A,B,C - VOL. 10

10 odcinek 'Encyklopedii blogowej The Beatles' którą nazwałem A,B,C staram się bardzo by nie stała się encyklopedią zespołów lat 60-tych lub zbiorem haseł, których bohaterowie (osoba, miejsce) jest luźno związana z The Beatles, choć wiem, że nie zawsze mi się to udaje. W dzisiejszym odcinku pewnie nie musiała się znaleźć notka o Freddie and the Dreamers ale zamieściłem ją ze względu na uroczy clip, oraz jakieś tam pewne konotacje z Fab Four Freddiego i spółki, ignorując notkę o Prudence Farrow, siostrze Mia, o której mógłbym tylko tyle napisać, że była w tym samym czasie co Beatlesi na obozie medytacyjnym wiosną 1968, stając się dzięki temu bohaterką piosenki 'Dear Prudence' (Mia wydała mi się bardziej godną odnotowania w serii).
Wszystko z serii:  A,B,C Fab Four znajdziesz:  tutaj.

______________________________________________________________

BROWNE TARA

Ur. 1945 - zm. 1966. Unieśmiertelniony w drugiej zwrotce utworu 'A Day In The Life' bliski przyjaciel wszystkich Beatlesów, szczególnie Johna i Paula, członek słynnej rodziny Guinessów i spadkobierca pokaźnego majątku (ok. milion funtów, które miał otrzymać na swoje 25 urodziny). Najpierw zaprzyjaźnił się z Mikiem McCartney'em, którego odwiedzał w Wirral. Zaprzyjaźniając się z Beatlesami, także Brianem Jonesem z The Rolling Stonesów czy Spencerem Davisem (z Spencer Davis Group) Tara stał się jedną ze znanych postaci muzycznego swingującego Londynu drugiej połowy 60's, stałych bywalców snobistycznego klubu Bag O'Nails, gdzie oczywiście nie wszyscy londyńczycy mieli swobodny wstęp (trzeba było znać obsługę klubu, właścicieli lub mieć wprowadzającego). Tara żonaty był z Noreen, córką farmera, z którą miał dwoje dzieci ale gdy wsiąkł w styl życia muzycznych sław Londynu, porzucił ją dla 19 letniej modelki Suki Potier.  Wypadek, o którym przeczytał John w gazecie (Daily Mail) wydarzył się 19 grudnia 1966 roku. Tara jechał swoim Lotusem Elanem. Na South Kensington z niejasnych przyczyn uderzył w bok ciężarówki. Tara zginął na miejscu. Suki w szoku tłumaczyła później, że Tara wykonał manewr obrotu samochodu bokiem do uderzenia, by ją chronić. W prasie ojciec modelki stwierdził, że jest pewny, że pan Browne uratował życie jego córki i był to bardzo odważny czyn. W tym samym numerze 'Daily Maili' Lennon przeczytał o dziurach na drodze w Lancashire. Więcej w omówieniu piosenki 'A Day In The Life'.

______________________________________________________________

Klaus Voormann, Heinz Kessling, Astrid Kirchherr

EXIS, THE

Tak Beatlesi (ci wcześni) nazywali grupę niemieckich studentów, którzy regularnie przychodzili na ich koncerty w Hamburgu. Grupę tworzyli przede wszystkim: Klaus Voormann, Astrid Kirchherr, Jurgen Vollmer, Detlev Birgfeld oraz Peter Markmann. Młodzi Niemcy bardzo się wyróżniali z otoczenia, wszyscy chodzili na wzór francuskich Egzystencjalistów w czarne stroje. W rewanżu Exis nadali swoje nicki Beatlesom. Johna nazywali 'the Sidie Man', George'a  'the Beautiful One' , zaś Paula - 'the Baby'.

______________________________________________________________

FREDDIE AND THE DREAMERS 

Bardzo popularna i sympatyczna grupa z Manchesteru święcąca swoje największe sukcesy w latach 1963-65, występująca w składzie Freddie Garritty (wokal), Roy Crewsdon (gitara rytmiczna), Pete Birrell (gitara basowa), Bernie Quinn (gitara) oraz Bernie Dwyer (perkusja). W 1964 roku Brian Epstein zaprosił ich do udziału w 'Another Beatles Christmas Show' granym w Odeonie, w Hammersmith (Londyn). Przeboje zespołu to:  'If You Gotta Make A Fool Of Somebody', 'I'm Telling You Now', 'You Were Made For Me', 'Over You', 'I Love You Baby', 'Just For You', 'I Understand', 'A Little You' oraz 'Thou Shalt Not Steal'.

