Historia The Beatles (Fab Four): PAŹDZIERNIK 1973

Zima 1991, Friar Park, prawdopodobnie ostatnie wspólne zdjęcie George'a Harrisona i Patti - pomimo przyszłych wydarzeń po 1973 do końca zostali przyjaciółmi. Piękne! Zdjęcie zrobione podczas wizyty u George'a i Olivii obu sióstr Boyd - Patti i Jenny.

Październik - w posiadłości George'a i Patti Friar Park (na zdjęciu) odbywają się sesje nagraniowe, na ktore Beatles zaprasza między innymi Ronniego Wooda (z żoną Chrissie), Jeana Russela, Iana McLegana, Micka Taylora oraz Andy'ego Newmarka. Zarejestrowane są utwory, ktore w koncu zostana umieszczone na solowym albumie Ronniego 'I'Ve Got My Own Album To Do' wydanym w we wrześniu 1974. W czasie tego miesiąca dochodzi do romansu Ronniego i Patti, który zostanie ujawniony publicznie 26 listopada. Mick Taylor w owym czasie wciąż jest członkiem The Rolling Stones, gra tam na gitarze, choć w czasie sesji w posiadłości i studiu Harrisona gra na basie. Ronnie Wood (The faces, kariera solowa) zastąpi Taylora w ekipie Jaggera i Richardsa w marcu 1975.

Ronnie Wood z żoną Chrissie.

W październiku (aż do grudnia) - John Lennon rozpoczyna w tym miesiącu w studiach Record Plant oraz w A&M Studios (Los Angeles) prace nad albumem 'Rock'N'Roll' (pierwotna nazwa albumu to: 'Pldies But Melodies'), w którym obowiązki producenta obejmuje Phil Spector. W trakcie pierwszych sesji John nagrywa swoje wersje takich standardów rock and rollowych jak: 'You Can't Catch Me', 'Sweet Little Sixteen', 'Bony Moronie', 'Just Because', 'My Baby Left Me', "To Know Her Is To Love Her', Angel Baby', "Be My Baby', 'Ya Ya' oraz 'That'll Be The Day'.

Lennon i Phil Spector, 1973

Kolejnym utworem nagranym przez Johna jest takze 'Here We Go Again', wspólna kompozycja ze Spectorem, który ukaże się dopiero w 1986 roku na albumie kompilacyjnym 'Menlove Ave'. Pierwsze sesje przesiąknięte są atmosferą chaosu i tylko cztery pierwsze zarejestrowane utwory zostaną w końcu wydane na wydanym przez Apple 1 lutego 1975 roku w USA i 21 lutego w Wielkiej Brytanii albumie 'Rock And Roll'. Po tych wstępnych sesjach Spector znika z nagranymi taśmami, które zostaną zwrócone Johnowi dopiero 14 czerwca 1974 roku. John w czasie sesji do 'Rock'N'Roll' czul się zwolniony z roli lidera i jak to wspominali obecni, 'zaczął dawać w palnik jak za dawnych lat'. Po kilku drinkach w amerykańskim rozmiarze XL z uroczego, dowcipnego, miłego faceta, któremu nie sposób było się oprzeć, zmieniał się w miotającego obelgi, jadowitego, skorego do bójki i często brutalnego pijaka.

Inne wcielenie Johna zapamiętał Dan Kessel, gitarzysta oraz perkusista, który miał okazję obserwować sesje Johna ze Spectorem: wspomina: W czasie sesji do 'Rock'N'Roll' często rozmawialiśmy z Johnem, zwłaszcza w czasie przerw między nagraniami i odsłuchaniami. Pamiętam, że zakochał się w mojej wykonanej na zamówienie gitarze Gibson Everly Brothers, kiedy nagrywaliśmy 'Angel Baby'. Tak bardzo lubił na niej grać, że oddałem mu ją na czas sesji. Ale choć w arsenale Kessel Brothers nie brakowało gitar, Lennon pozwolił mi używać swojej zmodyfikowanej niemieckiej gitary elektrycznej, z pustym wnętrzem, (którą nazywał Roger), wykonanej jeszcze w latach 50-tych. Mimo jakichś napraw na gryfie grała pięknie i nie fałszowała.

