Historia The Beatles (Fab Four): WSPOMNIENIA PIĄTEGO BEATLESA

________________

Dzisiaj bardzo ciekawe wspomnienie Billy'ego Prestona (1946-2006), barwnej i ważnej postaci w Historii The Beatles, która tak naprawdę pojawi się w biografii zespołu w 1969 roku, a więc w okresie, do którego jeszcze nie doszliśmy na blogu. Ze wszystkich osób, które nazywano Piątymi Beatlesami (Epstein, Martin, Best, Sutcliffe, Nichols, Murray The K), Billy najbardziej pasował na te miano. Był piątym muzykiem pracującym bardzo długo z Beatlesami w czasie sesji nagraniowych. Ale o tym w swoim czasie i może Billy wskakuje na mój blog zbyt wcześnie, to niemniej myślę, że mogę ten tekst zamieścić już teraz.

BILLY PRESTON (2002): Aż trudno uwierzyć, że minęło już 40 lat od czasu, kiedy po raz pierwszy spotkałem The Beatles w Hamburgu w 1982 roku. Przyjechałem do Niemiec Z Little Richardem by występować przez dwa tygodnie w Star Clubie. Richard był ich idolem więc byli mocno pod jego wrażeniem, sądzę też, że i pod moim, ponieważ miałem wtedy tylko 16 lat a pracowałem z taką gwiazdą.Nie różniliśmy się aż tak bardzo wiekiem, szczególnie z George', więc między nami zaiskrzyło od samego początku. Od samego początku zauważyłem, że oni różnili się od tych wszystkich zespołów, z którymi miałem do czynienia, lub je widziałem. Ich harmonie, sposób w jaki się ubierali, ich osobowości różniły ich od innych. Byli też unikalni w owym czasie w różnicy w jaki sposób jako biali podchodzili do czarnej muzyki i umieli także coś do niej dodać. Poszliśmy wszyscy swoimi drogami i minęły lata zanim przyjechałem do Londynu z Rayem Charlesem a George przyszedł na koncert i rozpoznał mnie w zespole. Wysłał mi potem wiadomość byśmy się spotkali. Trochę razem jammowaliśmy i tak od słowa do słowa skończyło się na tym, że nagrywałem z nimi w studiu. Prasa nazwała mnie Piątym Beatlesem a ja po prostu byłem szczęśliwy będąc tam z nimi. To był wtedy bardzo trudny dla nich okres. Brian umarł, było dużo polityki, spraw finansowych, sprawy z Apple, ale wspięli się ponad to wszystko i wierzcie mi, dojrzeli do tego by mi zaufać - byłem jakby namiastką obcych uszu, świeżym spojrzeniem, nowymi uszami. Traktowali mnie jak członka zespołu. Zatrzymałem się u George'a w Henley, jadaliśmy razem lunche w biurze, graliśmy ze sobą i nagrywaliśmy razem. Zaznaczenie mego udziału w 'Get Back' było dla mnie wielkim przywilejem i uznaniem - wszystko co pamiętam, to graliśmy i nagle ktoś powiedział: 'teraz masz solo'. Potem moje nazwisko ukazało się na płycie.

To był bardzo udany okres dla mnie, świetnie się bawiłem. Tylu świetnych muzyków pracowało z nimi, ludzie tacy jak Eric Clapton, ale oni mnie wybrali by umieścić moje nazwisko obok nich. Byłem im za to bardzo wdzięczny. Skończyło się na tym, że podpisałem kontrakt z Apple i zrobiłem z nimi kilka albumów. To także dało mi okazję pracować także na ich solowych albumach. Przez te wszystkie lata okazało się, że nie było dla nich łatwo wydostać się poza ramy macierzystego zespołu ale przez cały czas byli bardzo kreatywni.
Ludzie zawsze pytają mnie jak to się dzieje, że po tylu latach oni nadal są otaczani taką czcią, uwielbieniem i to jest wielkie pytanie. Myślę, że dlatego, że tworzyli wszystko wprost z serca, eksperymentowali z wieloma rzeczami a pisali piosenki tak, że każdy mógł się z nimi utożsamiać.