Historia The Beatles (Fab Four): KONIEC PRACOWITEGO 1964

29 września – sesja na nowy album, próby i nagrywanie 'Every Little Thing', `I Don't Want To Spoil The Party', `What You're Doing'

2 października – próby do amerykańskiego programu 'Shinding', nagrywanego w całości w Anglii – specjalna brytyjska edycja telewizyjnego show. W dniu następnym nagrywanie programu. Jeden dzień próby.

6 października – cały dzień pracy w studiu nad „Eight Day's A Week”, planowanym singlem zespołu. Pierwsza popowa piosenka rozpoczynająca się od wyciszenia.

7 października – spotkanie The Beatles, Briana Epsteina i Waltera Shensona. Rozmowy dotyczą planów nad następnym filmem z zespołem w roli głównej.

8 października – pierwsza sesja studyjna z „I Feel Fine”, nagrywanie kilka podejść do „She's A Woman”.

9 – 16 października - koncerty w Bradford, Leicester, Birmingham, Wigan, Manchesterze, Stockton, Hull

18 października – praca nad : Eight Days A Week, Kansas City/Hey-Hey-Hey-Hey!, Mr Moonlight, I Feel Fine, I'll Follow The Sun, Everybody's Trying To Be My Baby, Rock And Roll Music, Words Of Love

19 -21 października – Szkocja, kolejno koncerty w Edynburgu, Dundee oraz Glasgow.

22 - 31 października – koncerty w Leeds, :Londynie, Lewisham, Brighton, Exeter, Plymouth, Bournemouth i Ipswich.

25 października – między koncertowaniem Beatlesi tego dnia otrzymują 4 nagrody imienia Ivora Novello za 1963 rok: „She Love You” (najlepiej sprzedająca się piosenka – piosenka roku i najczęściej emitowana w eterze), „I Want To Hold Your Hand” (druga najczęściej emitowana przez radiostacje i telewizję) oraz „All My Loving” (druga piosenka roku)

26 października – kolejna sesja z piosenkami na „Beatles For Sale”.

2 listopad – koncert w Północnej Irlandii, w Belfaście. Druga i ostatnia wizyta zespołu w tym kraju (pierwsza 8 listopada 1963).

4 listopada - wychodzi kolejna EP-ka zespołu „Extracts From The Film A Hard Day's Night”, następna pod tym samym tytułem ukaże się za dwa dni.

8 listopada – Beatlesi non-stop koncertują, nie wymieniam tutaj wszystkich miejsc, koncert, nazwa miasta, wszędzie Beatlemania. W tym dniu zespół powrócił do rodzinnego miasta, po raz pierwszy by zagrać od 23 grudnia 1963. Fab 4 wystąpili tego dnia dwa razy. Tego samego wieczoru John z redaktorem gazetki „Mersey Beat” odwiedzili rodziców Stuarta Sutcliffe'a. John otrzymał od nich błękitny, abstrakcyjny obraz nieżyjącego przyjaciela.

10 listopada – koncertem w Bristolu zespół kończy tzw. brytyjskie tournée.

O brytyjskim tournee 'UK AUTUMN TOUR '1964' czytaj w sekcji TRASY THE BEATLES (jeśli jeszcze nie ma, bądź cierpliwy).

20 listopada - tego dnia John Lennon wraz z dwoma aktorami, Dudley'em Moore oraz bardzo teraz popularnym dzięki udziałowi w „A Hard Day's Night” Normanem Rossingtonem, nagrywa dla BBC-TV krótki filmik-skecz na podstawie opowiadania „Deaf Ted, Danoota, (and me)', z jego książki „In His Own Write”

John Lennon - Deaf Ted, Danoota & Me

23 listopada - w Stanach ukazuje się singiel „I Fell Fine/ She's A Woman” oraz dokumentalny album o zespole: 'The Beatles Story”.

27 listopada – news ciekawostka. Po raz kolejny Brian Epstein odrzuca propozycję biznesmenów z USA, którzy chcą kupić „prawa do zarządzania The Beatles”. Wcześniej proponowano 3,5 mln dolarów, tym razem propozycja głosi: „za każdą cenę”.

