Historia The Beatles (Fab Four): KWIECIEŃ 1978

KWIECIEŃ

W londyńskich Abbey Road Studios Paul z Wings rozpoczynają prace nad rejestracją utworu "Daytime Nightime Suffering" (powrót do utworu w styczniu 1979).

George i Olivia kończą swój dziewięcio-tygodniowy wypoczynek w hotelu Grand Prix w Long Beach. para wraca do Anglii 4 kwietnia.

W Nowym Jorku Ringo organizuje przyjęcie uświetniające wydanie albumu "Bad Boy".

Wytwórnia EMI wycofuje swoje fundusze na film Monty Pythona pt "Jesus Christ - Lust For Glory", którego późniejszy tytuł to "Life Of Brian". Film sfinansuje wraz z własną firmą wszystkich członków słynnej trupy kabaretowej George Harrison (HandMade Films).

1 kwietnia - w "Melody Maker" ukazuje się artykuł "Cruising", wywiad Colina Irvina z Paulem. Rozmowa ma miejsce na statku "The Royal Princess" na Tamizie, prócz Beatlesa w rozmowie biorą udział także obecni Linda, Denny Laine oraz reżyser Michael Lindsy-Hogg. Z wywiadu dowiadujemy się, że Linda jest wielką fanką Davida Bowie, także klubu Everton, Paul chętnie chciałby znać od Cliffa Richarda przepis na eliksir młodości. Opowiada o czasem błędnym rozumieniu jego tekstów, co sprawia, że czasem zastanawia się czy użyć w tekście jakiegoś wyrazu, który może zostać opacznie zrozumiany. Wspomina rozmowę z Ericem Stewartem, który powiedział mu, że ludzie mogą czuć się trochę zakłopotani grając z nim w zespole. Paul odparł, że on jest w końcu pieprzonym członkiem 10 c.c więc jak może tak się czuć. Nie będę go streszczał, postaram się, żeby cały znalazł się na blogu. Póki co na górze skany.

2 kwietnia - O wielkiej fascynacji George'a wyścigami samochodowymi pisałem na blogu już wielokrotnie (napisał "Faster" - poświęconą temu sportowi). Przed powrotem do kraju nie może sobie odmówić przyjemności obejrzenia na żywo kolejnych zawodów z serii United States Grand Prix. George obserwuje wyścigi Formuły 1 w kalifornijskim Long Beach. Dopinguje tam swojemu przyjacielowi, Jamesowi Huntowi. Zwycięża Argentyńczyk Carlos Reuteman na Ferrari. James Hunt na MacLaren-Ford dojeżdża do mety na miejscu 7.

kwiecień 1978, George Harrison w czasie testowania Surtees TS19

11 kwietnia W swej posiadłości Friar Park (Henley-on-Thames) wypoczęty George nagrywa utwór "Flying Hour", który pierwotnie zamieszczony był - choć później odrzucony - na niewydanej wersji albumu |Somewhere in ENgland". Piosenka ta pojawi się na bonusowym maksisinglu i płycie CD (w zremiksowanej wersji), dołączonychdo wydanej w ograniczonym nakładzie książki "Songs By George Harrison", wydanej 15 lutego 1988. "Cichy Beatles" rozpoczyna również sesje nagraniowe do albumu "George Harrison", a inspiracji szuka słuchając też swego albumu z 1970 pt "All Things Must Pass". W trakcie tych sesji powstają następujące utwory: "Love Comes To Everyone", "Not Guilty", "Here Comes The Moon", "Soft Hearted Hana", "Blow Away", "Faster", "Dark Sweet Lady", "Your Love Is Forever", "Soft uch" oraz "If You Believe". Artysta wskrzesza również piosenkę "Circles", skomponowaną przez niego jeszcze w 1968 roku. Utwór ten nie zobaczy jednak światła dziennego aż do roku 1982, kiedy to pojawi się na albumie "Gone Troppo". Sesje te zakończą się 12 października.

7 kwietnia - premiera drugiego singla The Police, "Roxanne". Choć to jeden z najbardziej znanych klasyków londyńskiego tria, to singiel w UK dojdzie tylko do miejsca nr 12, w Stanach do 32. Ale era zespołu i Stinga już się rozpoczęła.

14 kwietnia - premiera albumu ze ścieżką filmową do drugiego wielkiego przeboju filmowego z Johnem Travoltą, musicalu "Grease". John jest już Królem Świata pod względem popularności, do którego wzdychają kobiety całego świata. Jeszcze nie "ostygła" gorączka po jego wcześniejszym "Saturday Night Fever". W "Grease" partneruje mu zmarła w ubiegłym roku (2022) Olivia Newton-John. Para John i Olivia prócz swoich solowych przebojów, "Sandy" i "Hopelessly Devoted To You" nagrywa do dzisiaj szalenie popularne dwa taneczne klasyki "Summer Night" i "You're One That i Want".

