MARZEC 1980

 

MARZEC - John i Yoko kupują za milion dolarów nadmorską posiadłość w Palm Beach w Kalifornii.  Dom, znany jako El Solano, pochodzi z lat dwudziestych XX wieku i został zaprojektowany przez architekta ośrodka Addisona Miznena. Kupno tej posiadłości nie powinno być dla nikogo zaskoczeniem.  John podróżował na Florydę w 1974 roku, według 'Palm Beach Daily News', której powiedział podczas swojej wizyty: Naprawdę podoba mi się tutaj. Naprawdę nie chcę opuszczać Palm Beach. Chciałbym mieć kawałek z tego. Para spędziła tam tylko niewiele czasu w zimie 1980. Po śmierci Lennona w grudniu 1980 roku, Ono kontynuowała przebudowę posiadłości, którą ostatecznie sprzedała w 1986 roku za 3,15 miliona dolarów. Ciekawostką może być fakt, że niedaleko jej leży posiadłość Donalda Trumpa 'Mar-a-Lago'.

   

W swojej gigantycznej posiadłości Friar Park George zbiera zespół muzyków by rozpocząć prace nad nowym materiałem muzycznym. Ci muzycy to Jim Keltner, Gary Brooker,Willie Weeks, Andy Newmark, Ray Cooper i Neil Larsen. Zaczyna od utworu "Sat Singing" (clip), który pierwotnie ma się ukazać na albumie "Somewehere In England", chociaż wydany zostaje dopiero 1988.  Dokładnie 15 lutego 1988 roku na EP-ce z kopiami książki 'Genesis Publications Songs By George Harrison'. Tytuł „Sat Singing” odnosi się do sanskryckiego terminu sat-sang, co oznacza czas spędzony w towarzystwie „najwyższej prawdy”, na przykład z guru danej osoby. Warto zaznaczyć, że materiał na album był pierwszym, który wytwórnia  odrzuciła jakiemukolwiek ex-Beatlesowi, prosząc w przypadku Harrisona, by ten napisał utwory bardziej komercyjne. Jak się czuł George możemy sobie tylko wyobrazić. 

 

  

Autorzy programu telewizyjnego 'Ringo" z 1978 liczą na szersze zainteresowanie publiczności, kiedy produkcja ta zostaje pokazana w 650 wybranych kinach uniwersyteckich.

3 marca – Paul zamyka się w studiu nagraniowym Abbey Road na dokładnie trzy kolejne tygodnie (do 23 marca), a pod koniec miesiąca ni wychodzi ze swego prywatnego studia w Sussex. Ex-Beatles zaczął wtedy nagrywać materiał, który ostatecznie trafił na jego drugą solową płytę „McCartney II”, wydaną w maju 1980 roku. Płyta ta była w dużej mierze solowym projektem – podobnie jak pierwsza płyta „McCartney” z 1970 roku – i została nagrana w duchu „zrób to sam”. Samodzielnie zagrał na większości instrumentów: gitara, bas, perkusja, klawisze, syntezatory (w tym charakterystyczny Yamaha CS-80 i Mini Moog), oczywiście podkładał wszystkie wokale. Jego autorstwa była cała produkcja jak i miksy muzycznego materiału. No i była oczywiście Linda oraz Eddie Klein – technik i asystent, wieloletni współpracownik Paula, z czasem bardzo bliski przyjaciel.

 To jemu (po jego śmierci) Paul zadedykował swój album "McCartney III" z 2020. Na zdjęciu Paul i Eddie, o którym tak mówił Paul: Kiedy kompletował moje studio nagraniowe, zrobił to z ogromnym profesjonalizmem i myślę, że jedyną osobą, która wiedziała, do czego służy każdy suwak i pokrętło, był właśnie Eddie. Gdy rozmawialiśmy o muzyce – a robiliśmy to często – śpiewał swoim głębokim barytonem, żeby przypomnieć mi melodię, którą większość ludzi zdążyłaby już zapomnieć... Ludzie często mówią „brakuje słów”, i właśnie tak się czuję w przypadku Eddiego. Miał tyle różnych stron swojego charakteru, że wydaje się niemożliwe, by wszystkie je wymienić. Był czułym człowiekiem z błyskiem humoru w oku i miłością do dobrej muzyki. Kiedy się spotykaliśmy, przytulaliśmy się, a on czasem lekko się kłaniał i mówił do mnie „mój panie”. Znamy się od wielu lat, a moje pierwsze wspomnienia z nim wiążą się ze studiami i korytarzami Abbey Road, gdzie pracował. My byliśmy szalonymi artystami, eksperymentującymi z nowymi technikami, a Eddie i jego koledzy byli inżynierami, którzy musieli sprawić, by to wszystko zadziałało.

