, że w starym bluesie z 1922 roku – gdzie zastosowano taki trick. … Przed Hendrixem, The Who, przez kimkolwiek. Pierwszy raz zrobili to The Beatles”.

W filmowej Antologii gdy Paul, George i Ringo dyskutują o feedbacku George żartobliwie mówi: „Wynaleźliśmy Jimiego Hendrixa”.

PAUL:”Chodziliśmy sobie po studiu, odchodziliśmy dalej by posłuchać nagrań kiedy John oparł gitarę tuż przed wzmacniaczem. Wciąż mam ten obraz przed oczyma. Gitara powinna być na 'off'. To był tylko malutki bit : 'Nnnnnnwahhhh!' Podbiegliśmy do niego: 'Co to ? Voodoo?', 'Nie , to feedback', 'Wow, wspaniały sound'. Był obecny George Martin więc spytaliśmy się, czy możemy nagrać taki dźwięk na płytę”.

GEOFF EMERICK: „Gdy zespół rozpoczął próby nad następną piosenką w studio z George Martinem, mogłem usiąść sobie w inżynierce i uciąć krótką pogawędkę z Normanem (1-szy inżynier w czasie tej sesji).Nagle usłyszeliśmy głośny hałas. Co to do diabła był za hałas?. Moja pierwszą myślą, że przepalił się gdzieś kabel lub zepsuła się jakaś cześć sprzętu. Normana zachichotał i powiedział: 'Popatrz'. Przycisnąłem nos do szyby i z zaskoczeniem zauważyłem klęczącego przed wzmacniaczem Johna Lennona z gitarą w ręku. Znaliśmy się na tym i wiedzieliśmy, że taki dźwięk powstanie gdy gitarę zbliży się zbyt blisko wzmacniacza ale John zastosował to w sposób kontrolowany po raz pierwszy.”

W czasie nagrywania „I Feel Fine” Emerick wspomina zabawną anegdotę.” Lennon częściej zrywał gitarowe struny niż George, grał mocniej i mniej finezyjnie niż George i pamiętam, że taka sytuacja wystąpiła kilka razy, w czasie nagrywania...Gdy to się stało John zaczął wołać: 'Mal , Mal! (Evans). Mal zazwyczaj zmieniał struny w gitarach ale tego dnia był nieobecny i zadanie to przypadło Neilowi Aspinallowi. Neil był fizycznie dużo mniejszy niż Mal i wszyscy mieli sporo zabawy, gdy Neil podszedł do Johna zająć się jego problemem. John z dużym wyczuciem komizmu spojrzał na Neila z góry na dół i powiedział: 'Coś się tak skurczył w praniu Mal ?”.

Singiel „I Feel Fine” w Wielkiej Brytanii wciągu pierwszych pięciu dni sprzedał się w 800 000 kopii lądując oczywiście na miejscu 1-szym, w USA oczywiście sukces powtórzył. Co ciekawe, nawet piosenka ze strony B „She's A Woman” wylądowała na listach na miejscu 4

Po wielu latach, w sierpniu 1980 roku w czasie nagrywania swego ostatniego (za życia) albumu „Double Fantasy” John dołączył się Earla Slicka oraz Hugh McCrackena (gitarzystów biorących udział w nagrywaniu płyty), którzy grali niektóre z przebojów Beatlesów. Slick: „Graliśmy 'I Feel Fine' i kilka innych numerów Beatlesów, John dołączył ale nie pamiętał już ani akordów ani słów”.

Baby's good to me, you know,
She's happy as can be, you know,
She said so.
I'm in love with her and I feel fine.

Baby says she's mine, you know,
She tells me all the time, you know,
She said so.
I'm in love with her and I feel fine.

I'm so glad that she's my little girl.
She's so glad, she's telling all the world.

That her baby buys her things, you know.
He buys her diamond rings, you know,
She said so.
She's in love with me and I feel fine, mmm.

Baby says she's mine, you know,
She tells me all the time, you know,
She said so.
I'm in love with her and I feel fine.

I'm so glad that she's my little girl.
She's so glad, she's telling all the world

That her baby buys her things, you know.
He buys her diamond rings, you know,
She said so.
She's in love with me and I feel fine, mmm, mmm.

