LONG TALL SALLY

Kompozycja: Enotris Johnson / Robert Blackwell / Richard Penniman(Little Richard)
Napisana: ok. styczeń 1956 
Nagrana: 1 marca 1964
Miks: 10 marca 1964 (Studio 2, Abbey Road), 4 i 22 czerwca 1964 (Studio 1)
Wydana: 19 czerwca 1964 (UK - EP-ka "Long Tall Sally") , 10 kwietnia 1964 (USA),
Długość: 2'03”
Podejścia: 1
Producent: George Martin
Inżynier: Norman Smith, Richard Langham

v

Obsada

JOHN: gitara solowa (1964 Rickenbacker 325)

PAUL: wokal , bas (1961 Hofner 500/1)
GEORGE: gitara solowa (1962 Gretsch 6122 Country Gentleman)
RINGO: perkusja (1963 Ludwig Downbeat Black Oyster Pearl)

George Martin: fortepian (1905 Steinway Vertegrand upright)

Dostępna na:

Past Masters Volume 1, (UK: Parlophone CDP 7 90043 2, US: Capitol CDP 7 90043 2)

Long Tall Sally (EP), (UK: Parlophone GEP 8913)

Live At The BBC

Anthology 1
On Air – Live At The BBC Volume 2

Jedna z najbardziej popularnych klasycznych standardów rock and rolla i jedna z piosenek najdłużej związana z The Beatles, o czym dowodzi zamieszczona niżej wypowiedź Paula, który zaśpiewał tą piosenkę Johnowi i reszcie chłopaków z The Quarry Men podczas swojego pierwszego powstania. Można powiedzieć, że "Long Tall Sally" była obecna przy narodzinach The Beatles, bo tak możemy nazwać moment pierwszego spotkania się Johna Lennona oraz Paula McCartney'a. 

"Long Tall Sally" to także ostatnia piosenka The Beatles, którą zespół zagrał na klasycznym koncercie, na który były bilety. Miało to miejsce 29 sierpnia 1966 roku na stadionie Candlestick Park w San Francisco. Była to 11 piosenka i ostatnia zagrana na żywo przed publicznością. Improwizowany koncert na dachu wytwórni Apple w 1969 jak wiemy

był... darmowy.

PAUL:  John mia trochę w czubie. Pochylał się nade mną i zionęło od niego gorzałką. Wszyscy byliśmy trochę wcięci. Pomyślałem sobie, "Kurde, co to za gościu?" Jemu jednak spodobało się to co grałem, czyli "Whole Lotta Shakin' Goin' On" w tonacji C oraz "Tutti Frutti" i "Long Tall Sally"...Quarry Men byi powaleni tym, że znałem wszystkie słowa i potrafiłem grać "Twenty Flight Rock". To wprowadziło mnie do The Beatles. W The Beatles to zawsze ja  śpiewałem piosenki Little Richarda a nie tak jak przedstawiono to w filmie „Backbeat”.  

JOHN [Paryż, 1964]: Gdyby chcieli usłyszeć takie numery, jak "Sally" i "Beethoveb", to możemy je zagrać choćby stojąc na uszach. Możemy jutro zmienić program na Olypmi,ę i dodać kilka wczesnych rockowych numerów, takich jak "Sweet Little Sixteen", które graliśmy kiedyś w Hamburgu i The Cavern. To dla nas pestka.

 Little Richard w "Long Tall Sally i Tutti Frutti"

"Long Tall Sally" to piosenka napisana dla Little Richarda przez Roberta Blackwella, muzyka jazzowego, także producenta, który odpowiada za pierwszy singiel Richarda, "Tutti Frutti". Co ciekawe, piosenka ta, będąca w założeniu szkocznym numerem rock and rollowym nagrał popowy piosenkarz Pat Boone i umieścił ją na listach przebojów wyżej niż Little Richard. Blackwell i piosenkarz zdecydowali, że w następnym ich numerze  muszą pojawić się szybsze tempo i dziwniejsze teksty, których Pat Boone nie zaśpiewa. Oba panowie zostali przedstawieni młodej dziewczynie Enortis Johnson, która miała pomysł na tekst dla Richarda. Pieniądze, jakie miała nadzieję uzyskać dzięki temu chciała przeznaczyć na operację swojej ciotki Mary. Piosenka, którą "miała" dla muzyka była po prostu zwykłym kawałkiem papieru z tekstem: “Saw Uncle John with Long Tall Sally, they saw Aunt Mary coming so they ducke d back in the alley.” To wystarczyło. Na bazie tego krótkiego tekstu Richard i Blackweel ukończyli piosenkę i wydali ją na singlu. Piosenka stała się największym przebojem piosenkarza w całej karierze. W Ameryce doszła do 1 miejsca na liście Billboardu piosenek rythm and bluesowych, na ogólnej do nr 6. W Wielkiej Brytanii stała się numerem 3. I oczywiście młodzi, przyszli Beatlesi pokochali ją. Na zakończenie dodam, że Pat Boone nagrał jednak swoją wersję piosenki (miejsce nr 8).