______________________________________________________________

GINSBERG ALIEN

Znany amerykański poeta epoki Flower Power, Beat Generation, znany aktywista na rzecz praw homoseksualistów. Pojawił się w Anglii w 1965 roku. Zaprzyjaźnił się z Barry Milesem, który później napisał jego biografię (Paula także McCartney'a). Beatlesów poznał po koncercie w garderobie Boba Dylana, który wtedy występował (10 maja 1965) w Royal Albert Hall. Poeta był pod olbrzymim wrażeniem całej czwórki z Liverpoolu. Odwiedził nawet ich rodzinne miasto, o którym powiedział górnolotnie: "W chwili obecnej Liverpool znajduje się w centrum świadomości wszystkich ludzi". 

Znane jest wydarzenie gdy Ginsberg na zwoim przyjęciu urodzinowym przywitał Johna z Cynthią oraz George'a z Patti całkowicie nagi z parą spodenek na głowie oraz napisem 'Nie przeszkadzać' na penisie. Obaj Beatlesi szybko opuścili imprezę. W 1996 roku Paul nagrał wraz z Ginsbergiem intrygujący utwór 'The Ballad of the Skeletons' (w clipie), w którym poeta recytował swój poemat. Podstawowe ścieżki nagrali gitarzyści Mark Ribot, David Mansfield oraz Lenny Kaye. Paul dograł organy, perkusję oraz maracasy. 16 października tego roku obaj panowie wykonali ten utwór na żywo w Royal Albert Hall, w tym samym miejscu, o którym John wspomina w 'A Day in the Life'. Ginsberg zmarł na raka 4 kwietnia 1997 roku w wieku 70 lat.

______________________________________________________________

LESTER RICHARD

Richard Lester w środku.

Amerykański (ur. w 1932 w Jenkinstown w Filadelfii) reżyser znany przede wszystkim z tego, że nakręcił dwa filmy z The Beatles oraz film z Johnem Lennonem. Na ostatnim roku studiów na Uniwersyteckie w Pensylwanii założył zespół pod nazwą Vocal Group, z którą występował w lokalnych stacjach telewizyjnych w całej Ameryce.  Praca w WVAU-TV pozwoliła mu zostać reżyserem, zaś jako  muzyk grający na gitarze i fortepianie zjeździł całą Europę oraz Północną Afrykę. W 1955 roku napisał dla brytyjskiej telewizji musical ‘Curtains for Harry’ (w międzyczasie przeprowadził się na stałe do Anglii). Lester zaczął także grywać w krótkich telwizyjnych serialach i zdobywał szlify zawodowe oraz... znajomości (Peter Sellers, Spike Mulligan). W programie ‘The Dick Lester Show’ występował razem z Alunem Owenem, który napisze scenariusz do ‘A hard Day’s Night’. W 1959 roku Lester zrealizował swój pierwszy film, krótki bo tylko 11 minutowy “The Running, Jumping and Standing Still Film” z Peterem Sellersem w roli głównej. Lester kręci także w tym czasie szereg reklamówek. W jednej z nich pojawia się na krótko Patti Boyd. Walter Shenson był tak zadowolony z pracy Lestera w filmie “Mouse On The Moon” do tego stopnia, że zaproponował mu pracę z Beatlesami w ich pierwszym filmie i nie zważając na niewielkie żądania finansowe reżysera sam zaproponował mu 0,5% udział z zysku w filmie. Obaj panowie pracowali później razem nad drugim filmem zespołu, ‘Help!’. Z samym Lennonen reżyser spotkał się – na swoje zresztą zaproszenie – na planie komedii ‘How I Won The War’ w 1966. To tam John skrócił swoje włosy i założył po raz pierwszy druciane okrągłe oprawki do okularów, znane do dzisiaj jako ‘lennonówki’. Z samym tylko Paulem Lester pracował 25 lat po swoim ‘debiucie’ z Beatlesami. Nakręcił 11 minutowy filmik promujący światową trasę McCartney’a 1989/1990, który był wyświetlany na wielkim ekranie przed każdym koncertem Beatlesa.

