LISTOPAD 1974 (1) - Amerykańska trasa George'a

1 listopada - John w biurze Immigration and Naturalistaion Service wnosi o pozwolenie zadania pytania odnośnie decyzji o jego deportacji, a także roli byłego ministra sprawiedliwości w tych sprawach. W tym czasie jego bliski przyjaciel...

2 listopada - 20 grudnia - 45-cio koncertowa trasa George'a, pierwsza po Ameryce Północnej pod nazwą "Dark Horse" - George Harrison and Ravi Shankar's 1974 North American tour. Użyta w promocji trasy nazwa Dark Horse miała oczywiście promować na rynku amerykańskim wytwórnię Harrisona - Dark Horse Records. Amerykańska trasa to także pierwsze publiczne koncerty Harrisona od czasu sławnego koncertu dla Bangladeszu z 1971 roku (czytaj tutaj). W czasie pierwszej  konferencji (23.10.1974 - luksusowa sala The Champagne Room,  Hotel Beverly Wilshire, Los Angeles), George wyraźnie zastrzegał, żeby  nie spodziewano od niego się powtórzenia tamtego koncertu, czegoś w stylu "Concert for Bangla Desh (North America) Two".  

Pytany o reaktywację The Beatles odpowiadał, że w Fab Four można było znaleźć wiele złych relacji międzyludzkich, których na przykład nie ma w obecnym zespole. Nie omieszkał złośliwie dodać, że nie wyobraża sobie ponownego bycia w zespole razem z Paulem McCartney'em, choć do zespołu Johna mógłby dołączyć w każdej chwili. Wypowiedzi te były ogromnym szokiem dla zgromadzonych ponad stu dziennikarzy. W Stanach (jak i w Kanadzie) The Beatles nadal mieli - lub rozpoczynali mieć - status ponadczasowych ikon, których się nie krytykuje. Na bardzo konkretne, powtórzone któryś raz z sali pytanie o to kiedy The Beatles wrócą, uśmiechnięty George krótko odpowiada: "Wtedy, kiedy będziemy spłukani". Odnośnie wcześniejszej wypowiedzi o niemożności gry razem z Paulem dodał, że nie ma w tym nic osobistego, przeważają jedynie względy muzyczne.

Niektóre magazyny muzyczne zestawiały wypowiedzi George'a z wierszem Johna, użytym w piosence "God": Nie wierzę w Beatlesów! Złośliwą wypowiedź muzyka o Paula zestawiano z informacjami, że Patti Harrison opuściła go dla Erica Claptona, stąd taka a nie inna opinia ex-Beatlesa. George w czasie konferencji mówi także: "Już nie mam żony. Rozwód? Nie, nie mam, to tak samo głupie jak małżeństwo". Pytany o "Laylę" Claptona i powiązanie piosenki z jego żoną oraz jak na to reaguje (o piosence "Layla" czytaj tutaj) odpowiada: "Eric Clapton jest moim przyjacielem od lat. Bardzo mnie to cieszy. Nadal jesteśmy bliskimi przyjaciółmi. Wolę by była z nim, niż z jakimś dupkiem". Na kolejne pytania, w tym o swój wygląd George zupełnie niepoirytowany udziela odpowiedzi: "Jestem wegetarianinem. Jem kuchnię indyjską. Nie jem ryb, kurczaków, mięsa. Może dlatego jestem taki szczupły i blady".

Program koncertów.

Z założenia filozofia koncertów - oczywiście nie odbiegająca od klucza rockowego - miała być inna. Przede wszystkim ze względu na głównych muzyków trasy. Udział Raviego w trasie był oczywiście wielkim ukłonem ex-Beatles w stronę swojego guru, ale także był to także zabieg czysto biznesowy, gdyż Ravi wydawał swoje albumy w firmie George'a. W czasie wszystkich koncertów wszyscy zgromadzeni widzowie i tak czekali na utwory gitarzysty The Beatles. Amerykanie mieli okazję zobaczyć Harrisona po raz pierwszy od 1966 roku, kiedy muzyk odwiedził ich kraj w czasie ostatniej trasy koncertowej Fab Four.

Pomimo wciąż choroby jego krtani George (niestety, słuchając nagrań słyszymy zupełnie inny głos ex-Beatlesa) rozpoczyna trasę, w której towarzyszą mu Ravi Shankar, Billy Preston, Tom Scott, Jim Horn, Chuck Findley, Robben Ford, Andy Newmark, Emil Richards oraz Willie Weeks. Raviemu oczywiście towarzyszyła grupa jego hinduskich muzyków.

W repertuarze znajdujemy następujące utwory:

"Hari's on Tour (Express)" (Harrison)
"The Lord Loves the One (That Loves the Lord)" (Harrison)
 "Who Can See It" (Harrison)
 "Something" (Harrison)
 "While My Guitar Gently Weeps" (Harrison)
 "Will It Go Round in Circles" (Billy Preston) "Sue Me, Sue You Blues" (Harrison)
 "Zoom, Zoom, Zoom" (Ravi Shankar)
 "Naderdani" (Shankar)
 "Cheparte" (Shankar)
 "For You Blue" (Harrison)
 "Give Me Love (Give Me Peace on Earth)" (Harrison)
 "Sound Stage of Mind" (zespołowy jam)
 "In My Life" (Harrison, Lennon & McCartney)
 "Tom Cat" (Tom Scott)
 "Māya Love" (Harrison)
 "Outa-Space" (Preston)
 "Dark Horse" (Harrison)
 "Nothing From Nothing" (Preston)
 "What Is Life" (Harrison)
 "Anurag" (Shankar)
 "I Am Missing You" (Shankar)