SHE'S A WOMAN

Kompozycja: Lennon - McCartney (100%)
Napisana: 8 października 1964
Nagrana: 8 października 1964
Długość: 2'57"
Podejścia: 6 

Producent: George Martin
Inżynierowie nagrania: Norman Smith, Ken Scott, Mike Stone

Obsada:

JOHN: gitara rytmiczna (1964 Rickenbacker 325) 
PAUL: wokal (zdublowany), bass(1961 Hofner 500/1), fortepian (1905 Steinway Vertegrand),

GEORGE:  gitara solowa (Gretsch 6122 "Country Gentleman") 
RINGO: perkusja (1964 Ludwig Super Classic Black Oyster Pearl ), grzechotka

Pierwsze wydanie: 23 listopada 1964 (US), 27 listopada 1964 (UK)

Dostępne na:

Beatles 65, (US: Capitol (S)T 2228, Capitol CDP 7243 8 66874 2 5)

Past Masters Volume 1, (UK: Parlophone CDP 7 90043 2, US: Capitol CDP 7 90043 2)

Live At The BBC

Anthology 2

Ze wszystkich piosenek ze stron B zespołu, właśnie ta dotarła najwyżej na listach (#4).
   Wyjątkowa piosenka, w owym czasie ulubiona George'a Martina, stworzona i nagrana tego samego dnia. Moment inspiracji, powstania w głowie pomysłu na piosenkę Paul wytłumaczył tak: „To bardzo kreatywny moment, gdy wpada Ci do głowy pomysł, to jest najlepsze, to jak sex. Jesteś wtedy wypełniony wiedzą, że masz rację, kiedy wiele razy w twoim życiu, jesteś wypełniony poczuciem winy, że coś jest niewłaściwe, idzie nie tak jak powinno a tu masz inną magiczna chwilę...gorące, ciepłe uczucie, które cie wypełnia, całe twoje ciało, z kręgosłupa a wychodzi przez usta... Gdy taka wena uderzy w ciebie, trzeba jak najszybciej ją wykorzystać i nagrać to na taśmę, póki nie spada entuzjazm do tej piosenki, który zmniejsza się wraz z upływem czasu. Trzeba jak najszybciej nagrać...”

W przypadku „She's A Woman” wszystko się ułożyło idealnie. Z ewentualnymi wyjątkami w przypadku takich piosenek jak”Alle Together Now” i „The Ballad Of John And Yoko”, „She's A Woman” jest jedyną piosenką autorstwa Lennon & McCartney, skomponowaną i zarejestrowaną tego samego dnia. Powstał utwór będący ich bazowym hitem radiowym (nagrywane w BBC) oraz koncertowym na najbliższe dwa lata (zaśpiewali ją nawet dwa lata później, w 1966 roku w czasie wizyty w Japonii). 

St. John's Wood

PAUL: „Pamiętam jak spacerowałem wokół St. John's Wood i miałem to w głowie,więc może napisałem to w drodze do domu a skończyłem w studiu, polerując ją w studiu, a może wziąłem Johna na bok by ją sprawdził: 'Co o tym myślisz ? Podoba mi się. Ok. Zróbmy ją' John zrobił dużo dobrego w tej piosence. Zamiast akompaniować wstrzelił się w rytm i odgrywał na gitarze to samo co grał Ringo, co zostawiało wiele przestrzeni dla innych rzeczy„.

„She's A Woman” była prawdopodobnie pierwszą piosenką zespołu wprost odnoszącą się do narkotyków. „Turn me on when I get lonely” to pewnie wers napisany przez Lennona, lata potem skomentował to, że w owym czasie był bardzo zadowolony, że cenzura nie okroiła tego fragmentu.

JOHN: „(Ten numer) To Paul z pewnym moim udziałem w tekście. Wsadziliśmy w tekst „turns me on” (podkręć mnie) – no wiesz, o marihuanie i tym podobnym”.

