06. - 1965

20 kwietnia – kolejny dzień kręcenia filmu – praca nad sceną gdy Ringo wysyła list a wyznawcy Kali próbują mu go ściągnąć z palca.

20-30 kwietnia – praca nad filmem "Help"

G.MARTIN: "Byłem producentem muzycznym wszystkich  piosenek do filmu, ale nie poproszono mnie o napisanie muzyki uzupełniającej . Inny facet dostał tę pracę. W okresie pracy nad "A Hard Day's Night" już nie miałem dobrych relacji z Dickiem Lesterem i fakt, że dostałem nominację do Oscara za kierownictwo muzyczne, bynajmniej mi nie pomógł".
 

1 maja – "Beatles For Sale" wraca na poz. Nr 1 albumów (w miejsce "Rolling Stones II").

Bob Dylan i Alan Ginsberg

9 maja – Bob Dylan koncertuje w londyńskiej sali Royal Albert Hall. Po koncercie spotyka się z zespołem i ich znajomym artystą Donovanem. Spotkanie ma miejsce w Savoy Hotel, gdzie zatrzymał się amerykański bard. Na spotkaniu obecny jest także poeta Allan Ginsberg.

11 maja – koniec zdjęć do filmu. Zespół przyjmuje ten fakt z ulgą ale i Lester jak wspominał później przyjął to także z radością, że dotrwał do końca z przemiłymi ale zakręconymi chłopcami.

Beatlesi na planie filmu podczas wykonywania "Help"

JOHN:"Większość ludzi sądzi, że to ("Help!") tylko szybki rock and roll. Wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy.  Napisałem ta piosenkę, bo zobowiązałem się ją napisać do filmu. Dopiero później uświadomiłem sobie, że to był mój okrzyk rozpaczy o pomoc. "Help!" to był utwór o mnie, choć nieco poetycki. Uważam, że wszystko wychodzi ( z nas) w piosenkach. CAŁA SPRAWA Z BEATLESAMI BYŁA NIE DO POJĘCIA. JADŁEM I PIŁEM JAK ŚWINIA. BYŁEM TŁUSTY JAK ŚWINIA, NIEZADOWOLONY Z SIEBIE I PODŚWIADOMIE WZYWAŁEM POMOCY. TO BYŁ MÓJ TŁUSTY OKRES POD ELVISA. Widzisz na filmie, że on/ja jest bardzo tłusty, bardzo niepewny siebie i kompletnie zagubiony. Ja śpiewam o tym, jak byłem o wiele lat  młodszy i jakie to wtedy było proste, patrząc z dzisiejszej perspektywy. Potem jednak sparwy się skomplikowały... Szczęście to jak się czujesz, kiedy nie czujesz się podle. Nie ma nic pewnego co może mnie uszczęśliwić... Nie wiem, czy to znaczy, że nauczyłem się teraz ('80) kontrolować, czy po prostu będąc starszym człowiek się trochę uspokaja. W sumie byłem tłusty, zdesperowany i wołałem o pomoc. Tak było naprawdę".

 John i Cynthia Lennon oraz aktor Michael Caine.

GEORGE: "John nigdy nie powiedział, że pisząc tą piosenkę myślał o retrospektywie. Tak się akurat czuł. Był pulchny i nosił okulary. Nie czuł się z tym dobrze. Wyglądał jak Michael Caine z okularami w oprawce z kości słoniowej. Miał paranoję na punkcie krótkowzroczności. Braliśmy go do klubu i prowadziliśmy do jego miejsca, tak by mógł wejść bez okularów i wyglądać cool. Zabawne było jak gdzieś razem z Cynthią wychodzili i kłócili się czyja jest kolej by założyć okulary, aby zobaczyć w środku gdzie siedzimy. Przeszedł przez ten okres gdy śpiewał o tym w "Help!":  ...when i was younger...". 

PAUL: "Jeśli chodzi o Johna, to on zawsze pokazywał fasadę. Nigdy nie widziało się Johna. Jego zbroja była tak twarda, że widziałem go tylko przez kilka pęknięć, jakie w niej były. John na powierzchni był zawsze TWARDZIELEM, TWARDZIELEM, TWARDZIELEM

Niestety sądzę, że świat ma fałszywe mniemanie o Johnie. Uważam, że John był naprawdę miłym facetem tylko się maskował. Nie pozwalał, by świat zobaczył tą jego miłą stronę. Zawsze był taki rockandrollowy...chyba, że udało się go złapać w odpowiednim momencie ".