Trasie towarzyszą polemiki, ponieważ George wykonuje przebój swoich kolegów z The Beatles, "In My Life" ze zmienionym tekstem. W dokumentacji trasy utwór ten podpisany jest nie jako autorstwa Johna i Paula, ale samego Harrisona. Z repertuaru The Beatles George wykonuje jeszcze trzy utwory: "Something", "While My Guitar Gently Weeps" oraz "For You Blue". W czasie całej trasy jej odbiór był różny. Media krytykowały muzyka, że nie szanuje publiczności z jej tęsknotą za magią The Beatles i duże partie koncertów oddawał muzykom indyjskim. Krytykowano jego zbyt wyniosłe wypowiedzi sceniczne o duchowości, sensie i filozofii życia, gdy ludzie zwyczajnie przyszli się zabawić. Zauważono także zmienioną przez chorobę krtani barwę jego głosu, co jeszcze bardziej dystansowało go od muzyki The Beatles. Niektóre artykuły były bardziej napastliwe. Pisano, że muzyk nie powinien być tak napastliwy i lekceważący w stosunku do swego poprzedniego zespołu, gdyż gdyby nie tamten zespół, pewnie nikt nie przyszedł by na jego koncert, czego nie można powiedzieć już o Lennonie czy McCartney'u.  Ale wiele recenzji były bardzo przychylnych muzykowi. Chwalono go za pokorę na scenie, brak gwiazdorzenia oraz odwagę w doborze na trasę trudnego scenicznie programu muzycznego, w tym muzykę Shankara.  Dzisiaj postrzega się trasę jako średnio udaną. W 2002 roku magazyn Rolling Stone nawet uznał ją za klęskę. George musiał mieć chyba tego świadomość, gdyż następne jego koncerty odbyły się ... 17 lat później, w czasie wspólnej japońskiej trasy z Ericem Claptonem.

Koncerty:

2 Listopada   - Vancouver (Kanada), Pacific Coliseum
4 Listopada   - Seattle, USA, Seattle Center Coliseum
6 - 7 Listopada   - San Francisco, Cow Palace
8 Listopada   -   2 koncerty, Oakland, California     Oakland Coliseum
10 Listopada   - Long Beach, California, Long Beach Arena
11 -  12  Listopada   -   w koncerty, Los Angeles , The Forum2 shows
14 Listopada   -  Tucson, Arizona,  Tucson Community Center
16 Listopada   -  Salt Lake City     Salt Palace
18 Listopada   -  2 koncerty    Denver     Denver Coliseum

20 Listopada - St Louis, The Arena
21 Listopada - Tulsa, Oklahoma, Tulsa Assembly Center
22 Listopada - 2 koncerty Fort Worth, Texas, Tarrant County Convention Center
24 Listopada - Houston, Hofheinz Pavilion
26 Listopada - Baton Rouge, Louisiana, LSU Assembly Center
27 Listopada - Memphis, Tennessee, Mid-South Coliseum
28 Listopada - 2 koncerty Atlanta The Omni
30 Listopada - 2 koncerty Chicago Chicago Stadium

4 Grudnia   - 2 koncerty    Detroit     Olympia Stadium
6 Grudnia   - 2 koncerty    Toronto     Canada     Maple Leaf Gardens
8 Grudnia   - 2 koncerty    Montreal, Quebec     Montreal Forum
10 Grudnia   - 2 koncerty    Boston     United States     Boston Garden
11 Grudnia   -  Providence, Rhode Island     Providence Civic Center
13 Grudnia   -  2 koncerty    Landover, Maryland     Capital Centre
15 Grudnia   - 2 koncerty    Uniondale, Long Island,  Nassau Coliseum
16- 17  Grudnia   -  2 koncerty, Philadelphia,  The Spectrum
19 - 20 Grudnia   -  2 koncerty, New York City, Madison Square Garden

Przed każdym koncertem George odtwarza ze sceny z głośników utwór Monty Pythona zatytułowany "The Jumberjack Song". Tworzy też piosenkę "It's What You Value" (Taka jest twoja wartość?), inspirowaną postacią perkusisty Jima Keltnera, który w zamian za wykonywaną pracę zamiast pieniędzy prosi o kupienie mu mercedesa 450SL. Jim Keltner pojawia się na trasie od 27 listopada w Memphis. Obiecuję, że do tej piosenki wrócę w oddzielnym tekście na blogu.

6, 7 listopada - George przekazuje uzyskane z dzisiejszych koncertów w San Francisco 66 000 dolarów na rzecz Haight Ashbury Free Medical Clinic. Pieniądze zbierane były w czasie show do dużego pudła w holu sali koncertowej, na którym widniał napis: "Wrzućcie tutaj całą waszą brudną, plugawą mamonę".
  Pewien krytyk, zauważając bardzo słaby głos George'a, pisze: "Ponieważ na trasie tej zaplanowano występy w 44-ch miastach w ciągu 47 dni, nie wydaje mi się, by George znalazł czas na wypoczynek  i  regenerację sił. Mówi się więc, że do czasu przybycia do Nowego Jorku straci całkowicie głos! Chociaż pewnie nie będzie to gorsze od tego, co teraz wyprawia".

30 listopada - Rzeczy na trasie mają się coraz gorzej. Podczas kulminacyjnej części koncertu w Chicago, Ravi Shankar, wciąż mający na sobie kostium sceniczny, zostaje zostaje zebrany przez karetkę do szpitala z objawami ataku serca. Na szczęście okazuje się, że nie jest to nic więcej, niż poważny atak niestrawności spowodowany z pewnością nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Ravi jest jednak zmuszony do opuszczenia trasy w celu odpoczynku. Wraca do George'a dopiero 19 grudnia.

Druga część: LISTOPAD (2) - Koncert Johna z Eltonem

_____

                   * Historia The Beatles *
                            Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki
        HISTORY of  THE BEATLES