W czasie nagrywania szóste podejście było najlepsze i zostało bazą do późniejszych dograń. Dograno śpiew oraz fortepian Paula - po raz pierwszy w nagraniu The Beatles jak powiedział John pod koniec 1964 roku - gitarę George'a (lub Paula ponownie) oraz grzechotki Ringa. Co do fortepianu Paula... muzyk grał na nim wcześniej w piosenkach „Littel Child” oraz „Any Time At All” i dlaczego tak powiedział John do końca nie wiem. Gitary … Niektóre źródła podają, że jest bardzo prawdopodobne, że George nie brał udziału w tej sesji, że w zasadzie słychać tylko gitarę Johna a gitarowe solo może należeć do Paula, gdyż bardzo przypomina te, które później nagrywał Paul w latach późniejszych i całkiem możliwe, że tutaj nałożono gitarę solową Paula. Choć nie jest to na 100% pewne, „She's A Woman” może być pierwszym utworem Beatlesów, w której nie gra cała czwórka ( na dowód tego, niektórzy przytaczają fakty zarejestrowanych telewizyjnych koncertów zespołu,niedługo po nagraniu piosenki, w czasie których widać jak George rozgląda się wokół, żartuje, chichocze i wygląda na nieznającego akordów tego numeru).W czasie koncertu w Tokio George gra już solo ale mógł się już go dawno nauczyć (1966 rok) od Paula.

Piosenka mogła być inspirowana dokonaniami zespołu Sir Douglas Quintet (teksaski rock z lat 60-tych). Beatlesi zawsze mądrze umieli czerpać z bogatej twórczości innych i podobną atmosferę co w ich piosence słychać w „Sugar Bee” wymienionego bandu. Beatlesi uważali też, że ta piosenka to ich pierwszy prawdziwy rockowy numer, który napisali, i z którego byli zadowoleni (jakby nie pamiętając, że wcześniej napisali inne klasyki rocka jak chociażby „I Saw Her Standing There”).

Niektórzy fachowcy doszukują się w tej piosence kilku ciekawych rzeczy, pierwsza piosenka The Beatles jako przedsmak stylu ska, numer ze względu na ciężki rytm gitar, perkusji, basu może być uważany jako jedna z pierwszych w „garażowym rocku”, na koniec w piosence pada wers, który jest uważany za najgorszy fragment w tekstach całej twórczości zespołu: „My love don't give me presents / I know that she's no peasant” (moja miłość nie daje mi podarków / wiem, że nie jest prostakiem (wieśniakiem)”). Kiczowate trochę prawda? No, ale Lennon to przepuścił... W piosence padają także wykorzystane już wcześniej rymy: „lonely” i „only”. Po latach Paul nigdy nie śpiewał już tej piosenki - może z tego powodu ? 

Piosenka mimo że była na stronie B doszła do 5 miejsca amerykańskiej listy Billboardu.

W czasie sesji do „Double Fantasy” w 1980 John wraz z muzykami sesyjnymi wykonywał tą piosenkę, ponownie się lekko gubił w śpiewie, sugerował, że nie wyciągnie tak wysoko śpiewem. Zarejestrowane na video nagranie tego zdarzenia kazał zniszczyć sam John. Szkoda.

Co ciekawe to wielu fanom nie podobał się tej piosence śpiew Paula i w 1965 muzyk wyjaśniał to.

PAUL: „Po raz pierwszy nie byłem dobrze odebrany jako wokalista. Wielu ludzi myślało, że śpiewam za wysoko i wybrałem złą tonację. Brzmiało to trochę jakbym zawodził ale to było celowe, to nie był błąd”.

My love don't give me presents
I know that she's no peasant
Only ever has to give me
Love forever and forever
My love don't give me presents
Turn me on when I get lonely
People tell me that she's only
Fooling, I know she isn't

She don't give the boys the eye
She hates to see me cry
She is happy just to hear me say
That I will never leave her
She don't give the boys the eye
She will never make me jealous
Gives me all her time as well as
Loving, don't ask me why

She's a woman who understands
She's a woman who loves her man

My love don't give me presents
I know that she's no peasant
Only ever has to give me love
Forever and forever
My love don't give me presents
Turn me on when I get lonely
People tell me that she's only
Fooling, I know she isn't

She's a woman who understands
She's a woman who loves her man

My love don't give me presents
I know that she's no peasant
Only ever has to give me
Love forever and forever
My love don't give me presents
Turn me on when I get lonely
People tell me that she's only
Fooling, I know she isn't

She's a woman, she's a woman
She's a woman, she's a woman 

 

Muzyczny blog Historia The Beatles Music Blog
Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.