DRUGA AMERYKAŃSKA TRASA - SAN DIEGO (8)

Harmonogram trasy zespołu po Ameryce w 1965 Tony Barrow'a (z dopisanym San Diego)

28 sierpnia 1965

Balboa Stadium,  

San Diego

Wcześniej Beatlesi odpoczywali 5 dni w Beverly Hills. W tym czasie spotkali się ze swoim idolem - Elvisem Presley'em - odsyłam do HISTORII 1965. Dzisiaj tylko w ramach trasy 8 miasto na trasie i kolejny dzień koncertowy z jednym tylko koncertem na Stadionie Balboa zdrużyny San Diego Chargers (AFL - American Football League).

Stadion Balboa (1964)

To może być tylko "I'm Down"

Program koncertu to znowu ok. 35 minut i 12 piosenek: Twist And Shout, She's A Woman, I Feel Fine, Dizzy Miss Lizzy, Ticket To Ride, Everybody's Trying To Be My Baby, Can't Buy Me Love, Baby's In Black, I Wanna Be Your Man (Ringo wrócił do tej piosenki, wcześniej w Portland zaśpiewał 'Act Naturally'), A Hard Day's Night, Help! i na finał I'm Down.

Support to: King Curtis Band, Sounds Incorporated and the Discotheque Dancers, Brenda Holloway, and Cannibal & The Headhunters.

Koncert oglądało ok. 20000 widzów i co dziwne, nie wszystkie bilety zostały sprzedane. Mimo, że w tym czasie 'Beatlemania' podbijała całą Amerykę, w San Diego ok. 10000 miejsc zostało wolnych. To spory kontrast w stosunku do dwóch ostatnich miast trasy, Los Angeles oraz San Francisco, gdzie sprzedano wszystkie bilety, co do jednego miejsca. Po jakimś czasie wyjaśniono tą sytuację. O rangę głównego promotora - 'tego, który ściągnął Beatlesów do miasta' - rywalizowały dwie lokalne stacje radiowe: KGB, KCBQ, które wciąż ogłaszały nowe terminy rozpoczęcia sprzedaży biletów. Ostatecznie bilety zaczęto sprzedawać dopiero od 7 czerwca, co mogło wpłynąć na ilość sprzedaży (tylko 81 dni na sprzedaż, w innych miastach tej trasy fani znali termin koncertu z półrocznym wyprzedzeniem). Ceny biletów wynosiły 3,50 $, 4,50$ oraz 5,50$. Zespół zarobił dokładnie 50 135,17 dolarów, tylko 135 dolarów powyżej gwarantowanej im kwoty. Obok, powyżej  lista promotorów, dzięki którym Beatlesi wystąpili w San Diego

W 1964 roku fani zaczęli się organizować w fan-cluby oraz zasypywać władze miasta (na zdjęciu u burmistrza San Diego Franka Currana - na zdjęciu) prośbami o ściągnięcie do miasta The Beatles.

 
 
   San Diego nie znalazło się na trasie zespołu w 1964, w 1965 dwaj główni promotorzy Louis Robin i Allen Tinkley stanęli na głowie i ściągnęli zespół do miasta. Dużego miasta ale zawsze będącego w cieniu Los Angeles czy San Francisco. Lista pozostałych sponsorów jak np. Closed-Circuit Television CCTV wyżej na zdjęciu. Robin i Tinkley skłonili Epsteina zapewniając, że koncert zespołu ujrzy ok. 50000 widzów. Tony Barrow przysłał kopię harmonogramu trasy, wpisując ręcznie na nim nazwę San Diego.  Obaj głowni 'sprawcy' pojawienia się Beatlesów w San Diego, Robin i Tinkley zarobili na tym wydarzeniu niewiele ponad 6476 dolarów.

       

Kontrakt na występ The Beatles w San Diego (1965)

Przed koncertem zespół bierze udział w konferencji prasowej, w czasie której otrzymuje od lokalnego fan-clubu klucze do miasta. Inicjatorką akcji jest szefowa fan-clubu w San Diego Susan Clark. W czasie konferencji Susan w otoczeniu trzech wniebowziętych koleżanek wręcza Beatlesom prezent. Na zdjęciu obok Susan siedzi z lewej strony.

Krótki fragment  konferencji (więcej fragmentów wywiadu zespołu w San Diego w serii WYWIADY - niebawem)

- Czy macie jakieś rady dla słuchających was nastolatków?

JOHN: Nie wyciskajcie pryszczy...

- Jaka jest wasza reakcja na Jakartę ? (w owym czasie w calej Indonezji płyty Beatlesów ale i The Rolling Stonesów były wycofywane ze sprzedaży, jako powód podawano zły wpływ ich muzyki na młodzież - RK)

BEATLESI:  Tzn ?

- Jakarta, wprowadzony tam zakaz na wszystko związane z wami...

JOHN: Jakarta w Indonezji... Cóż, uważamy, że to jest głupie...

GEORGE: Cóż, jesteśmy tym trochę rozczarowani.

PAUL: Powinni odesłać płyty i wszystko inne do nas z powrotem, zamiast je palić.

GEORGE: My i tak dostaliśmy tantiemy, bo przecież rzecz w tym, że żeby palić płyty, musieli je wcześniej kupić...

- Co odpowiecie na zarzuty, że swoją muzyką z duża ilością w niej komunizmu, psujecie amerykańską młodzież?

PAUL: To lekka, ogólnie mówiąc przesada... To się ukazało w jakiejś broszurze. Porównywanie komunizmu, hipnotyzmu i nas. Takie tam bzdety. Nie jesteśmy komunistami, jesteśmy brudnymi kapitalistami... Jak każdy inny.
- Więc nie sądzicie, że brukacie standardy amerykańskiej młodzieży ?
PAUL: Nie sądzę.
RINGO: Nie.

_____________

_______________________________________

Nast:  Los Angeles, Kalifornia  29-30 sierpnia 1965 

Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog 
Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.