Historia The Beatles (Fab Four): LUTY 1969 - Początek sesji do "Abbey Road"

31 stycznia - dwudziesty i ostatni dzień tzw. sesji "Get Back/Let It Be". Studio Abbey Road, obecni George Martin oraz Glyn Johns. Zespół wykonuje piosenki, które wcześniej uznał, że nie nadają się do wykonania na żywo na koncercie na dachu. Głównym powodem, dla którego zespół spotyka się w tym dniu w studiu jest chęć nakręcenia filmowych wersji piosenek Let It Be, The Long And Winding Road oraz Two Of Us.

Otwarcie wykonania piosenki 'Two Of Us' włączono na album 'Let It Be'. Piosenka ta była wykonywana - i nagrywana - już na poprzednich sesjach, ale zostawiona na później do finalnej (eksperymentów) pracy na nią. Piosenkę śpiewają wspólnie John i Paul, ale trudno powiedzieć, że wrócił w niej dawny duch współpracy i przyjaźni. Mimo to każde wykonanie, próba, zagranie do dzisiaj brzmią świetnie. Gdy pojawiała się muzyka czterech muzyków stanowiło całość. Beatlesi byli przecież 100% zawodowcami.

W trakcie sesji zespół bawi się nagraniami. Śpiewa wiele klasyków muzyki popularnej, nie tylko rock and rolla. Wykonuje np. piosenkę 'Step Inside Love', kompozycję Paula, którą napisał rok wcześniej dla Cilli Black. Artystka wydała ją na singlu w 1968 roku. Piosenka na liście przebojów doszła do miejsca nr 8. W Ameryce przepadła. Beatlesi grają już utwory, które znajdą się na albumie 'Abbey Road',choć to nie są jeszcze pierwsze sesje do naprawdę OSTATNIEGO albumu w karierze zespołu, za czasów ich istnienia. Dla mnie bezdyskusyjnie najlepszego. Mowa oczywiście o albumie z czterema Beatlesami przechodzącymi najbardziej znaną 'zebrą' - przejściem dla pieszych - na świecie.

Pełna lista nagrywana w tym piosenek:
Two Of Us (siedem wersji )
    Hey Good Lookin' (Hank Williams)
    Take This Hammer (Lonnie Donegan)
    Lost John (Lonnie Donegan)
    Five Feet High And Rising (Johnny Cash)
    Bear Cat Mama (Jimmie Davis)
    Black Dog Blues (Blind Blake)
    Right String, Wrong Yo-Yo (Carl Perkins)
    Run For Your Life
    Step Inside Love dwie wersje)
    Friendship (Cole Porter)
    Turkey In The Straw (trad)
    Tales Of Frankie Rabbit (Lennon-McCartney)
    'Deed I Do (Fred Rose/Walter Hirsch)
    I Got Stung (Elvis Presley)
    Let It Be (22 wersje)
    The Long And Winding Road (19 wersji)
    Lady Madonna
    I Want You (She's So Heavy)
    Build Me Up Buttercup (The Foundations)
    Party (Elvis Presley)
    Twelfth Street Rag (Euday L Bowman)
    Oh! Darling (dwie wersje)

Tego samego dnia Billy Preston podpisuje kontrakt z firmą Beatlesów Apple.

1 lutego - album`Yellow Submarine' trzeci tydzień w Top 30 amerykańskiego Billboard. Przypomnę, że wraz z albumem otrzymują tylko cztery wcześniej nie wydane piosenki zespołu, dwie kompozycje George'a Harrisona, "It's All Too Much", "Only a Northern Song", oraz dwie spółki Lennon-McCartney, "Hey Bulldog" i "All Together Now".

2 lutego - Yoko na wyspie Virgin otrzymuje oficjalny rozwód z Tony Coxem plus opiekę nad Kyoko. Na zdjęciu wyżej Tony z Yoko i córeczką Kyoko. Dawny partner otrzymuje od Yoko kwotę 6700 funtów. Na tamte czasy nie jest to kwota bagatelna, choć możemy się domyślać, że od aktualnej partnerki sławnego i bogatego Beatlesa mógł spodziewać się dużo wyższej.