Na aukcji pamiątek rockowych w Sotheby's w Londynie, Anglii, Wielkiej Brytanii, Europie, 500 funtów osiągnięto za serwetkę hotelową z autografem Elvisa Presleya. Amerykański dolar podpisany przez czwórkę z The Beatles zostaje sprzedany za  220 funtów.

 

7 marca – George, Olivia i Dhani wracają z Miami do Anglii, zatrzymując się na krótko w Nowym Jorku (w hotelu Waldorf Astoria). 8 marca są w swojej ojczyźnie. 

13 marca - Album "The Wall" Pink Floyd w USA zostaje Platynową Płytą.

19 marca – podczas procesu dr George’a Nichopoulousa, który później został uznany za winnego przepisywania nadużywanych leków Presleyowi, Jerry’emu Lee Lewisowi i innym klientom, wydano nakaz przeprowadzenia sekcji zwłok Elvisa Presleya. Wkrótce zostaje mu cofnięta licencja lekarza.

19 (lub 20) marca - doszło do tragicznego wydarzenia. Po latach dzielnej służby Mi Amigo zatonął u wybrzeży Anglii. Przed zatonięciem załoga i DJ-e radiowi zdążyli nadać ostatnią wiadomość do słuchaczy. Brzmiała ona: „To wszystko, kochani... Radio Caroline żegna się. Trzymajcie się, do zobaczenia wkrótce.” Po tych słowach sygnał zamilkł. Załoga została uratowana, ale statek poszedł na dno. Był to symboliczny koniec pewnej ery w historii radiofonii.

    Radio Caroline narodziło się w 1964 roku z inicjatywy Ronaana O'Rahilly'ego, wizjonera, który chciał przełamać monopol BBC i umożliwić słuchaczom kontakt z nowoczesną muzyką. Stacja nadawała ze statków zakotwiczonych na Morzu Północnym i stała się synonimem rewolucji w mediach. Mimo licznych prób jej zamknięcia przez brytyjskie władze, przetrwała dekady, stając się ikoną wolności radiowej. Pod koniec lat 70. Radio Caroline zmagało się z coraz większymi trudnościami. Zmiany prawne, postęp technologiczny i rosnące koszty operacyjne doprowadziły do problemów finansowych. W marcu 1980 roku sytuacja stała się krytyczna – stacja zmuszona była przerwać nadawanie. Statek Mi Amigo, z którego transmitowano program, znajdował się w coraz gorszym stanie technicznym. Zła pogoda tylko pogarszała sprawę. Mimo tej katastrofy, duch Radio Caroline nigdy nie umarł. W późniejszych latach stacja powróciła na antenę, a jej legenda trwa do dziś. Zatonięcie Mi Amigo stało się momentem przejściowym, ale nie końcem historii. Współcześnie Radio Caroline nadal nadaje, przypominając o czasach, gdy wolność radiowa miała smak morskiej przygody.

 

20 marca - John i Yoko świętują jedenastą rocznicę zawarcia związku małżeńskiego, kupując sobie wzajemnie niezwykle  szczodre prezenty. Yoko darowuje mężowi nowego jego ulubiony, trzeciego w życiu, rolls royce'a (model Phantom V), zaś John  odwdzięcza się żonie kupując jej 500 gardenii i diament w kształcie serca. Cóż, John mógł napisać "Working Class Hero", ale niewielu z tej klasy mogło sobie pozwolić na tak ekskluzywną markę pojazdu. W dobie Swingującego Londynu, wszyscy w stolicy Anglii znali słynny Rolls  Royce Lennona, wymalowany w psychodeliczne wzory i bardzo kolorowy. Nie udało mi się uzyskać wiedzy na temat wyglądu kolejnych samochodów tej marki będących w posiadaniu ex-Beatles. Na pewno miał ich trzy, ten z 20 marca był niestety jego ostatnim. Na zdjęciu John z Julianem i najsłynniejszy w dziejach motoryzacji "psychedelic Rolls Royce". W 1977 roku Lennon (nie zabrał go ze sobą do Ameryki) przekazał samochód Smithsonian Institute, który z czasem przekazał go do Royal British Columbia Museum w Victorii (Kanada), gdzie przebywa do dziś