Bee Gees wciąż na topie (o czym niżej) a bracia Gibb napisali dla Frankiego Valli piosenkę tytułową. Valli to były wokalista bardzo popularnego w latach 60-tych w USA kwartetu Four Seasons.
W 1964 Amerykanie mieli u siebie na rynku album" The Beatles vs. Four Seasons". Niestety oba zespoły nie grał, jak się szybko okazało, w tych samych ligach. Polecam bardzo ciekawy film pt "Jersey Boys" w reżyserii Clinta Eastwooda, który opowiada historię Four Seasons. I jeszcze przy okazji wspomnę, że Frankie nagrał w 1975 swój największy hit solowy, przepiękną balladę, "My Eyes Adored You".

15 kwietnia - W prywatnym, londyńskim kinie Paul z Lindą biorą udział w uroczystości 45-lecia pojawienia się na ekranach kin filmu, komedii Johna Barrymore'a z 1933 roku, "Dinner At Eight".

17 kwietnia - Sześc lat po występie Johna i Yoko w prestiżowym amerykańskim programie telewizyjnym 'The Mike Douglas Show', występuje w nim również Ringo. program nadawany jest między 16:30 a 18:00 czasu wschodniego. Oczywiście były perkusista największego zespołu na świecie, jak to on, korzysta ze sposobności do promowania swego nowego albumu, singla, kóry ma się ukazać już jutro oraz swojego komediowego programu telewizyjnego Ognir Rrats, w którym też występuje czasami Mike Douglas.

18 kwietnia - W Stanach Zjednoczonych wydany zostaje singiel Ringo, już jedenasty, "Lipstick Traces (on a Cigarette)"/ "Old Time Relovin'. Tytułowy numer singla to piosenka z 1962 roku, jedyny przebój czarnoskórego wokalisty Benny'ego Spellmana Co ciekawe piosenkę tą podpisała osoba Naomi Neville, a krył się po tym pseudonimem Allen Toussaint, czarnoskóry muzyk, producent, aranżer, autor utworu "Southern Night", z którego pod dwóch latach od jego premiery wielki hit country uczynił Glen Campbell. Trudno powiedzieć, dlaczego Ringo zainteresował się przeciętną przecież piosenką Toussainta i to do tego stopnia, by promować nią nowy album. Wszystko co wydaje ostatnio Ringo nie pojawia się nawet nas najdalszych pozycjach światowych list, w wielu krajach nawet się ich nie publikuje.

21 kwietnia - na rynku ukazuje się siódmy album Ringo, "Bad Boy" (producentem jest Vini Poncia, album nagrywany w Kanadzie i na Bahamach). Z albumu pochodzą trzy single, "Lipstick Traces (On a Cigarette)", "Heart On My Sleeve" oraz "Tonight". Album dostanie się tylko na amerykańską listę przebojów, miejsce nr ... 129. Ponieważ, jak wspominał po latach, Ringo sam nie był nigdy zainteresowany trasą koncertową promującą album, promocją przestała się zajmować wytwórnia jak i inni sponsorzy. Polydor zerwał z nim kontrakt w Wielkiej Brytanii, zależna od Epic wytwórnia Portrait w Stanach. Ex-Beatles po raz pierwszy został bez kontaktu z jakąkolwiek wytwórnią. Nie wydał kolejnego albumu aż do "Stop and Smell the Roses" z 1981 roku. Nie byłem wtedy w formie! - powie o tamtym okresie.

W tym i następnym dniu w Nowym Jorku zorganizowane jest spotkanie rady nadzorczej Apple Corps Ltd, na którym rozważane są plany restrukturyzacji tej firmy. Wcześniej spotkanie takie miało miejsce w marcu 1975 w Londynie. Na dokumencie otwierającym analizę stanu firmy odnajdujemy takie zdanie, które opisuje rolę Beatlesów w firmie: Panowie Harrison, Lennon, McCartney i Starkey od początku istnienia firmy poświęcali większość swojej działalności celom oraz wykorzystywaniu i promowaniu ich twórczych wysiłków i nie byli aktywnie zaangażowani w sprawy finansowe firmy. Były one obsługiwane głównie w ich imieniu przez różnych osobistych menedżerów, menedżerów biznesowych i firmy zarządzające.

Filie Apple Corps to wciąż :

Audyt pokazuje, że firma na koniec 1975 roku (choć dokument opracowany został w marcu 1978) nie ma kłopotów finansowych, choć w stosunku do roku 1975 majątek firmy zmniejszył się o ok. 3 mln funtów. Większych niż kilkanaście milionów tam nie zauważamy. Wszyscy czterec Beatlesi byli dyrektorami firmy, otrzymując regularnie wynagrodzenie. Ale jak się okazuje w 1978 dyrektorów już było tylko 3. W grudniu 1975 z tej funkcji zrezygnował George, prawdopodobnie z tego powodu zrobiony finalny audyt finansów filmy. W 1978 trzeba było się zastanawiać co dalej. Ustalono termin następnego spotkania na 25 lipca 1978.