PAUL: Pamiętam, że któregoś wieczoru byłem w studiu Olympic i mieliśmy robić coś w związku z 'Abbey Road". Przyszliśmy do nagrania i pojawił się także Klein. Cała trójka powiedziała: "Masz podpisać kontakt, bo on musi go zabrać do zarządu". Ja na to: "Jest piątek wieczorem. Przecież on i tak nie pracuje w soboty, poza tym Allen Klein jest sam sobie panem. Nie ma zarządu, przed którym musi składać swoje raporty. Nie martwcie się, możemy to spokojnie zrobić w poniedziałek. Najpierw zajmijmy się sesją. Nie będziecie mnie do tego zmuszali".
Oni na to: "Co, wymigujesz się ? On chce 20%" Powiedziałem, że może dostać najwyżej 15. Oni, że znowu się wymiguję. Ja: "Nie, pracuje dla nas. Jesteśmy przecież znanym zespołem". Pamiętam dokładnie te słowa: "Jesteśmy znanym zespołem, The Beatles. Dostanie 15%". Z jakiegoś niezrozumiałego powodu (tak byli przez niego ogłupieni) obstawali przy swoim: "Nie, nie, musi dostać 20% i musi zdać sprawozdanie zarządowi. Podpisujesz teraz albo nigdy". Powiedziałem: "Dobra, po wszystkim. Teraz nie podpiszę". Była po tym wielka kłótnia, po której wszyscy wyszli zostawiając mnie samego w studiu. Kręcił się tam Steve Miller. Spytał "Cześć, jak leci? Czy studio jest wolne?". Powiedziałem: "Stary, wygląda na to, że teraz jest już wolne". Spytał czy może z niego skorzystać. Skończyło się na tym, że zagrałem na perkusji w jego numerze "My Dark Hour". To był niezły kawałek. Nagraliśmy go sami. Musiałem coś zrobić, coś rozwalić, by wyrzucić to z siebie.
Zaczęły się dziać dziwne rzeczy i taki był początek Kleina - trzech na jednego. No i dostał te swoje 20%.

DEREK TAYLOR: The Beatles szukali "lidera" z pewnym statusem albo w świecie muzycznym, albo w kręgu finansjery. Szukali kogoś, kto by to wziął w garść. Cały czas szukali "swego człowieka".
Któregoś wieczoru zażyłem wraz z Johnem LSD, u mnie w domu. Jestem pewien, że był też z nami Mal [Evans] i też wziął trochę. Wtedy wymyśliliśmy cudowne rozwiązanie. Pojedziemy do menadżera banku w Weybridge oraz do najbliższego radcy prawnego i powiemy: "Słuchajcie, w Apple panuje prawdziwy bałagan i chcemy z tego wyjść. Potrzeba nam speca od finansów, na którym możemy polegać i radcy prawnego, który uporządkuje ten bałagan" Takie rozwiązanie podpowiedziało nam LSD. Nazajutrz pomysł ten umarł śmiercią naturalną. Nadal uważam, że takie rozwiązanie byłoby lepsze niż, to co się stało, gdy trafiliśmy w ręce prawdziwych "rekinów". Jednak co było robić z braku radcy, menadżera i innych zbawców...

3 lutego - Paul gra na basie , na instrumentach perkusyjnych oraz śpiewa chórki w nagraniu Steve'a Millera 'My Dark Hour' Steve Miller to autor słynnych późniejszych przebojów jak 'The Joker' (1974) czy 'Abracadabra' (1982). Tego samego dnia Allen Klein zostaje doradcą biznesowym Apple, choć Paul jawnie oświadcza, że nie chce mieć z Kleinem nic wspólnego. Po latach pozostała trójka przyzna się, że tym razem powinni byli słuchać McCartney'a. W tym czasie Paul mianuje swoim reprezentantem Johna Eastmana, brata Lindy. Antagonizm między czwórką Beatlesów doprowadzą do sytuacji, że Clive Epstein sprzeda swoje udziały (otrzymane w spadku po Brianie w firmach Beatlesów - Nemperor Holdings), zamiast muzykom, konsorcjum Triumph Investment.