______________________________________________________________

RADIO LUKSEMBURG

Jedną z niebrytyjskich radiostacji, która miała ogromny wpływ na popularyzację The Beatles, Beatlemanię było to radio. Komercyjne, nadające z terenu księstwa Luksemburga na teren UK jak i całej Europy. W Brytanii stacja ta była jedyną alternatywą dla BBC i bardzo szybko zyskiwała coraz większe grona słuchaczy ze względu na mniej konserwatywny program radiowy. Czasy słynnego radia Caroline i innych rozgłośni nadających na obrzeżach Wysp Brytyjskich jeszcze nie nadeszły.  Co ciekawe sygnał Radia Luksemburg był silniejszy w Północnej Anglii a więc w mieście rodzinnym Beatlesów. Młodzi Brytyjczycy (także Europejczycy) nie posiadający płyt swoich ulubieńców z tych czy innych powodów (brak kieszonkowych) mogli ich słuchać na falach zagranicznej rozgłośni, głosować na dane piosenki w listach przebojów. Tylko dzięki tej rozgłośni młodzi Polacy mogli słyszeć przeboje Beatlesów, co prawda w nie lepszej jakości niż ‘zaszumione’ polityczne audycje z Radia Wolnej Europy.  Pierwszym artystą z Liverpoolu (z Mersey Beat), którego można było usłyszeć w RL był Rory Storm. EMI dostrzegło popularność rozgłośni i  za sponsorowało swój program nazwany ‘The Friday Spectacular’. Beatlesi na potrzeby RL nagrali trzy programy transmitowane przez RL na całą Europę z EMI House w Londynie. Gdy wystąpili we wspomnianej audycji ‘The Friday Spectacular’ 16 listopada 1963, zaśpiewali z playbacku do zgromadzonej publiczności (konwencja tych audycji radiowych zawsze przewidywała publiczność) swój aktualny numer ‘Love Me Do’. Fani UK i Europy poznawali muzykę jak i samych Beatlesów dzięki specjalnej serii programów Radia Luksemburg ‘This Is Their Life’ (1964 i 1965). Od stycznia 1965 w każdą niedzielę o godz. 20.45 RL zaczęło nadawać 15 minutowy program poświęcony płytom The Beatles prowadzony przez Chrisa Denninga. W 1981 słuchacze Radia Luksemburg wybrali 20-tkę największych przebojów Fab Four. Oto ona: 1. Hey Jude, 2. 'She Loves You', 3. Yesterday', 4. 'Help!' ,5. 'A Hard Day's Night', 6. 'Let It Be',  7. 'Can't Buy Me Love', 8. 'I Want To Hold Your Hand', 9. 'All My Loving', 10. 'Ticket To Ride', 11. 'Love Me Do', 12. 'Eleanor Rigby', 13 .'All You Need Is Love', 14. 'I Feel Fine', 15. 'Penny Lane', 16. 'Twist And Shout', 17. 'A Day In The Life', 18. 'Get Back', 19. 'Please Please Me', 20. 'Strawberry Fields Forever'.

______________________________________________________________

THOMAS CHRIS

Brytyjski producent, który już w wieku 21 lat został zatrudniony przez George’a Martina do jego własnej firmy producenckiej AIR, po opuszczeniu przez niego etatu w EMI (Parlophone). Thomas pracował z Martinem prawie na wszystkich sesjach nagraniowych The Beatles w 1968 roku ucząc się i przygotowując do swojej przyszłej pracy producenta. Los mu sprzyjał bo praktykował u jednego z najlepszych producentów muzycznych przy nagraniach najlepszego zespołu. Gdy Martin w 1968 roku udał się na wakacje, Thomas od 9 do 26 września 1968 samodzielnie nadzorował produkcję nagrań Beatlesów, co potwierdzał wielokrotnie sam John Lennon. Co prawda w owym czasie rola producenta zespołu nie była już tak wielka jak na początkach kariery. Każdy z Beatlesów wiedział jak chce nagrywać, jak ma brzmieć jego utwór więc producent często tylko nadzorował techników od strony obsługi sprzętu, sprawdzania nagłośnienia, jakości nagrania, odsłuchu i wyłapywania oczywistych usterek technicznych. Thomas uznawany jest za producenta następujących nagrań Beatlesów: 'Helter Skelter', 'Glass Onion', 'I Will', 'Cry Baby Cry', 'Birthday', 'Piggies', 'Happiness Is A Warm Gun' oraz 'What's The New Mary Jane'. Co ciekawe, w ‘Piggies’ zagrał na klawesynie, na klawiszach w  'Savoy Truffle' i 'Long, Long, Long'. Chris produkował Beatlesów nagrania także w okresie pomiędzy 18 kwietnia a 2 maja 1969. Thomas może pochwalić się także współpracą z takimi wykonawcami jak Pink Floyd (praca przy miksowaniu 'The Dark Side Of The Moon'), Procol Harum,Badfinger a nawet Sex Pistols

Niebawem zamieszczę na blogu wywiad z Chrisem Thomasem.Szukaj go w serii: WYWIADY

______________________________________________________________

 Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog

Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.

HISTORY THE BEATLES