Little Richard koncertował w Wielkiej Brytanii w latach 1962 i 1963. W czasie swojej trasy poznał nie znany nikomu wtedy zespół The Beatles (wystąpili razem w Tower Ballroom w New Brighton 12 października 1962 roku). Młodzi Anglicy poznali swego idola za kulisami. Nie mogli nie zauważyć już wtedy, w garderobie, ogromnej przemiany w Amerykaninie. Muzyk cytował im słowa Biblii, wypowiadał się bardzo duchowo. Wyobrażali go sobie zupełnie inaczej. Nie bardzo mogli odnaleźć w starszym (miał wtedy 30 lat!) panu z wąsikiem ekstrawaganckiego i dzikiego rock and rollowca, jakiego sobie wyobrażali. Jak wiemy Little Richard został z czasem muzykiem gospel, sprzedawcą Biblii, kaznodzieją, ale to historia na inny post. Niemniej to jedna z najbardziej fascynujących osobowości rock and rolla. W 1986 otrzymał należne mu miejsce w słynnej Galerii Sław Rock And Roll (Rock and Roll Hall Of Fame), gdzie do dzisiaj jest tam razem Fab Four. Oczywiście największe pieniądze zarobił Amerykanin dzięki tantiemom ze sprzedaży płyt Beatlesów, na których były jego kompozycje. Inna wielka postać, związana z Little Richardem i The Beatles to Billy Preston. W czasach gdy Richard grał w Hamburgu młody Billy (17 lat) grał w jego zespole na klawiszach.

JOHN: Little Richard był mistrzem wszech-czasów. Pierwszy raz usłyszałem go jak mój kumpel przywiózł z Holandii płytkę na 78 obrotów z 'Long Tall Sally' na jednej stronie i 'Slippin' And Slidin' na drugiej. Walnęło nas. Nigdy w całym naszym życiu nie słyszeliśmy nikogo, kto by tak śpiewał, no i te wszystkie zwariowane saksofony.

The Beatles do 1965 roku grali piosenkę prawie na każdym koncercie. Zagrali ją także na swoim pierwszym amerykańskim koncercie dla publiczności. Po występie w show Eda Sullivana w waszyngtońskim Coliseum. Zrezygnowali z niej pod koniec amaerykańbskich koncertów w 1964, ponieważ Paul zamiast niej miał już śpiewać swój nowy, numer zresztą napisany w tym samym stylu co piosenka Richarda, mianowicie "I'm Down".  Jako szybki, w sam raz na koncerty krzykliwy rock and roll. John miał swoje "Twist and Shout" oraz "Dizzy Miss Lizzy". Macca nie mógł zostawać w tyle.

W czasie sesji dla radia BBC nagrali piosenkę cztery razy.

The Beatles chcieli ją uwiecznić dla siebie, na pamiątkę mieć na  czarnym  krążku,  jak każde swoje nagranie "repertuarowe z dawnych czasów" (co prawda, w czasie sesji do radia BBC -  1 kwietnia a 17 lipca 1964 roku - nagrywali ją kilkukrotnie, jedne źródła wskazują na cztery razy, inne sześć, ale kto z muzyków mógł wtedy przypuszczać, że nagrania z radia ukażą się kiedyś na płytach).  Ponieważ nagrywali utwór w czasie sesji do pierwszego filmu, można przypuszczać, że nie wykluczali włączenie go do filmu lub chociaż na album. Pomysł ten niestety nie wypalił.  Co wydaje sie jednak oczywiste. Wobec „bogactwa” własnego materiału zespołu, dostarczonego na potrzeby filmu, zrezygnowano z  dołączania coveru, który wydawał się materiał gorszym niż kompozycje liderów The Beatles. 

