Historia The Beatles (Fab Four): STYCZEŃ 1974

George Harrison: To, że ktoś próbuje od nowa wkładać Beatlesów na tory, to czysta fantazja. Gdybyśmy to kiedykolwiek zrobili, to chyba będąc zupełnie bez grosza. Zresztą na basie wolałbym Williego Weekesa, a nie Paula McCartney'a. Paul to dobry basista tyle, że mnie trochę przytłacza. Dlatego w każdej chwili przyłączyłbym się do zespołu Johna Lennona, ale nie mógłbym grać w zespole Paula McCartney'a.

Styczeń – W Los Angeles John rejestruje akustyczną wersję demo utworu 'What you Got'. W kwestii ewentualnego zejścia się zespołu mówi: "Nikomu chyba nie przeszkadzałaby odrobina wspólnej pracy". Brzmi to dla dziennikarzy zachęcająco. Cały rok 1974 to rok ciągłego wypytywania się poszczególnych członków zespołu o reaktywację Fab Four.
Eric Caltpon zwierza się George'owi o swoim uczuciu do Patti. Wkrótce potem Patti wyprowadza się z Friar Park, zamieszkując z Ericem w jego domu Hurtwood Edge Surrey.
Ze swoich pierwszych związków zawartych jeszcze w czasach The Beatles, tylko Ringo wciąż jest mężem Maureen (Paul rozstał się z Jane, poślubił Lindę, John rozwiódł się z Cynthią, poślubił Yoko i w owym czasie spodziewano się, że to także kres jego kolejnego małżeństwa, od George'a Patti odeszła do jego najlepszego przyjaciela).

John nadal spędza swój 'stracony weekedn' na zachodnim wybrzeżu Ameryki. Już na początku 1974 roku obwieszcza Harry'emu Nilssonowi: "Będę twoim producentem". Rozbili obóz w wynajętym domu w Malibu, gdzie mogli organizować próby, szybko jednak zaczęli pić na umór.

Ringo Starr, piosenkarka Lynsey de Paul, Harry Nilsson, 1974.

Harry Nilsson był zdolnym wokalistą i kompozytorem, dzięki czemu zwrócił na siebie uwagę jeszcze The Beatles. W 1967 roku, nagrał swój pierwszy album 'Pandemonium Shadow Show' , na którym znalazła się przeróbka beatlesowskiego 'You Can't Do That'. Wszystkim Beatlesom wersja Nilssona bardzo się podobała, gdyż znalazło się w niej odniesienia aż do 20 utworów Beatlesów ( w tym 'I'm Down', 'A Hard Day's Night' czy 'Good Day Sunshine'). Harry został zaproszony do Wielkiej Czwórki, która chciała go poznać.

"You Can't Do That" w wersji Nilssona

Z czasem rozpoczęła się przyjaźń wszystkich pięciu panów. Sekretarz w firmie Apple wspomina Nilssona: " Harry nie zdobył większej sławy tylko dlatego, że tego nie chciał. Nie grał tras koncertowych, nie robił tego, co trzeba, być stać się bardziej znanym. Po prostu mu na tym nie zależało. Miał wielki szacunek innych muzyków i to w zupełności mu wystarczało... Miał też jedną zadziwiającą cechę. Mógł wlewać w siebie litry alkoholu i nie wyglądał specjalnie na pijanego".

'Everybody's Talkin' - wielki przebój Nilssona z 1966, wykorzystany w 1969 w nagrodzonym Oscarem filmie 'Nocny kowboj' z Jonem Voightem w roli głównej,

W latach 70-tych Harry zaprzyjaźnił się nie tylko z Johnem. Dell: "Zostali z Ringo bliskimi przyjaciółmi w dużej mierze dlatego, że byli do siebie bardzo podobni. Mieli podobne poczucie humoru. Ringo ma fantastyczne poczucie humoru, które w znacznej mierze determinuje jego osobowość. Podobnie było z Harry'm, który również żył sobie w swoim wesołym świecie. Oprócz tego jednak szanowali siebie wzajemnie , swoje osiągnięcia muzyczne. Byli niczym bracia".

