Historia The Beatles (Fab Four): 01. PARYŻ '64, NUMER 1 W USA

1 stycznia - 'The Beatles' Christmas Show – zespół otworzył Nowy Rok kolejnym swoim show z serii świątecznych, zapoczątkowanych w ub. Roku. Impreza odbyła się w kinie Astoria (Finsbury, Londyn). Beatlesi występowali dwa razy wieczorem i zazwyczaj zamykali ten show. Tego dnia wystąpili na koniec (obok the Barrona Knights and Duke Diamond, Tommy'ego Quickly and The Fourmost, , Billy'ego J Kramera and The Dakotas , Cilli Black i Rolfa Harrisa) z następującym repertuarem: Roll Over Beethoven, All My Loving, This Boy, I Wanna Be Your Man, She Loves You, Till There Was You, I Want To Hold Your Hand, Money (That's What I Want) oraz zamykającym najczęściej Twist And Shout.

Beatles Christmas Show - TV
TRASY THE BEATLES - Koniec roku 63/64

A jak wyglądali tego dnia Beatlesi na listach przebojów? Zobaczcie: „She Loves You” - 18-ty tydzień w TOP 10, album „Please Please Me” - 41 tydzień w TOP 10, album „With The Beatles” - numerem 1 6-ty tydzień, „I Want To Hold Your Hand” - numerem 1 5-ty tydzień na listach. Imponujące!

I Want To Hold Your Hand - ponownie Sophie Tucker.

wskocz tutaj (fotki)

4 stycznia – małe przygotowania do podboju USA. W studiu zespół nagrywa plik „gotowych odpowiedzi” na rózne pytania dla amerykańskich DJ'ów. Nagrania te puszczane razem z pytaniami mają stworzyć wrażenie, że zespół „nz żywo” odpowiada na pytania słuchaczy, oczywiście w przerwie między puszczanymi piosenkami zespołu. Ponadto tego samego dnia fotograf z „Life”, renomowanego magazynu, zrobił serię zdjęć zespołu przez planowaną pierwszą wyprawą zespołu za ocean.

9 stycznia - „I Want To Hold Your Hand” powoli wspina się na amerykańskich listach. John wypowiada się, że w mailach, że nie spodziewa się sukcesu tej piosenki wśród Amerykanów.

10 stycznia – mimo że pierwotnie miał być wydany 22 lipca 1963 roku, wytwórnia Vee-Jay wypuszcza „Introducing...The Beatles”. Szefowie Vee-Jay wiedzieli już, że nie wyczuli interesu wcześniej, wiedząc o sporych planach Capitolu wobec Anglików postanawiają jeszcze coś „ugrać” na tytule, do którego mają (jeszcze) prawa.

12 stycznia – ponowny występ zespołu w londyńskim Palladium. O ile za swój pierwszy występ 13 października 1963 inkasuję kwotę 250 funtów, to tym razem biorą kwotę cztery razy większą. Zainteresowanie koncertem jest niezmiennie szerokie. Beatlesi czują się już na tej scenie dużo pewniej, biorą udział w skeczu z Bruce Forsyth'em , konferansjerem tego wieczoru. Są weseli, czarujący, grzeczni i ujmujący..

John i Paul na lotnisku Le Bourget koło Paryża, 14 stycznia 1964.

The Beatles w Paryżu.

14 stycznia – Trójka muzyków , bez Ringa, który dołącza do nich następnego dnia, przybywa do Paryża.

Beatles zachwyceni Paryżem.

Beatlesi i Epstein w Paryżu, Hotel George V

16 stycznia - występ w Paryskiej Olimpii. Beatlesi w paryskiej Olimpii wykonują łącznie 18 koncertów (do 4 lutego). Grają czasami nawet po trzy razy dziennie choć zwykle są tylko dwa. W tym czasie poznają wiele gwiazd francuskiej sceny muzycznej jak np. Sylvie Vartan. Występy w Olimpii niespecjalnie oddawały moc „beatlemanii”. Francuzi niespecjalnie wiedzieli jak reagować na zespół, zdarzało się, że na koncert przychodzili ludzie starsi w smokingach i innych ubraniach wieczorowych, no i akustyka tego miejsca nie nadawała się na koncerty rockowe.