22 kwietnia - Wracamy jeszcze raz do Bee Gees. 22 kwietnia na szczycie list Billboardu Hot 100 numerem 1 jest "Night Fever", na #2 "If I Can't Have You" Yvonne Elliman, również kompozycja trójki braci braci Gibb. Na miejscu 7 Wings z "With A Little Luck", na 13"Staying Alive" Bee gees, na 21 Samantha Sang z "Emotions", także kompozycją Bee Gees, 30 Andy Gibb, wspinający się w górę z "Shadow Dancing". W tym samym miesiącu Andy Gibb, czwarty, najmłodszy z braci otrzymuje od starszej, sławnej trójki właśnie numer "Shadow Dancing". Andy ma swój trzeci numer 1 w Ameryce. Dwa wcześniejsze to "I Just Want To be Your Everything" oraz "Love Is (Thicker Tahn Water". We wrześniu 1978 Andy wyda singla "(Our Love) Don't Throw It All Away". Bracia Gibb na absolutnym światowym topie swej popularności, choć gwoli ścisłości nigdy na ich punkcie ich samych nie było jakiejś szczególnej BeeGees-manii. Histeria, uwielbienie, fascynacja muzyką, nic więcej. Żadnego atakowania osobistej przestrzeni.

Jak wiemy Andy umrze z powodu zrujnowanego zdrowia przez narkotyki w 1988. Niżej bracia Gibb na koncercie z 1997 z tą piosenką śpiewaną w hołdzie... Zresztą zobaczcie.

26 kwietnia - Ringo, chcąc podwyższyć sprzedaż swego albumu "Bad Boy" przedstawia dziś w amerykańskiej telewizji program pt "Ringo", będący nowoczesną przeróbką - muzyczną oczywiście - książki Marka Twaina, "The Prince and the Pauper" (Książę i żebrak), czasem nazywany Ognir Rrats )od tyłu pisany pseudo muzyka). Narratorem w programie jest George Harrison. W show Ringo zamienia życie gwiazdora pełnego stresów na życie ubogiego sprzedawcy map nieba o nazwisku Ognir Rrats. Sobowtóra Ringo odgrywa Hank Jones. Wśród zarejestrowanych specjalnie dla tego 48- minutowego show utworów są "I'm The Greatest", "Act Naturally", "Yellow Submarine", "You're Sixteen" (wykonywany w duecie z Carrie Fisher - w clipie niżej), "With A Little Help From My Friends", oraz w ramach końcowej części koncertowej, "Heart Of The Sleeve", "Hard Times" i "A Man Like Me". Ostatni utwór wykonywany jest przy współpracy zespołu Ringo's Roadsite Attraction. W programie biorą udział również Art Carrey, John Ritter, a także Angie Dickonson, Kime Douglas i Vincent Price (na dole zdjęcia z show). Według opublikowanych tydzień później sondaży telewizyjnych, program dochodzi do miejsca 53 z 65 emitowanych tego wieczoru programów, więc magia nazwiska Ringa nie działała już tak mocno.

Zainteresowanie mediów brytyjskich emisją show nie było entuzjastyczne. Chanel 4 wyemitował go dopiero 2 stycznia 1983. Co jakiś czas wzbudzane w mediach zainteresowanie opinii publicznej wskrzeszaniem się The Beatles nie działało już tak bardzo na wyobraźnie i portfele. Choć Ringo nigdy specjalnie nie separował się od faktu bycia w przeszłości członkiem The Beatles, a wprost przeciwnie, to irytowały go pytania, np. w trakcie konferencji prasowych, na który chciał promować własne płyt o stary zespół. Czy The Beatles się reaktywują, czy ma kontakty z Johnem, itd Czas "Bad Boy" to także koniec związku Ringo z Nancy Andrews. Pozostawały zawsze balangi, imprezowy styl życia, zależność od alkoholu, słabszych narkotyków, co pozostawiało na nim wyraźne znaki, w związku z czym zaczął nosić wielkie słoneczne okulary, ukrywające znaczną cześć twarzy. Mówiono o nim, że w ciągu dnia potrafi wypijać kilkanaście butelek wina. Ringo po latach opowiadał, że tytuł "Bad Boy" odpowiadał jemu wtedy szczególnie. Zjeżdzałem po równi pochyłej, piłem, dużo piłem... Nie interesowałem się zbytnio tym wszystkim wokół. Nie chodziło o to, że każdy dzień był zły, ale po prostu nic nie robiłem. Z biegiem lat robiłem coraz mniej – a jeśli już coś robiłem, to bez zastanowienia.... W przypadku wielu z tych albumów po prostu spieszyłem się do domu – lub, częściej, do domu kogoś innego. Zapytany przez Connie Collins, co zmieniło się wśród fanów do 1978 roku, ze śmiertelną powagą odpowiedział: Trochę tłum, ale bez prześladowania, dodając, że nie tęskni za czasami Beatlemanii. Nie! zażartował, nie mogę już tak szybko biegać. Inna wypowiedź. Ktoś powiedział:„ Nie byliśmy muzykami parającymi się narkotykami i alkoholem; teraz byliśmy ćpunami parającymi się muzyką.