15 października - Paul spędza tydzień w studiu Abbey Road 2, miksując utwory do albumu 'Band On The Run'.
PAUL: 'Do dzisiaj uważam, że to wspaniały album. Przy nim mogę się oderwać na chwilę od rzeczywistości'.'Picasso Last Words' napisałem po spotkaniu w czasie wakacji Dustina Hoffmana [Paul i amerykański aktor, gwiazda 'Aboslwenta' spotkali się na Jamajce, gdzie kręcono film 'Papillon' z Steve'm McQueenem i właśnie Hoffmanem w rolach głównych - RK]. Kiedy powiedziałem, że mogę napisać piosenkę na życzenie, Dustin odniósł się do tego z niedowierzaniem.
Pokazał mi fragment artykułu w gazecie, mówiące o tym, że ostatnie słowa Picassa brzmiały "Pijcie za moje zdrowie, pijcie za moje zdrowie, wiecie przecież, że ja już nie mogę pić". Poprosił mnie, czy mógłbym spróbować napisać piosenkę na ten temat. Przypadkiem miałem ze sobą gitarę. Powiedziałem: Dobra, spróbuję. Wziąłem gitarę i zagrałem parę akordów, które wydały mi się odpowiednie. Trochę zmieniłem melodię i zacząłem nucić: 'Pijcie za mnie ... drink to me...' Dustin zerwał się z krzesła i zaczął wołać: 'Annie! Annie! Chodź tutaj szybko...' Annie to była jego żona. Skakał w górę, jak czasem robi na filmach, wrzeszczał: 'Nie do wiary! On naprawdę to potrafi! Pisze piosenkę!' Ten jego podziw zbił mnie z tropu. (niżej opisana piosenka)

19 października - Chris Charlesworth (obecny korespondent Melody Maker w Los Angeles) wspomina spotkanie z Johnem w klubie Rainbow Bar & Grill przy Sunset Boulevard (w sali dla VIP-ów): Po przedstawieniu nas sobie, John zaczął mnie wypytywać o życie w Londynie, o tamtejszą scenę rockową, o to, jak sobie radzi Paul McCartney, po pogodę, rząd, cenę litra mleka i rodzinę królewską. Miałem wrażenie, że w Los Angeles czuje się bardzo samotny, a raczej sam decyduje się na samotność. Wszystko wyglądało tak, jakby tęsknił za domem, chociaż zaprzeczał temu później, mówiąc że był po prostu ciekaw, co słychać w jego rodzinnym kraju.

22 października - John pozywa Immigration and Naturalisation Service, uważając, że przedwcześnie osądzono jego deportację oraz za podsłuchiwanie jego telefonu. W nowojorskich klubach Yoko zaczyna własną trasę koncertową. Po raz pierwszy wszyscy zauważają nieobecność Johna. Separacja od Johna jest oczywiście tak samo traumatyczna. Po latach Yoko wspominała: Przez pierwsze dwa tygodnie się trzęsłam i nie mogłam nad tym zapanować. Ponieważ wcale go nie opuszczałam, a teraz zostałam w Dakocie sama. Ale nie chciałam o tym mówić Johnowi, bo wtedy by wrócił. Myślałam: "Muszę przejść przez to, bo nie mogę sobie pozwolić, żeby cała moja egzystencja zależała od czyjejś obecności". .. John. W LA, kiedy wszystko szło po jego myśli, mówił: "Och, jesteś taką wspaniałą, naprawdę wspaniałą żoną, że nie mogę w to uwierzyć. Ale kiedy było coś nie tak, mówił: 'Jak Ty mogłaś mnie tu wysłać?'
Telegram jaki w tym czasie John wysłał do Dereka Taylora, ujawnia rozmiary jego desperacji ukrytej pod zwykłą, lennonową kpiną: 'Bez konkretnego powodu utknąłem tutaj w Cieście Matołów... Yoko i ja siedzimy w piekle, ale ja to zmienię...'

