WYDARZENIA: 20.03.1969 - ŚLUB JOHNA I YOKO

JOHN: Oboje myślimy tak samo i oboje byliśmy sami. Oboje mieliśmy te same marzenia. Marzyłem o nadejściu kobiety. Wiedziałem, że to nie będzie ktoś, kto kupi płyty The Beatles... Chciałem kogoś, z kim mógłbym być sobą. 

PAUL:  Yoko stała się naprawdę centralną postacią w życiu Johna. Pamiętam, że myślałem o tym jak o kolegach z wojska. Jedną z naszych dawnych ulubionych piosenek była 'Wedding Bells'... 'te weselne dzwony zniszczą naszą starą paczkę...' Któregoś dnia trzeba pożegnać się z armią, z kumplami, ożenić się i zachowywać normalnie. Po trosze było tak z The Beatles - wiedzieliśmy, że taki dzień musi nadejść. Kiedy John związał się tak blisko z Yoko, było jasne, że nie ma już od tego odwrotu. On musiał to tak traktować, ze względu na siłę swoich uczuć. To go tak, podniecało, że nie miał czasu na nas. My byliśmy przeszłością, ona przyszłością. Znaleźliśmy się w takiej sytuacji i musieliśmy ją zrozumieć. 

12 marca 1969 wśród tłumów fanek rozdzierających z rozpaczy szaty pod Urzędem Stanu Cywilnego w Marylebone Paul McCartney ożenił się z Lindą. Ostatni kawaler wśród Wielkiej Czwórki. Na ślubie nie było żadnego z Beatlesów. Wieść o tym wydarzeniu dotarła do Johna, kiedy jechał do Mimi do Poole z wizytą. Towarzyszyła mu Yoko. Wydrukowane na pierwszych stronach gazet relacje z z wesela McCartney'a obudziły w Lennonie ducha rywalizacji. Nie tylko. Kilka tygodni wcześniej uprawomocnił się wreszcie rozwód Yoko i John, co wskrzesiło także  ducha beatlesowskiego naśladownictwa. John powiedział, że i oni muszą teraz jak najszybciej wziąć ślub. Ale Yoko początkowo  była daleka od entuzjazmu.
- Tak naprawdę wcale nie chciałam tych dwóch pierwszych ślubów. To po prostu się zdarzyło. Nie chciałam też mieć dziecka, ale Tony nalegał. Nie miałam znowu ochoty ograniczać się do jednego mężczyzny. I wciąż w głowie kołatało mi się to straszne przeczucie, że jeśli zostanę z Johnem, to wydarzy się coś strasznego.

Wydobył od niej zgodę, obiecując,że w odróżnieniu od ślubu Paula, ich będzie najprostszy, najszybszy i odbędzie się bez żadnych ceremonii. Swój początkowy plan zawdzięczał temu, że dorastał w porcie i wiedział, jaką władzę zgodnie z tradycją mieli na morzu kapitanowie statków.

Po drodze do Mimi, John odsunął szybę i powiedział mi, że chcą się pobrać na morzu, a ślubu ma im udzielić kapitan statku - wspomina szofer Johna, Les Anthony. - "Możesz nas zawieźć na statek, Les?", zapytał. "Nieważne, dokąd będzie płynął. I nie wspominaj nic o tym przy Mimi".

 Kiedy para znalazła się u Mimi, Anthony pojechał do pobliskiego Southampton i dowiedział się, że jest rejs firmy P&O Line na wyspy Bahama, a statek odpływa wieczorem o ósmej.

- Zamów nam bilety  - nakazał mu John.

Kiedy jednak Les wrócił, biuro P&O line było już zamknięte. Wtedy John uświadomił sobie, że przywilej udzielania ślubu ma każdy kapitan jednostki pływającej, nawet ten, który swoim rozklekotanym promem przepływa na drugą stronę kanału La Manche. Pośpiesznie więc udał się do Southampton, gdzie usiłował zarezerwować bilety na prom linii Sorensen do Francji. Kiedy tylko statek miał wypłynąć w morze, miał zamiar znaleźć szypra i skłonić go do udzielenia mu ślubu. Odeszli z kwitkiem, z powodu jakichś nieprawidłowości paszportowych Yoko. Zirytowało go to podwójnie, bo kiedy dwa lata wcześniej Paul płynął do Francji, żeby do filmu 'Magical Mystery Tour' nakręcić piosenkę 'Fool on The Hill', zapomniał ze sobą wziąć paszport, ale i tak go wpuszczono.

Kiedy nie udało się mu jak zwykłemu jednodniowemu wycieczkowiczowi popłynąć do Francji, John stwierdził: 'Pierdolę to'. Wynajął odrzutowiec i zabrał Yoko do Paryża, mając nadzieję, że tam albo gdziekolwiek indziej na kontynencie europejskim uda mu się wziąć błyskawiczny ślub. Zdarzyło się tak, że Peter Brown, beatlesowski człowiek do wszystkiego, akurat spędzał ten weekend w Amsterdamie.