JOHN (1969): Nie mamy połowy pieniędzy, o które jesteśmy podejrzewani. May oczywiście dość pieniędzy na życie, ale nie możemy dalej prowadzić Apple, tak jak dotychczas. Nie możemy sobie na to pozwolić. Zaczęliśmy z masą pomysłów na to, co chcielibyśmy zrobić - to miał być parasol dla różnego rodzaju działalności. Jak parę innych rzeczy związanych z The Beatles, ta też nie wypaliła, bo nie jesteśmy praktyczni i nie zdaliśmy sobie na czas sprawę z tego, że do prowadzenia tego typu działalności i firmy potrzeba kogoś z głową biznesmena. Nie można oferować pieniędzy poetom. organizacjom charytatywnym czy filmowcom. nie mając zagwarantowanych stałych dochodów. To od początku były gruszki na wierzbie. Wszystko zrobiliśmy źle. Bledem był mój wyjazd z Paulem do Nowego Jorku (na zdjęciu) i mówienie: "Zrobimy to i to, zachęcimy ludzi do tego i tamtego". Najważniejsze są interesy, o czym się teraz przekonaliśmy. Potrzebna jest nowa miotła i wiele osób będzie musiało z tego powodu odejść. Trzeba to ukierunkować. To nie musi przynosić znacznych profitów, ale jeśli tak dalej potrwa, to za pół roku wszyscy będziemy bankrutami..

W rzeczywistości ta apokaliptyczna wizja była nieco przesadzona Wprawdzie podstawą racji bytu Apple Corps było przepuszczanie pieniędzy i chociaż firma z całą pewnością przyciągała naciągaczy, oszustów i wszelkiej maści spryciarzy, którzy ciągnęli do niej jak pszczoły do miodu, bardzo daleko było jej do (jak to określił George) "raju nieudaczników". Porażkę w branży detalicznej - sprzedaż odzieży – i pozbawioną umiaru szczodrość z nawiązką równoważył olbrzymi sukces wytwórni płytowej Apple. Poza beatlesowskim, niemal automatycznym powodzeniem na listach przebojów, między narodowym hitem stał się też singiel Mary Hopkin "Those Were The Day". Cechą charakterystyczną budowanej przez Rona Kassa i Petera Ashera [brata Jane RK] stajni wykonawców był stabilny, mocny wzrost pozycji w branży muzycznej, dokonującej się choćby za sprawą znamienitego Modern Jazz Quartet czy amerykańskiego wokalisty i kompozytora Jamesa Taylora.

RINGO: Nikt nie kierował Apple. Apple chyliło się ku upadkowi. Każdy z nas robił to i owo. Ja rządziłem Apple Films, bo po nakręceniu w 1967 'Candy' uznałem, że mogę tym pokierować. Każdy z nas rządził kawałkiem Apple i wreszcie potrzebowaliśmy jakiegoś poważnego kolesia, który by potrafił ogarnąć całość. Tym człowiekiem miał być Allen Klein.
JOHN [1974]: Łatwo jest teraz mówić. Wiele osób nadal, jeśli chodzi o sprawy Apple i Beatlesów, zadaje pytanie: Dlaczego to, dlaczego tamto? Dookoła ciebie przepływają miliony dolarów, a ty starasz się po prostu to jakoś zorganizować.
3 luty to także oficjalne rozpoczęcie przez Ringa pracy nad filmem 'The Magic Christian' z Peterem Sellersem. Ringo będzie tam zaangażowany przez 13 tygodni. Sellers jest głównym bohaterem filmu, ale Ringo gra także bardzo ważną rolę. Film jest satyryczną komedią opartą na książce Terry'ego Southerna o chciwości ludzi i o tym co potrafią zrobić dla pieniędzy.
W filmie prócz Sellersa i Starra zagrają między innymi: John Cleese (przyszły członek trupy kabaretowej Monty Pythona), polski reżyser Roman Polański (tylko w epizodzie), piękność Raquel Welch a nawet gwiazda westernu z 1960 roku, 'Siedmiu Wspaniałych' (The Magnificent Seven) - także w epizodzie - Yul Brynner.