Tak więc John Lennon zapragnął wyprodukować album ich przyjaciela. Jego własny album 'Rock and Roll' był wg. niego tylko projektem awaryjnym. Poza tym czekał, aż Phil Spector odda taśmy z nagraniami. W projekt Nilssona zaangażował się wyłącznie po to, by zająć czymś myśli. Tęsknił ogromnie za Yoko, Nowym Jorkiem, Anglią. Może i The Beatles?... Zabijał czas i słowo "zabijał" ma tu swoje oddzielne znaczenie.
Legenda mówi, że pewnej nocy Lennon zobaczył Ann Peebles śpiewającą "I Can't Stand the Rain" w klubie 'Troubadour'; poszedł do łazienki i wrócił z głową oklejoną podpaskami. "Rolling Stone" donosił, że w 'przyjęciu uczestniczyło około jedenastu osób. John nie zostawił napiwku kelnerce, a widząc jej grymas niezadowolenia, zapytał: <Wiesz kim jestem?>. <Tak - odparła. - Jesteś bucem, z podpaskami na głowie>". Rolling Stone przytoczył tą wymianę zdań, ale później zaprzeczano, że miała ona miejsce. Wybryków jednak pijanego Lennona odnotowywano w owym czasie mnóstwo. Oba muzycy wypraszani byli często z klubów, a wspomniany klub Troubadur z czasem skierował specjalnie dobranych kelnerów na wypadek wizyty Johna. W książce Tima RIley'a można przeczytać o pewnym epizodzie z pijanym Lennonem, kiedy doszło nawet do rękoczynów. Nilsson próbował wyprowadzić Beatles z sali (a była na niej śmietanka towarzyska Hollywood, między innymi Paul Newman z żoną) i wepchać go do samochodu. Zrobiono mu oczywiście zdjęcie (patrz na dole). Beatles znowu pytał się szarpiącego z nim kelnera, czy wie kim jest, odpowiadając potem, że jest... Edem Sullivanem. Następnego dnia 'upadek' Lennona zyskał oprawę w postaci nowych sloganów: największy gwiazdor rocka na świecie idealista, autor 'Imagine' i 'All You Need Is Love', został okrzyknięty 'bucem z podpaskami na głowie', którego wyrzucano z klubów wrzeszczącego: 'Czy ty kurwa wiesz, kim ja jestem?"

John odniósł się do tych zdarzeń w 1975 roku, podczas występu w brytyjskim programie Old Grey Whistle Test. Zrzucił w nim winę na alkohol i zganił Harry'ego Nilssona, że nie odegrał roli McCartney'a, czyli nie uspokoił go w chwili wybuchu. "Byłem tam z Nilssonem, któremu, dziadowi jednemu, nie dostało się od prasy, tak jak mnie! Mówiąc szczerze, on mnie podpuszczał. Zazwyczaj mam przy sobie kogoś, kto potrafi powiedzieć: 'No dobra, Lennon, morda w kubeł!' A ja wtedy słucham. Nie miałem nikogot takiego obok siebie, więc rozpędzałem się coraz bardziej i bardziej... Nie uderzyłem reporterki. Dostała tysiąc dolarów czy coś koło tego, ponieważ musiałem jej zapłacić za milczenie. Nie kryło się za tym nic więcej. Nie była nawet reporterką".

Cóż, nawet jak na odurzonego kokainą, zachowanie Lennona trąciło w programie manierami przebrzmiałej gwiazdy. Można było odnieść wrażenie, że John przeobraził się w zgorzkniałego, skończonego muzyka - kogoś, kogo serdecznie nienawidził.
Prace na albumem Nilssona 'Pussy Cats' rozpczęły się jednak dopiero pod koniec marca w Burbank Studios. W wynajętym domu w Malibu zjechały się ulubione ochlaptusy Lennona , gdzie mogli odbywać swoje "próby". John postanowił się jednak skupić nad swoim solowym projektem, licząc wciąż, że Spector odda zagarnięte nagrania.

John i Nilsson z projektami okładki albumu 'Pussy Cats'

1 stycznia – Ringo rozpoczyna nowy rok, ogłaszając dlaczego odmówił przyjęcia roli w filmie Davida Essexa 'Stardust', będącym kontynuacją niezwykle udanego filmu 'That'll Be The Day': "Nie potrafiłbym jeszcze raz stawić czoła Beatlemanii" (na zdjęciu obok Essex i Starr we jednej ze scen wspomnianego filmu). Ringa zastąpił Adam Faith, Essex znowu wcielił się w Jima MacLaine'a, Keith Moon zagrał ponownie J.D. Clovera. "David [Puttnam - producent filmu] mówił, że w opinii Ringo ta opowieść [nowy film] była zbyt podobna do historii The Beatles - opowiada Mike Connolly, scenarzysta filmu. - Ale wcale tak nie było. Myślę, że występ w tym filmie byłby dla niego zbyt uciążliwy. Zdjęcia trwały osiem tygodni, podczas gdy na planie "That'll Be The Day" był obecny tylko przez dziesięć dni. Ale nie przejąłem się tym, w końcu Ringo to wielka gwiazda".

Ringo wrócił do Los Angeles, wkroczył w kolejny etap swego życia. Dominowały w nim picie, imprezowanie, romanse i kiepskie decyzje artystyczne.

Have You Got Probleoms? - Mike McGear

3 stycznia - z powodu przełożenia na później trasy Wings po Australii, Paul w studiu Strawberry Studios w Stockport (właścicielem studia jest zespół 10 C.C.) produkuje album swego brata Mike'a 'McGear'. Paul przyczynia sie w powstaniu dwóch utworów, kolejnych pięć pisze razem z Mike',jeden z Rogerem McGough, liverpoolskim poetą. W tym okresie grupa brata Paula Scaffold nagrywa również wyprodukowany przez Beatlesa singiel 'Liverpool Lou', na którego stronie B zamieszczony jest napisany wspólnie z Lindą utwór 'Ten Years After On Strawberry Jam'.