 Na prośbę Johna Brown zaczął starać się zorganizować szybki ślub na miejscu, ale zgodnie z holenderskim prawem państwo młodzi musieli przebywać w tym kraju przynajmniej dwa tygodnie. Po dalszych poszukiwaniach zameldował Beatlesowi, że jedynym europejskim krajem, gdzie nie obowiązuje to prawo, jest Gibraltar na południowym wybrzeżu Hiszpanii. Nie tylko dawano tam ślub od ręki, ale jeszcze było to historycznie terytorium brytyjskie z bazą wojskową. Więc aby się tam dostać, John nawet nie musiał mieć paszportu.

JOHN: Byliśmy w Paryżu i zadzwoniłem do Petera Browna z pytaniem: "Chcemy się pobrać, gdzie mamy to zrobić?" Oddzwonił: "Jedyne miejsce to Gibraltar". My na to: "Ok, jedziemy!" Pojechaliśmy tam i było pięknie. Skałę Gibraltaru nazwano Słupem Herkulesa i kiedyś, symbolicznie, uważano za Kraniec Świata. Jest jeszcze jakaś inna nazwa niż Słupy Herkulesa, ale sądzono, że reszta świata są niewiadomą, więc uważano to za Wrota Świata. Podobał nam się ten symbolizm i ta skała jako podstawa naszego związku.

Plan trzymano w tajemnicy przed wszystkim pracownikami Apple, w wyjątkiem Neila Aspinalla. Fotografa Davida Nuttera, którego brat mieszkał z Brownem, wyprawiono do Gibraltaru w tak wielkiej tajemnicy, że nawet on sam nie miał pojęcia, po co tam pojechał. 

JOHN: Gibraltar wybraliśmy ponieważ jest spokojny, brytyjski i przyjazny. Wcześniej bezskutecznie szukaliśmy miejsca. Postanowiłem ożenić się  na promie, dzięki czemu przybyliśmy do Francji jako mąż i żona, ale nie chcieli nam na to pozwolić. Nie mieliśmy również szczęścia ze statkami pasażerskimi. Sprawdzaliśmy ambasady, ale w Niemczech wymagane są trzy tygodnie pobytu, a we Francji dwa.

20 marca 1969 roku John i Yoko odziani w takie same białe stroje po trzech godzinach lotu dotarli tam z Paryża prywatnym odrzutowcem. Prosto z lotniska pojechali do Konsulatu Brytyjskiego, gdzie mając za świadka Petera Browna, zostali połączeni węzłem małżeńskim przez starszego urzędnika, Cecila Wheelera. David Nutter zrobił im kilka pośpiesznych zdjęć na schodach konsulatu w otoczeni zaskoczonego personelu oraz już tylko we dwoje na zewnątrz, a Yoko musiała przytrzymywać swój kapelusz z szerokim rondem na śródziemnomorskim wietrze. W niecałą godzinę później lecieli znowu do Paryża, żeby o tym wyczynie powiadomić media. 

John, Yoko i Peter Brown. Unieśmiertelniony w każdej biografii zespołu oraz na singlu zespołu 'The Ballad of John and Yoko'

JOHN: "ZDAJEMY SOBIE SPRAWĘ, ŻE POD WZGLĘDEM INTELEKTUALNYM ŚLUB TO TYLKO GŁUPI RYTUAŁ, ALE JESTEŚMY NIE TYLKO EKSCENTRYKAMI, ALE TEŻ ROMANTYKAMI I ZWYKŁYMI LUDŹMI".

JOHN: Zakochaliśmy się i wzięliśmy ślub. Wiele ludzi uważa, że to dziwne, ale przecież wciąż tak się dzieje. Fakt, że Yoko jest Japonką bynajmniej nam nie pomógł. Wszyscy uważali, że John zwariował, a ja się tylko zakochałem. To zdarza się wielu facetom, szczególnie tym, którzy ożenili się za młodu. Gdy pobraliśmy się z Yoko, dostałem wiele strasznie rasistowskich listów, z ostrzeżeniem, że ona poderżnie mi gardło. Większość z nich pochodziła od wojskowych mieszkających w Aldershot. Od tamtejszych oficerów.

Spoglądając z hotelowego okna na stojące obok francuskich kiosków reklamy, które trąbiły o tym wydarzeniu, Yoko wybuchła płaczem na myśl o tym, co pomyśli Kyoko, kiedy to samo przeczyta po angielsku.

RINGO: Uważam, że John i Yoko starali się nie robić szumu wokół swojego ślubu. Dlatego pojechali zrobić to na Gibraltarze.

GEORGE: Nie wiedziałem nic o ich ślubie - dowiedziałem się o tym później. Myślę, że on nie chciał by o tym ktoś wiedział. Chciał to zrobić po cichu i we własnym gronie.

John i Yoko, 1980

 Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog

Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.
HISTORY THE BEATLES