Linda i John Eastmanowie

PAUL: Wreszcie po koncercie na dachu, doszło do spotkania. Chciałem wszystkim zaproponować, żebyśmy zaczęli grać serię małych koncertów, które pozwoliłyby odnaleźć nam dawnego ducha i stać się takimi jaki kiedyś. Potem oczywiście moglibyśmy mieć inne większe plany, gdybyśmy tylko tego chcieli. Jednak poprzedniego wieczoru Joh i Yoko spotkali się z Kleinem i John uznał, że Klein będzie jego menadżerem. Poinformował o tym cały światek. "Od dzisiaj moje interesy reprezentuje Allen Klein". Kiedy zapytaliśmy go, dlaczego go wybrał, odparł: "On jeden spodobał się Yoko".

4 lutego - Paul oficjalnie wynajmuje kancelarię prawną Eastman & Eastman do prowadzenia swoich interesów. Jest to oczywisty krok na zawartą dzień wcześniej umową pozostałej trójki Beatlesów z Kleinem.

GEORGE: John powiedział: "Klein będzie moim menadżerem, i to tyle". Zapytał czy chcemy się z nim spotkać. Poszliśmy z Ringo z nim porozmawiać. Później właściwie nie było żadnej alternatywy. Nikt nie prowadził spraw Apple. Traciliśmy pieniądze, a nikt z nas nie potrafił być menadżerem. Potrzebowaliśmy kogoś na te miejsce.
Paul poznał Lindę i chciał zaangażować jej brata Johna lub ojca, Lee. Spotkaliśmy się z Lee Eastmanem, tak jak z Allenem Kleinem, i wydaje mi się, że powiedziałem: "Weźmy ich obu", czyli Eastmana i Kleina. Nie pamiętam jednak, aby oni byli razem w jednym pokoju. Pamiętam spotkanie z Lee i Johnem Eastmanami w Claridge... Pomyślałem: "Jeśli mam taki wybór, to wybieram Kleina, bo John się na niego zdecydował i on jest bardzo bezpośredni" (Jednak parę lat później doszliśmy do innego wniosku). Jako faceci z Liverpoolu woleliśmy normalnych ludzi z ulicy. Lee Eastman był raczej tym, kto dzielił ludzi na klasy. Ponieważ John zdecydował się na Kleina, więc nasz wybór ułatwiał wszystkim życie.

NEIL ASPINALL: Przypominam sobie spotkanie Kleina, Lee Eastmana i The Beatles, które odbyło się w hotelu Dorcester. Klein i Lee Eastman nie lubili się. Doszło do scysji i kłótni. Nic nie ustaliliśmy.

5 lutego - album 'Yellow Submarine' w Ameryce Złotą Płytą. Trzeci tydzień na listach brytyjskich wg UK New Musical Express.

W studiu Apple prace mikserskie nad wszystkim utworami The Beatles, zagranymi w czasie koncertu na dachu (`I've Got A Feeling',`Don't Let Me Down',`Get Back', `The One After 909' oraz `Dig A Pony'. Miksów dokonują George Martin z pomocą Geoffa Emericka oraz Alana Parsonsa (na zdjęciu).

7 lutego - George usuwa migdałki w London University College Hospital. Nie jest to już tak wielkie wydarzenie medialne jak 5 lat wcześniej, gdy z tego samego powodu do szpitala udawał się Ringo, a Beatlesi ruszali w światowe tournee z jego zastępcą. George puszcza szpitala 16 lutego.