Elton John i John Lennon, 1974. Wielcy przyjaciele na całe życie. Elton zostanie ojcem chrzestnym Seana Lennona.

24 października - w Los Angeles John nagrywa reklamówkę telewizyjną swego albumu 'Mind Games' (z udziałem Eltona Johna). Tego roku wielką popową sensacją w Ameryce był glamrockowy Elton John. Podobnie jak Beatlesi w swoich najlepszych latach wyprzedał do ostatniego biletu całe swoje amerykańskie tournee a jego singiel, przepiękny utwór 'Goodbye Yellow Brick Road' dotarł do szczytu najlepiej sprzedających się małych płytek wg. zestawienia Billboardu. Warto podać ciekawy fakt, że muzyka zupełnym przypadkiem były wydawca muzyki Beatlesów, Dick James. Elton nazywał się wtedy Reggie Dwight i pochodzi z Pinner, hrabstwa Middlesex. Dick James odkrył tezę, że szansę jedną na milion dostaje się od losu nie raz a dwa. Ze swoimi olbrzymimi okularami, krzykliwymi kostiumami scenicznymi,

Elton reprezentował wszystko to, co 31-letni John miał prawo nie cierpieć. Jednak to on stal się właśnie odpowiedzialny nie tylko za stabilizację Johna podczas 'straconego weekendu', ale także jego zakończenie. Obaj muzycy poznali się właśnie w październiku 1973 w LA. Pod maską nieposkromionej pychy libertyna gwiazdor rocka byl zabawny, uczciwy, miał niską samoocenę (Elton dostrzegał, że w tak młodym wieku zaczyna łysieć i bardzo to przeżywał), ale przede wszystkim był wielki fanem Johna. I Beatles od razu go polubił. Nawet jeśli muzykę Eltona uważał za nieco kiczowatą i wtórną, to zazdrościł mu zdolności kompozytorskich, wirtuozerskiej gry na fortepianie - oraz przede wszystkim ... jego wigoru. Podczas gdy koncerty Beatlesów trwały niewiele ponad 20 minut, koncerty gwiazdy glam rocka ponad dwie godziny. John był pod wrażeniem, jakby nie pamiętał swoich całonocnych setach w Hamburgu. Warto podkreślić, że John absolutnie nie potępiał Eltona orientacji seksualnej.

W owym czasie wielką ostoją dla Johna był także Elliot Mintz, dziennikarz ABC od spraw... biznesu. John w owym czasie wierzył mocno, że był obserwowany i inwigilowany przez administrację Nixona. Chcąc zapewnić Beatlesowi trochę rozrywki, któregoś wieczoru Mintz zabrał Johna za kulisy Roxy Theatre, aby mógł poznać największego - po Elvisie oczywiście - rock and rollowego idola swojej młodości, Jerry'ego Lee Lewisa. Zamiast podać mu rękę, Lennon padł na kolana i zaczął całować kowbojki Lewisa.
- No, daj spokój synu - zaprotestował speszony idol. - To zupełnie niepotrzebne. Innym razem John spędził z Mintzem weekend w Las Vegas, gdzie grał w ruletkę, często obstawiając 10$ żetony na wszystkie numery na kole. Co oczywiste wzbudzał tym sensację i jego grę obserwowały tłumy. Innym razem John zabrał Mintza na popularny szalenie w owym czasie film porno 'Deep Throat' (Glębokie gardło), pierwszy film tego gatunku wyświetlany w normalnych kinach. Nie zrobił na Johnie wrażenie (pamiętacie czasy w Hamburgu?) i wyszedł z seansu po 20 minutach.

26 października - w Wielkiej Brytanii ukazuje się singiel Wings: 'Helen Wheels' / 'Country Dreamer'. W USA wyjdzie 12 listopada. Utwór poświęcony jest o starym sprawdzonym samochodzie McCartney'ów marki Land Rover

29 października - w Los Angeles ma miejsce amerykańska premiera filmu z Ringo Starrem, 'That'll Be The Day'. Także tego samego dnia singiel Johna 'Mind Games' / 'Meat City' ukazuje się w Ameryce, w rodzimej Brytanii ukaże się 16 listopada.