 

22 marca - Pink Floyd z singlem "Another Brick in the Wall (part 2)" numerem 1 na listach singli amerykańskiego Billboardu. Tego samego dnia w Wielkiej Brytanii numerem 1 staje się utwór "Going Underground" grupy The Jam. W swoim czasie autor tego bloga był szalenie zafascynowany tym melodyjnym, energicznym przebojem zespołu Paula Wellera. Prezentuję go w niżej zamieszczonym clipie z ogromną przyjemnością.  W tamtych czasach tańczyło się i przy takich utworach. W tym samym dniu na listy przebojów w Wielkiej Brytanii wchodzi drugi wielki przebój Dexy's Midnight Runners - "Geno" (osiągnie numer 1).  Także ten utwór był moim ulubionym w swoim czasie, usłyszanym w Radiu Luksemburg, nie przypominam sobie go na dyskotekach. Pierwszy wielki, chyba największy przebój zespołu Kevina Rowlanda to oczywiście "Come On Eileen".

24 marca -  W Ameryce Capitol wydaje album 'The Beatles "Rarities". Utwory: "Love Me Do", "I'm Only Sleeping", "Helter Skelter", "Don't Pass Me By", "I Am the Walrus", "Across the Universe", "Sgt. Pepper Inner Groove", "Misery", "There's a Place", "Sie Liebt Dich", "And I Love Her", "Help!", "Penny Lane", "The Inner Light" i "You Know My Name (Look Up the Number)". Wewnętrzna strona rozkładanej okładki ma nieprzycięte, pełnowymiarowe zdjęcie użyte do osławionej okładki „butcher” (sesja rzeźnica). 

„Rzadkie” (rarytasy muzyczne) utwory zostały tak nazwane, ponieważ były to albo wersje alternatywne, pojedyncze strony B, wariacje stereo/mono, wcześniej niepublikowane wersje lub utwory, które miały stosunkowo ograniczoną dystrybucję. Najwyższa pozycja longplay'a (albumu) na listach przebojów Billboard: #21.

Gdy The Beatles już dawno nie ma, wielcy ich na ziemi amerykańskiej, Beach Boys, wydają swój 24! album, nikomu niepotrzebny, "Keepin' The Summer Alive". Wypada słabo, w drugiej 50-ce list w USA i UK i zdaniem krytyków jest to najgorszy album w całej dyskografii kapeli. To ostatni album amerykańskiego zespołu nagrany z udziałem Dennisa Wilsona (utopi się w 1983), który w trakcie sesji skonfliktował się ze wszystkimi i opuścił ją, pojawiając się ostatecznie tylko na jednym utworze albumu (nagranym zresztą w 1969 - "When Girls Get Together").

24 marca -  Album Pink Floyd " Dark Side Of The Moon" notowany jest na listach Billboardu 303 tydzień , bijąc tym samym rekord ustanowiony przez klasyczny album Carole King "Tapestry" (znajdziemy tam jej wielki przebój, klasyk "You've Got A Friend"). Album  Carole King spędził 302 tygodnie na liście Billboard 200, co było rekordem dla solowego artysty aż do momentu, gdy "The Dark Side of the Moon"go pobił. Album King był numerem jeden przez 15 tygodni w 1971 roku i stał się jednym z najlepiej sprzedających się albumów wszech czasów.  Natomiast The "Dark Side of the Moon" spędził na Billboard 200 aż 741 tygodni (w tym nieprzerwanie 736 tygodni od 1973 do 1988 roku), co jest absolutnym rekordem.