8 lutego - na listy Billboardu na miejscu 158 debiutuje album Johna i Yoko `Unfinished Music No. 1 - Two Virgins'.

13 lutego - Apple z okazji wydania debiutanckiego albumu Mary Hopkins 'Postcard' wydaje przyjęcie (w restauracji Post Office Tower's), na którym z Beatlesów pojawia się tylko Paul (z Lindą). Paul jest producentem albumu, a wśród kompozytorów piosenek Hopkins są tacy muzycy jak Harry Nilsson, Donovan, także George Martin.

17 lutego - Clive Epstein, brat Briana Epsteina sprzedaje Nemperor Holdings dla Leonard Richenberg's Triumph Trust. Apple wydaje płytę długogrającą "Under the Jasmin Tree" amerykańskiej grupy jazzowej The Modern Jazz Quartet ( na zdjęciu z George Harrisonem). Album zespołu w bardzo psychodelicznych, beatlesowskich klimatach. Nic dziwnego, muzyka została nagrana w 1967 roku, w czasach 'Peppera', ale wydana dopiero dwa lata później jako czwarte w kolejności wydawnictwo muzyczne Apple.

20 lutego - w londyńskim Odeon Theatre, Kensington europejska premiera filmu 'Candy', w którym gra Ringo Starr. Ringo bierze udział w Londynie w premierze filmu "Candy" (w rolach głównych: Ewa Aulin, Richard Burton, Marlon Brando). Oczywiście perkusista The Beatles jest obecny.

22 lutego - Na listach przebojów w Zjednoczonym Królestwie numerem 1 jest album Diany Ross wraz z Supremes oraz The Temptation pt: Diana Ross & the Supremes Join The Temptations. Muzyka soulowa. W tym czasie zaczynają się już na serio prace nad albumem wszech-czasów. Kto pamięta dzisiaj album: "Diana Ross & the Supremes Join The Temptations" ?

Trident Studios. Studio Apple miało znowu zostać poprawione. Efekt finalny studia, jaki zespół zastał po Alexie Mardasie nie zadowalał nikogo. Przede wszystkim miał zostać wymieniony stół mikserski. Jednocześnie w tym czasie wielu artystów rezerwowało sobie własne sesje w studiu Beatlesów. Zespół rozważał nagrywanie nowego albumu poza Abbey Road. Czekano także na powrót ze szpitala Harrisona oraz Billy'ego Prestona ze Stanów.

Prawdziwy Początek sesji do słynnego, ostatniego już albumu, który będzie się nazywał 'Abbey Road'. Tego dnia zespół nagrywa 35 podejść: `I Want You' (późniejsza nazwa będzie rozszerzona do `I Want You (She's So Heavy)'. Producent: Glyn Johns, inżynier: Barry Sheffield. W jednej próbie główny wokal od Johna przejmuje Paul.

24 lutego - Triumph Trust przejmuje kontrolę nad NEMS. W następnym dniu Allen Klein zasypuje z tego powodu Richenberga groźbami skierowania sprawy do sądu. Powód: nielegalne przechwycenie praw do NEMS.

JOHN [1969]: Allen Klein i Apple musieli się prędzej czy później spotkać. Byliśmy pod wrażeniem tego jak prowadził interesy The Rolling Stones. Ponadto on nosi jedne z najczystszych sweterków, jakie widziałem. Jest jedynym binesmenem jakiego znam, który nie jest szary od oczu po duszę.

25 lutego - solowa sesja George'a Harrisona w Abbey Road Studio jako prezent dla siebie samego z okazji urodzin. Nagrywanie demo: `Old Brown Shoe' (takes 1, 2), `All Things Must Pass' (takes 1, 2); `Something' (take 1). Producent nie przypisany do sesji w dokumentacji, inżynier: Ken Scott. George nagrywa wszystkie ścieżki: swój wokal, partie gitarowe oraz fortepian. Bez perkusji.