JOHN: "Naprawdę nie chcę uchodzić za cynika. Oni (prasa) robią ze mnie kogoś na podstawie tego co piszę lub mówię. Nie znoszę etykietek. Jestem nieco cyniczny ale nie jestem cynikiem. Można być cynikiem jednego dnia, oschłym drugiego  i ironicznym trzeciego. Jestem cyniczny w odniesieniu  do takich spraw, jak społeczeństwo, polityka, prasa, rząd. Nie jestem cyniczny w sprawach życia,śmierci, miłości i dobra... Paul potrafi być czasem bardzo cyniczny i bardziej kąśliwy niż ja, gdy ktoś go do tego zmusi. To prawda, że ma więcej cierpliwości, ale potrafi błyskawicznie pociąć ludzi na kawałki, gdy zostanie sprowokowany. Uderza idealnie w gwóźdź i nie owija w bawełnę. Taki jest Paul".

PAUL: "Jedno z moich wspaniałych wspomnień o Johnie kojarzy mi się z naszą kłótnia. Nie zgadzałem się z nim i wzajemnie się wyzywaliśmy. Kiedy na sekundę się pogodziliśmy, zsunął  okulary i powiedział:" ...to tylko ja" i zaraz je założył.Dla mnie to był John. To były te chwile, kiedy widziałem go bez fasady, bez zbroi, które i tak kochałem jak wszyscy, Miał naprawdę piękną zbroję. Było jednak cudownie gdy opuszczał wizjer i widać było Johna Lennona, którego on bał się ujawnić światu".
 

Scena z filmu gdy John spiewa "You've Got To Hide..."

18 maja – praca, w studiu, kręcenie post-synchronów do scen z muzyką. Także tego samego dnia dograno głosy muzyków do niektórych scen w filmie. Tego same dnia Paul z Jane oglądają występ amerykańskiego aktora Gene Barry'ego w nocnym klubie Talk Of The Town.

22 maja – 'Ticket To Ride' po raz pierwszy i ostatni numerem 1 na liście Billboardu w USA.

25 maja – John i Cynthia odwiedzają festiwal filmowy w Cannes. John udziela dziennikarzom obszernego wywiadu promującego najnowszy film The Beatles.

JOHN: "Uważam, że piosenki w tym filmie są lepsze. Śpiewam jedną, którą bardzo lubię - "You've Got To Hide Your Love Away", ale to nie jest utwór komercyjny. Dobry jest numer "The Night Before", który śpiewa Paul.

RINGO: "Nagrałem kawałek "If You've Got Trouble" na album ale nie znalazła się na nim. George Martin  trafił na nią w sejfach  EMI".
G.MARTIN: "Właśnie się na nią natknęliśmy i to jest najbardziej pokręcona piosenka. Nie pamiętam, żebym ją kiedykolwiek nagrał. Ma głupie słowa i jest denna. Nie dziwię się, że jej nigdy nie wydano".

If You've Got Trouble" 
You've Got To Hide Your Love Away 
 

26 maja – bardzo ważne wydarzenie w historii zespołu. Po trzech latach ścisłej współpracy, zespół po raz ostatni nagrywa muzyczną audycję dla Radia BBC. To 52-gi występ zespołu, który stacja wyemituje 7 czerwca 1965 pod tytułem: 'Invite You To Take A Ticket To Ride' (zamiast cyklicznego 'From Us To You', który zdaniem muzyków nie pasował już do image zespołu). Sesja miała miejsce w studiach BBC na Picadilly pomiędzy 14.30 i 18. Po próbach Beatlesi nagrali siedem piosenek: Ticket To Ride, Everybody's Trying To Be My Baby, I'm A Loser, The Night Before, Honey Don't, Dizzy Miss Lizzy i She's A Woman. Na zakończenie programu muzycy udzielili wywiadu dla Denny Piercy'ego.

26 maja – singiel 'Ticket To Ride' siódmy i ostatni tydzień na liście New Musicall Expressu w kraju.

4 czerwca – EMI (Parlophone) wydaje drugą EP-kę z serii "Beatles For Sale"(No 2).

11 czerwca – Brian Epstein wzywa Paula, który jest w Portugalii na wakacjach z Jane, by skrócił swoje wakacje, z powodu nominowania wszystkich członków zespołu do orderu: Member Of The Order Of The British Empire (Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego). Człowiekiem, który wyraził intencję zgłoszenia muzyków do tego zaszczytnego orderu był premier Harold Wilson, członek także parlamentu w Huyton, Merseyside. List Królowej Elżbiety II (tzw. Urodzinowy z 21 kwietnia) z wyróżnionymi Beatlesami była początkowo bardzo chroniony ale już na drugi dzień po jego sekretnej publikacji pisała o tym cała Wielka Brytania oraz niebawem cały świat. Przeciwnicy polityczni Wilsona uznali, że jest to próba zabiegania o młodych, choć w owym czasie głosować mogli tylko ci, którzy ukończyli 21 lat a fani Beatlesów byli dużo, dużo młodsi. Odebranie orderów odbyło się dopiero 26 października 1965. Tego samego dnia wszyscy rodzice Beatlesów otrzymują bukiet kwiatów od Epsteina z gratulacjami menadżera z powodu wyróżnienia MBE. 15 czerwca dwóch członków MBE, na znak protestu przeciwko przyznaniu orderów „długowłosym krzykaczom” odsyła do pałacu swoje MBE. Później do osób, które odesłały swoje MB zaliczą się:

Jack Berg, Hector Dupuis, Stanley Ellis, Cyril Hearns, Douglas Moffit, Richard Pape, Paul Pearson, David Evan Rees oraz George Wagg. W obronie Beatlesów staje Generał Sir William Oliver, deklarując, że jego zdaniem muzycy, których dochody tak wzbogacają budżet kraju, zasługują w pełni na to zaszczytne wyróżnienie.

14 czerwca – w Stanach wychodzi kolejny album zespołu zatytułowany „Beatles VI”. Płyta ta zawiera dwie piosenki nagrane specjalnie z myślą o amerykańskich fanach, to : Bad Boy oraz Dizzy Miss Lizzy.

14 czerwca – w studiu przy Abbey Road (gdzieżby indziej?) prócz kilku innych piosenek nagranie dwóch podejść do „Yesterday”. Pierwsza z kwartetem smyczkowym.
G.MARTIN: "Yesterday" była przełomem. To nagranie zostało zrobione tylko przez Paula i paru muzyków. W nagraniu nie uczestniczył żaden Beatles i żaden Beatles nie słyszał go, aż do pierwszego odtworzenia. John posłuchał tego i uznał to za kapitalny pomysł, gdy wiolonczela gra bluesową nutkę. Nagranie wzbudziło aplauz.. Nie było to jednak nagranie The Beatles  i przedyskutowałem to z Brianem Epsteinem: "No wiesz, to utwór Paula, czy mamy go sygnować jako  Paul McCartney?". On na to: "Nie możemy zrobić niczego co by rozbiło The Beatles". To wyszło pod szyldem The Beatles, choć  żaden z pozostałej trójki nie uczestniczył w jej nagraniu".

16 czerwca – dogrywanie kolejnych post-synchronów do filmu „Help!”. Dzień wcześniej sesja z nagraniem „It's Only Love”.

George na planie filmu : "I Need You".

16 czerwca – w programie BBC 'The World Of Books' (Świat Książek) Lennon opowiada o swojej drugiej książce: „A Spaniard In The Works”, która zostanie opublikowana pod koniec czerwca (24).
JOHN: "Druga książka była pisana z większą dyscypliną, bo zacząłem ją od początku. Powiedzieli, że mam bardzo dużo czasu na napisanie książki. Duże fragmenty "In His Own Write" napisałem w szkole i to było pisanie spontaniczne. Kiedy jednak doszło do tego, że chcieli następną książkę, to musiałem się do tego wyluzować butelką Johnnie Walkera. Pomyślałem sobie: "jeśli potrzebuję co wieczór butelki by coś napisać..." i dlatego nic więcej nie napisałem. Nie jestem zwolennikiem zdyscyplinowania. To dziwne, ale jako The Beatles jesteśmy zdyscyplinowani, lecz bynajmniej tego nie odczuwamy. Nie mam nic przeciwko zdyscyplinowaniu, ale pod warunkiem, że nie jestem tego świadomy".
 

17 czerwca - nagrywanie i pierwsze miksowanie Yesterday, Act Naturally oraz Wait.

 

20 czerwca – początek europejskiego tournée po Francji, Włoszech oraz Hiszpanii. Tego dnia dwa występy w paryskim Palais des Sports (przed Beatlesami występują The Yardbirds, w którym to zespole w miejsce Erica Claptona pojawił się Jeff Beck), wieczorem udział w nagrywaniu programów radiowych dla francuskich radiostacji oraz telewizji. W Paryżu zespół zatrzymuje się ponownie w hotelu George V. 
 

W czasie tej trasy lista piosenek, które wykonuje zespół przedstawia się następująco: Twist And Shout, She's A Woman, I'm A Loser, Can't Buy Me Love, Baby's In Black, I Wanna Be Your Man, A Hard Day's Night, Everybody's Trying To Be My Baby, Rock And Roll Music, I Feel Fine, Ticket To Ride and Long Tall Sally.

Help - podejście 9 (take 9)

więcej o 1965 w: Historia  The Beatles

________________________________

Historia  The Beatles