Olympia Paryż 1964

PAUL: „W pierwszą noc mieliśmy trochę problemów, bo nie mogliśmy podłączyć się z całym sprzętem...”

GEORGE: "W styczniu 1964 zagraliśmy kilka koncertów W Paryżu. Francuska publiczność była okropna... Marzyły nam się francuskie dziewczyny mówiące "o la la" i takie tam rzeczy, ale publiczność, przynajmniej na pierwszym koncercie stanowili starsi ludzie w smokingach. Grupka nieco gejowsko wyglądających chłopaków , kręciła się przy tylnych drzwiach, krzycząc: 'Ringo, Rino'. Potem gonili nas samochód, nie widzieliśmy żadnych Brigitte Bardot, których się spodziewaliśmy".
RINGO: " Ci chłopcy gonili nas po całym mieście. Wcześniej byliśmy przyzwyczajeni do pościgów dziewczyn. Publiczność, zamiast krzyczeć, była tylko hałaśliwa i wszystko przypominało granie dla chłopców w Stowe".

The Beatles at the George V hotel in Paris, France

Sid Bernstein i chłopcy, Hotel V, Paryż styczeń 1964

Na scenie było kiepskie oświetlenie na robienie zdjęć. Problemów było więc sporo po koncertach, francuscy fotografowie byli bardzo napastliwi, chcieli by muzycy pozowali im jak chcieli, co wkurzało zwłaszcza Johna, pojawiał się tłum, uszkodzono gitarę Harrisonowi, czasem w czasie koncertu Paul musiał przestać śpiewać – ale o wszystkim zapomniano bo:

16/17 stycznia - tego dnia po powrocie z koncertu z Olimpii do hotelu George V otrzymali telegram o tym, że „I Want To Hold Your Hand” jest numerem 1 w USA. (jedne źródła podają, że piosenka wskoczyła na pozycję 1 16 stycznia, inne, że 17)

The Beatles i Sylvie Vartan

PAUL: „Telegram był do Briana z Capitol Records. Przybiegł do nas mówiąc: 'Hej popatrzcie, jesteście numerem 1 w Ameryce. „I Want To Hold Your Hand” na 1 miejscu. Nie potrafię opisać naszej reakcji. Wszyscy zaczęliśmy wskakiwać na Mala i namawialiśmy go by obiegł z nami rundkę wokół hotelu. Tak to było to...”

Mamy numer 1 w USA!!!! Yah-oo!!!

GEORGE: „To było niesamowite, ten szum z numerem 1. Poszliśmy tego wieczoru na kolację z Brianem i George Martinem. George zabrał nas do takiego miejsca, gdzie wszędzie wokół nas były beczki z winem To była taka restauracja, hm...bułki wyglądały tam jak penisy, zupa była serwowana w naczyniach przypominających nocniki, lody czekoladowe przypominały wyglądem gnój... To było wspaniałe uczucie, bo od razu zarezerwowaliśmy bilety do USA, bezpośrednio z Paryża, fajnie więc było jechać tam mając numer 1. Byliśmy już wynajęci przez Eda Sullivana do udziału w jego programie więc pojechalibyśmy tam nawet z numerem dwa czy dziesięć ale o wiele milej było jechać z 1...”".

Ringo, John, Paul i George - Hotel V - Paryż 1963

Beatlesi celebrowali wiadomość do 5 rano. W tym samym czasie Brian otrzymał z Detroit telefon, że promotor oferuje im za występ w tym mieście 10 000 dolarów.

Paryż, Olimpia '64 TV

RINGO: „Nie mogliśmy w to uwierzyć. Zaczęliśmy szaleć, wrzeszczeć jak ludzie z Teksasu: „Ya-hoooo”. Myślę, że to była ta noc, którą spędziliśmy we czterech i Neil na ławce nad Sekwaną. Wtedy obiecaliśmy Neilowi, że damy mu 20.000 funtów jeśli wskoczy popływać. On się zgodził i szedł już do rzeki ale powiedzieliśmy: 'Nie, nie, sorry'”.