26 marca -  W londyńskim Ewart Television Studios Paul rozpoczyna dwudniowy plan zdjęciowy do videoclipu do piosenki "Coming Up". W clipie dzięki efektom specjalnym wciela się we wszystkich muzyków. Teledysk do piosenki "Coming Up" Paula McCartneya został wyreżyserowany przez Keitha McMillana i będzie miał swoją premierę 14 kwietnia 1980 roku w programie "The Kenny Everett Video Show" w Wielkiej Brytanii oraz 17 maja 1980 roku w Stanach Zjednoczonych podczas "Saturday Night Live". W klipie McCartney wciela się w dziesięciu członków fikcyjnego zespołu "The Plastic Macs", grając na różnych instrumentach, podczas gdy jego żona, Linda McCartney, odgrywa dwie role – żeńskiej i męskiej wokalistki wspierającej. Niektóre z postaci odgrywanych przez McCartneya to parodie znanych muzyków, takich jak Hank Marvin z The Shadows, Ron Mael z zespołu Sparks, a także "Beatlemania-era" wersja samego siebie z 1964 roku. Teledysk został zrealizowany w ciągu dwóch dni. Wkład Paula w ten projekt był równie angażujący, co wyczerpujący. Zdjęcia trwały 25 godzin w ciągu dwóch dni, obejmując morderczy harmonogram prób, zmian kostiumów i makijażu, śpiewania oraz gry na instrumentach. Każdy moment wymagał perfekcyjnej synchronizacji – gdy jeden z "Paulów" zwracał się do drugiego na ekranie, musiało to wyglądać naturalnie. W rzeczywistości saksofonista, który przez cały czas jest nieco poza rytmem w stosunku do reszty zespołu, to prawdziwy majstersztyk wyczucia czasu w wykonaniu McCartneya. I tak oto narodził się The Plastic Macs. Postaci wykreowane przez Paula i uchwycone przez Lindę nie miały być bezpośrednimi imitacjami znanych gwiazd rocka, ale ich wpływy oraz charakterystyczne poczucie humoru McCartneya są tu wyraźnie widoczne. Nietrudno dostrzec podobieństwa do wspomnianych Hanka Marvina z The Shadows, Rona Maela – klawiszowca Sparks – czy Andy'ego Mackaya, saksofonisty Roxy Music. Najbardziej niezwykłe jest jednak zdjęcie Paula w charakterystycznej marynarce w stylu, który The Beatles nosili na początku kariery, oraz z jego ikoniczną, leworęczną gitarą basową Hofnera. Minęło 18 lat, odkąd wyglądał w ten sposób. A jednak, uchwycony przez czułe oko Lindy, mógłby wyglądać tak samo zaledwie 18 minut temu.

27 marca -  W ramach trasy koncertowej ABBA gra swój ostatni wspólny koncert na żywo drugiego wieczoru w Nippon Budokan w Tokio, w Japonii, w Azji.  Pomimo swej "reaktywacji" w 2018 czwórka słynnych Szwedów nigdy nie zagrała już razem na żywo. Po swoim ostatnim koncercie w Japonii w 1980 roku i występie w programie "The Late Late Breakfast Show" w grudniu 1982 roku, nie koncertowali razem przez dekady.
 W 2018 roku ogłosili, że nagrali nowe piosenki, co doprowadziło do wydania albumu "Voyage" w 2021 roku. Jednak zamiast tradycyjnych koncertów stworzyli ABBA Voyage – wirtualny show w Londynie, gdzie na scenie występowały ich cyfrowe awatary (ABBAtary), a nie oni sami.

29 marca -  George Harrison bierze udział w antyatomowym marszu Friends Of The Earth w Londynie, Anglia, Wielka Brytania, Europa. Tego samego dnia Bee Gees zostaną pozwani przez chicagowskiego handlarza antykami/muzyka Ronalda Selle, który twierdzi, że ich hit "How Deep Is Your Love" jest plagiatem dwóch fragmentów jego piosenki "Let It End". Bee Gees twierdzą, że nigdy wcześniej nie słyszeli tych piosenek, ale pan Selle wygra sprawę. Wyrok zostanie jednak uchylony w 1983 r.

31 marca -  W ramach artykułu, który początkowo miał nosić nazwę: 'Ringo Starr: Jak skończyłem ze smutkami i nauczyłem się żyć na nowo',  magazyn "Daily Mirror" przedstawia reportaż (w skróconej wersji) dodając zdjęcie mocno zarośniętego Johna w swych grubych okularach, wykonane w zeszłym miesiącu w Le Petite Marmite (czytaj post o Luty 1980).

Historia The Beatles
History of  THE BEATLES