Samo nagranie w dniu 1 marca zajęło zespołowi niewiele czasu. Znali go na pamięć, jak powiedział John, więc potrzebowali tylko jednego podejścia. Bez żadnych nakładek.Towarzyszył im w nagraniu George Martin, grający na fortepianie. Zespół wszedł do studia ok. godziny 10 rano. W południe piosenka była gotowa. W piosence są dwa sola gitarowe, pierwsze grane przez Johna i bardzo krótkie drugie George'a. Pod koniec tej samej sesji zostały zakończone „I'm Happy Just To Dance With You” oraz „I Call Your Name” (niebawem także nowy tekst o tej piosence). Miks stereo wykonany 10 marca został przekazany Capitolowi. Wiedziano już, że utwór nie zmieści się w projekcie "A Hard Day's Night". Czemu więc nie mógł się znaleźć na drugim amerykańskim albumie Capitolu, "The Beatles Second Album". Tak też się stało. W kwietniu 1964, Amerykanie znowu pierwsi poznali studyjną wersję piosenki The Beatles. Brytyjczycy musieli na nią czekać do czerwca tego samego roku. Amerykanie tak bardzo śpieszyli się z wydaniem swego albumu (wciąż nikt nie był pewien, czy Beatlemania zawitała do USA na stałe),  że drukowali etykiety płyty bez podawania czasów utworów.

"The Beatles Second Album" docierał do Wielkiej Brytanii tylko do tych fanów, którzy mieli za oceanem rodzinę. Dwie nagrane ostatnio piosenki zespołu, "Long Tall Sally" i " I Call Your Name" były wolne do rozdysponowania. Miksy piosenek były w wersji stereo i gdy decyzja, o pominięciu piosenki na filmowym albumie (także na filmowych EP-kach), zdecydowano wydać odzielną EP-kę, zatytułowaną właśnie "Long Tall Sally".  1 czerwca zespół nagrał dwie piosenki, które miały znaleźć się na tej małej płytce: "Slow Down" oraz "Matchbox". Cztery piosenki na EP-kę były gotowe. Numer katalogowy Parlophone: GEP 8913. W historii zespoły były tylko dwie płytki tzw. "czwórki" (EP-ki), na których znalazły się piosenki zespołu nie opublikowane na icj oficjalnych albumach. Jedna z nich to właśnie EP-ka "Long Tall Sally", druga to "Magical Mystery Tour".

Ciekawostką związaną z "long Tall Sally" jest to, że 2 czerwca The Beatles ćwiczyli piosenkę z Jimmy Nicolem, który niebawem miał zastąpić Ringo w czasie pierwszej światowej trasy zespołu. Na wielu bootlegach dostępne są wersje piosenki z tym perkusistą.
Gdzie możemy znaleźć piosenkę? 23 listopada 1964 roku Capitol wydał album "The Beatles Story", na poły dokumentalną płytę, w owym czasie ewenement na rynku muzycznym. Można tam usłyszeć fragmenty opisywanej dzisiaj piosenki. Ponieważ piosenka towarzyszyła zespołowi "od zawsze", nie mogło jej oczywiście zabraknąć na podwójnym, nieoficjalnym co prawda wydawnictwie Lingasong Records 2-płytowym “Live! At the Star-Club in Hamburg, Germany; 1962” z 2 maja 1977 roku. Także na "The Beatles At The Hollywood Bowl",  tym razem już oficjalnie, bo Capitolu (2 maja 1977)

Gonna tell Aunt Mary 'bout Uncle John
He claims he has the music
But he has a lot of fun
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

Well, long tall Sally
She's really sweet
She got everything that Uncle John need
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

Well, I saw Uncle John with bald head Sally
He saw Aunt Mary comin'
And he jumped back in the alley
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

Well, long tall Sally
She's built for speed
She got everything that Uncle John need
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

Well, I saw Uncle John with bald head Sally
He saw Aunt Mary comin'
And he jumped back in the alley
Oh baby
Yes baby
Wooh baby
Havin' me some fun tonight, yeah

We gonna have some fun tonight
Have some fun tonight, wooh
Have some fun tonight
Everything's all right
Have some fun
Have me some fun tonight

                   * Historia The Beatles *
                            Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki
        HISTORY of  THE BEATLES