19 stycznia – występ w paryskiej Olimpii nagrywany przez francuskie radio. Francuskie media głośno trąbiły o tym, że akurat teraz w Paryżu występuje wykonawca, który ma aktualnie numer 1 w USA.

20 stycznia – w USA wychodzi „Meet The Beatles”.

22 stycznia – francuska telewizja nagrywa koncert The Beatles w Olimpii.

25 stycznia - „I Want To Hold Your Hand” numerem 3 w USA , drugi tydzień, „She Loves You” wchodzi do 1-szej setki Billboardu.

27 stycznia – wydanie w USA singla „My Bonnie”.

29 stycznia – Paryż, studio EMI Pathe Marconi Studios, nagranie: 'Komm, Gib Mir Deine Hand', „Sie Liebt Dich', 'Can't Buy Me Love (1-4 takes), pierwsza sesja poza Abbey Road..

Champs-Elysées, Paryż, 15 stycznia 1964 - wybieramy kartkę dla Mimi

GEORGE MARTIN: "Kiedy występowali w teatrze Olypmia, pojechałem do Paryża i załatwiłem im sesję nagraniową w tamtejszym studiu EMI. Mieli nagrać niemieckie wersje przebojów "She Loves You" i "I Want To Hold Your Hand"... Beatlesi zaśmiali się na ten pomysł: 'to totalna bzdura' a ja na to: ' Cóż, jeśli chcemy sprzedawać płyty w Niemczech'. Zgodzili się więc nagrać płytę po niemiecku. Zgadzam się, że to były bzdury, ale firma wysłała Otto Demmlara, by pomógł im z niemieckim. Przygotował tłumaczenie tekstów i "She Loves" stało się niezbyt subtelnym 'Sie Liebt Dich'. W wyznaczonym dniu czekałem w studiu z Otto, ale się nie pokazali. po raz pierwszy, w czasie naszej współpracy mnie zawiedli, więc zadzwoniłem do hotelu George V, w którym się zatrzymali. Odebrał Neil Aspinall i powiedział: 'Przykro mi ale nie przyjadą i prosili mnie, bym ci to powiedział'. Ja na to: 'Chcesz mi powiedzieć, że oni cie poprosili byś mi to powiedział, jakby sami mi tego nie mogli powiedzieć ?' Neil: 'Zgadza się' , ja na to: 'zaraz tam będę'. Pojechałem tam z Otto. Byłem naprawdę zły i gdy wpadliśmy do pokoju, oni pili herbatę ( w sumie byli naprawdę uroczy). Przypominało to herbatkę w stylu Alicji w Krainie Czarów a Alicją była, nalewająca herbatę długowłosa Jane Asher. Gdy wszedłem, rozbiegli się w różnych kierunkach - pochowali się za leżankę i krzesła, a jeden założył sobie na głowę abażur. Potem zza leżanek usłyszałem chórek: 'Przepraszamy George, przepraszamy George, przepraszamy George'. Musiałem się roześmiać i powiedziałem: 'Banda skurczybyków, czy przeprosicie także Otto? ' Oni na to: 'Przepraszamy Otto, przepraszamy Otto...' w końcu zgodzili się pojechać do studia i zabrać się do pracy. Nagrali dwie piosenki po niemiecku. To były jedyne nagrania jakie kiedykolwiek nagrali w obcym języku. Wcale tego nie potrzebowali. Mieli rację, że i tak sprzedawałyby się angielskie płyty, tak zresztą było..."

O koncertach The Beatles we Francji w styczniu 1964 czytaj tutaj w serii: TRASY THE BEATLES: France Tour '1964

Sie Liebt Dich

30 stycznia – w USA wychodzi singiel: 'Please Please Me/ Ask Me Why'.

31 stycznia – w USA wychodzi kolejny singiel : 'Sweet Georgia Brown / Nobody's Child'. Obie piosenki zostały nagrane 23 i 24 czerwca 1961 roku w Hamburgu, w Friedrich-Eberts w Niemczech. Główny wokal należał do Tony Sheridana, akompaniowali mu John, Paul, George oraz Pete Best (inżynier nagrania: Karl Heinze).

"Sweet Georgia Brown"