W trakcie sesji, przebywający w trasie po Wielkiej Brytanii duet The Carpenters odwiedza Paula przy pracy. Paul wita ich, śpiewając kawałek refrenu ich wielkiego przeboju 'Top Of The World'.

Scaffold i Paul (Mike pierwszy z lewej)

Również w styczniu zaczynają krążyć pogłoski, jakoby Wings mieli razem ze Steviem Wonderem i Tony Orlando & Dawn wystąpić na tegorocznych targach MIDEM, które mają się odbyć pod koniec miesiąca w Cannes. Oczywiście grupa tam się nie pojawia.
W Ameryce Dob Dylan wyrusza na trasę po Ameryce z towarzyszącym mu zespołem The Band. To pierwsze tour muzyka od ośmiu lat.

5 stycznia - W Wielkiej Brytanii magazyn 'Melody Maker' publikuje wyniki swej ankiety 'Top Albums of 1973'. 'The Beatles 1967-1966'(Blue) znajdują się na liście na miejscu szóstym, '1962-1966' (Red) na miejscu ósmym, album Wings 'Red Rose Speedway' na 38. Numerem 1 jest album 'The Dark Side Of The Moon' Pink Floyd.

8 stycznia - W USA album kompilacyjny Capitolu 'The Early Beatles' nagrodzony zostaje przez RIAA tytułem Złotej Płyty. To ten sam album co wydany dziewięć lat wcześniej ale z dodanymi kilkoma piosenkami zespołu wydanymi najpierw przez Parlophone: 'Please, Please Me' wydane tylko w UK oraz VeeJay (na albumie 'Introducing The Beatles - wydany w USA)

The Beatles' US Capitol Records LP, The Early Beatles, turns gold nine years after its release. This album is essentially the same (but with fewer songs) as The Beatles' first Parlophone LP, Please Please Me (released in the UK) and the VeeJay album Introducing the Beatles (released in the US).

12 stycznia - Singiel 'Helen Wheels' dochodzi do dziesiątej pozycji amerykańskich list przebojów. W Wielkiej Brytanii dojdzie tylko do pozycji nr 12. Numerem 1 na liście amerykańskiego Billboardu jest przebój 'The Joker' dobrego znajomego Paula, Steve Millera i jego zespołu. Kilka dni później numerek 1 na Wyspach jest przebój 'You Won't Find Another Fool Like Me' zespołu The New Seekers

'Melody Maker' na pierwszej stronie dzisiejszego wydania umieszcza artykuł o tytule 'Beatlesi znowu razem'. Czytamy w nim: 'Według Paula McCartney'a mogłoby do tego dojść.Ten przebywający obecnie w Nowym Jorku artysta uważa: "Wprawdzie rozeszliśmy się jako zespół, ale chciałbym jeszcze raz zobaczyć nas przy wspólnej pracy - na luźnych zasadach - i uważam, że kiedyś do tego dojdzie".

26 stycznia - Singiel Ringo "You're Sixteen" dochodzi do pierwszego miejsca amerykańskich list przebojów. Piosenka to cover przeboju Johnny'ego Burnette z 1960 roku. 31 stycznia singiel Ringa otrzyma od RIAA tytuł Złotej Płyty. Tak więc Ringo radził sobie znakomicie. Warto tutaj przytoczyć jednak fragment wspomnień angielskiej dziennikarki Sharon Lawrence, która mieszkała w tym samym czasie co John Lennon na Zachodnim Wybrzeżu, i która jako jedna z nielicznych mogła z Johnem rozmawiać o jego ojczyźnie, za którą bardzo tęsknił. Któregoś razu rozmowa ich zeszła na temat Ringo Starra i John ujawnił swoją niemal rodzicielską wciąż troskę, jaką żywił wobec byłego kolegi z zespołu w tym srogim, okrutnym, post-beatlesowskim świecie. "Powiedział mi, że zawsze będzie się opiekował Ringo i pilnował, żeby do końca życia niczego mu nie zabrakło - wspomina Sharon.
A na listach brytyjskich? Numerem jeden jest całkiem udany przebój glam-rockowej grupy Mud, "Tiger Feet" , autorstwa tandemu nazywanego w latach 70-tych maszynką do pisania przebojów, Nikcy Chinna i Mike' a Chapmana (pisali przeboje dla Mud, Sweet - pierwsze przeboje, zanim Brian Connoly i pozostała trójka pozstanowia wzmocnić brzmienie i z prostego popu grać przebojowego rocka jak np. 'Acttion', 'Fox on the Run', Smokie, Hot Choclate, Race,Exile i wielu innych kapel i solistów sceny brytyjskiego glam rocka).

28 stycznia - Paul rezygnuje z wydania w Ameryce kolejnego singla z piosenkami 'Jet' oraz 'Mammunia'.

___________________