27 listopada – premiera singla „I Fell Fine/ She's A Woman” na rynku brytyjskim.

4 grudnia – brytyjska premiera albumu „Beatles For Sale”

7 grudnia - Mornyork Ltd przemianowana na Harrisongs Ltd – firma George'a z prawami do jego piosenek, choć nadal od tej strony reprezentuje go Northern Ltd.

9 grudnia - nowy singiel „I Feel Fine” osiąga sprzedaż 1 miliona kopii. Jest oczywiście na szczycie list. Tego dnia George i Patti Boyd lecą na Bahamy na krótkie wakacje, wrócą 19 grudnia.

New Musicall Express - numer z 11 grudnia 1964

15 grudnia – w USA wychodzi amerykańska wersja „Beatles For Sale” pod nazwą „Beatles '65”

THE BEATLES STORY

21-31 grudnia – trzy dni prób do show „Another Beatles Christmas Show”, którego premiera w Wigilię 24 grudnia. Formuła programu podobna do tej jaka miała miejsce rok temu w „The Beatles Christmas Show”, który odniósł wtedy ogromny sukces. Wersja show w 194 kręcona jest w Hammersmith Odeon. Prócz Beatlesów udział biorą: Freddie And The Dreamers,Sounds Incorporated, Elkie Brooks, The Yardbirds, Michael Haslam, The Mike Cotton Sound and Ray Fell.

The Beatles wykonują: Twist And Shout, I'm A Loser, Baby's In Black, Everybody's Trying To Be My Baby, Can't Buy Me Love, Honey Don't, I Feel Fine, She's A Woman, A Hard Day's Night, Rock And Roll Music oraz Long Tall Sally. Codziennie do końca roku (z wyjątkiem 25 oraz 27 grudnia ) dwa koncerty. Show przedłużony zostanie do 16 stycznia następnego roku (nie odbędzie się jeszcze 3 oraz 10 stycznia '65).

31 grudnia – kończy się kolejny rok Beatlemanii. Ostatni dzień roku, zespół spędza go grając kolejne dwa koncerty z cyklu „Another Beatles Christmas Show”. Po drugiem koncercie Paul z Jane oraz George z Patti przyłączają się do noworocznego party w mieszkaniu Normana Newella, producenta z EMI oraz kolejnego przyjęcia u szefa EMI Sir Josepha Lockwooda. John i Ringo prawdopodobnie spędzają resztę wieczoru w swoich domach, choć niektóre źródła podają, że u Newella meldują się wszyscy czterej Beatlesi.

Generalnie - jak powiedział wcześniej Paul - ten rok to nieustanne koncertowanie, programy, sesje nagraniowe, wywiady, trasy koncertowe w tym dwa wielkie wydarzenie – trasa po USA i trasa tzw. światowa (Australia, Nowa Zelandia itd.). Z oczywistych względów pisałem o wszystkim skrótowo, omijając zbyt dokładne opisywanie każdego zdarzenia jak np. pobyt w szpitalu ringa w grudniu czy odnotowywanie każdej sesji nagraniowej i spis piosenek jakie w danym dniu nagrywano lub przeprowadzano próby. Wydaje mi się, że jednak te najważniejsze wydarzenia są tutaj wymienione. Zbyt szczegółowe – jak mogłoby się wydawać - podawanie nazw każdego miasta w USA, miało na celu zobrazowanie „szaleństwa” trasy” po tym kraju, gdy tuz po koncertach lub z samego rana nazajutrz przenoszono się w drugie miejsce, do innego miasta. Prawdopodobnie tylko dwudziestolatkowie jakimi byli chłopcy z Fab 4 mogli wytrzymać takie tempo, niezależnie od pigułek i nowych używek poznanych w ciągu roku. !964 był zdecydowanie najbardziej męczącym rokiem dla całej czwórki, choć tempo nie spadnie zbyt mocno w roku następnym.