Historia The Beatles (Fab Four): 13. Z POWROTEM W UK 1964

RETURN TO UK, 1964

26 kwiecień - NME Poll Winners Concert, Empire Pool, Wembley, Londyn

29 kwiecień - ABC Cinema, Edynburg

30 kwiecień - Odeon Cinema, Glasgow

31 maja - Prince of Wales Theatre, Londyn

PAUL: W trasach i nie tylko ciągle zadawano nam różne pytania. Tylko, że my nie jesteśmy takimi myślicielami. Ludzie pytali: Co sądzicie o bombie wodorowej, o religii, o uwielbieniu ze strony fanów. Wcale o tym nie myśleliśmy, do chwili oczywiście aż zadano nam te pytania. Nawet wtedy nie mieliśmy zbyt dużo czasu by się nad tym zastanawiać. Co myślę o bombie? Cóż, oto odpowiedź, kogoś kto ma za sobą 5 egzaminów 0 level i jeden A level: "Nie zgadzam się z tym".

NME Poll Winners Concert, Empire Pool, Wembley, Londyn

RINGO: Pod koniec 1963 roku nie sposób było wrócić do domu. Jeśli się jest w naszym biznesie, to się jedzie do Londynu. Tam się nagrywa, tam się bywa w odpowiednich miejscach, tam się wszystko dzieje i taki krok jest zupełnie naturalny.

Święty - Roger Moore

Po powrocie – tryumfalnym – z USA Beatlesi skupili się przede wszystkim na pracy studyjnej oraz na kręceniu scen do ich pierwszego filmu „A Hard Day's Night”. Zanim wyruszą w swoje światowe tournée w czerwcu, zagrali w swojej ojczystym kraju.
Pierwszą okazją by się pokazać swoim rodakom w roli Tych Co Podbili Amerykę – bo sygnały dopływające do wszystkich w UK zza oceanu, nie pozostawiały co do tego żadnych wątpliwości – było odebranie nagród z magazynu New Musical Express: Annual Poll-Winners za 1963 rok (najlepszy zespół – wokalny w kategorii świat oraz jako najlepsza brytyjska grupa) i udział w koncercie zatytułowanym po prostu: „All-Star Concert”.

Beatlesom nagrodę wręcza przystojny aktor, Roger Moore, znany wtedy z głównej, tytułowej roli w serialu „Saint” (Święty - bardzo popularnym także w Polsce) Był to pierwszy publiczny występ zespołu od 15 tygodni – na widowni Empire Pool (Wembley) w Londynie zasiadło ok. 10 000 widzów.
Najlepszym wokalistą zostaje Cliff Richard, Muzyczną Osobowością – Elvis Presley, wokalistką - Brenda Lee. Całe wydarzenie filmuje telewizja ABC. Z pucharami otrzymanymi do Moore'a Beatlesi się bawią, Ringo wkłada swój na głowę jak koronę, John udaje, że z niego pije.

CLIFF RICHARD: Atmosfera jaką stworzyło ponad 10000 widzów sprawiło, że musiałem dać z siebie wszystko co najlepsze. To wspaniałe jest być częścią tego wydarzenia. Sądzę też, że wspaniale byłoby siedzieć na widowni na wprost tylu wspaniałych wykonawców i wszystko oglądać. ( na zdjęciu z prawej).

GEORGE: Cieszmy się stary tym, co jest dzisiaj, bo jutro stary umrzemy. Niektórzy są właśnie tacy, napuszeni ludzie rozdmuchujący świat. Jestem zainteresowany tym, co się dopiero stanie.

JOHN : Kiedy wraz z zespołem opuściłem Liverpool, wielu ludzi z Liverpoolu odwróciło się od nas, mówiąc "Zawiedliście nas"... Ludzie myśleli, że do nich należymy. Tak myśleli ludzie z L:iverpoolu, aż do naszego wyjazdu. Wielu od nas się odwróciło ale przyszli nowi, nowa publiczność.
PAUL: Londyn był dużą stolicą i wszystko się tam kręciło. To był powód, dla którego opuściliśmy Liverpool. Jeśli się szło do powiedzmy Teatr Narodowego, to można było obejrzeć największych aktorów. Zobaczenie Colina Blake'a w sztuce "Juno and the Peacock" otworzyło mi oczy na teatr...

Ostatnie poprawki w garderobie... Fab 4 na scenę...

W czasie koncertu Beatlesi wykonują:
She Loves You,
You Can't Do That,
Twist And Shout,
Long Tall Sally
i na koniec Can't Buy Me Love.
Prócz Beatlesów występują The Hollies, The Rolling Stones, The Searchers, The Merseybeats, The Swinging Blue Jeans, Gerry and the Pacemakers, Billy J. Kramer and the Dakotas, Joe Loss Orchestra, Brian Poole and the Tremeloes, Manfred Mann, Jet Harris Sounds Incorporated, Kathy Kirby, Big Dee Irwin oraz Joe Brown and the Bruwers.

NME The Beatles
Występy w NME (lata)

The Beatles, w tyle Roger Moore

EDYNBURG

Przygotowując się w międzyczasie do programów 'Around The Beatles', już trzy dni później Beatlesi występują ponownie na żywo. Dwa dni w Szkocji, po dwa koncerty dziennie w Edynburgu oraz w Glasgow.

Do końca maja The Beatles odpoczywają. John z Cynthią, oraz George z Patti Boyd wylatują na Hawaje a następnie na Tahiti. Dwaj pozostali Beatlesi ( z Jane Asher oraz Maureen Cox) lecą przez Lizbonę na Wyspy Dziewicze.

Ostatniego dnia w maju zespół występuje ponownie w Londynie w show Briana Epsteina „Pops Alive” w renomowanym Prince of Wales Theatre. Zespół daje dwa koncerty, towarzyszą mu: Cliff Bennett & the Rebel Rousers, the Vernons Girls, the Lorne Gibson Trio, the Chants, the Harlems and Kenny Lynch. Wykonywane wtedy piosenki to: "Can't Buy Me Love," "Till There Was You," "All My Loving," "Roll Over Beethoven," "This Boy," "Twist and Shout" oraz "Long Tall Sally."

W sieci znalazłem pewien blog, w którym jego autor była świadkiem tego historycznego koncertu. „Na scenie było kilka zespołów i każdy z nich miał swój sprzęt na małych indywidualnych scenach, które podjeżdżały na front sceny na małych kołach (obsługiwali je pracownicy ubrani w białe fartuchy). Gdy na scenę wjechała scena The Beatles z perkusją Ringa ozdobioną tak dobrze wszystkim znanym logo, 10-tysięczną publiczność oszalała. Ze wszystkich miejsc, w których oglądałem The Beatles na żywo, Empire Pool na Wembley pod kątem dźwięku, jakości soundu była najgorsza. Było ich czterech z małymi wzmacniaczami i zestawem perkusyjnym, używających systemu PA, używanego w czasie pokazów na lodzie, kilka małych głośników na podwyższeniu oraz żadnego na poziomie sceny. Przy 10000 wrzeszczących nastolatkach, naprawdę trudno było usłyszeć cokolwiek. Po Beatlesach wystąpili The Merseybeats i wszyscy po masowej histerii wywołanej występem The Beatles, powoli zaczęli schodzić na ziemię. Było mi wtedy dość przykro z tego powodu. The Merseybeats śpiewali a w tym samym czasie Beatlesi szybko się ewakuowali ze stadionu, zanim tłum ich dopadnie.Na szczęście dla oglądających transmisję w domu, w telewizji dźwięk był czysty i niezakłócony przez wrzask fanów"