11-ty odcinek blogowej Encyklopedii The Beatles. Mimo mojej starannej weryfikacji czy dane hasło (osoba, miejsce, wydarzenie) pasuje do tej serii, wciąż przybywa haseł choć jak się dzisiaj przyjrzałem swoim notatkom jeszcze sporo ich zostało. Wszystko z serii: A,B,C Fab Four znajdziesz: tutaj.
- A -
AD LIB CLUB, THE
Jeden z najsłynniejszych klubów 'swingującego Londynu' (pierwsza połowa lat 60-tych). Otwarty 13 grudnia 1963 roku przy 7 Leicester Place z początku był dyskoteką, którą odwiedzali przeważnie celebryci i polecani przez nich goście. Do klubu można było się dostać będąc na liście jego członków. Wszyscy członkowie The Beatles byli częstymi gości Ad Lib (w zasadzie tylko ten londyński klub cieszył się popularnością wśród Wspaniałej Czwórki), także inni muzycy jak np. członkowie Rolling Stonesów, The Kinks, The Hollies. Klub odwiedzali oczywiście także znani aktorzy jak Julie Christine, Michael Caine, słynna projektantka mody Mary Quant czy modelka Twiggy. Klubem zarządzał Brian Morris. Najprawdopodobniej to w tym klubie Ringo oświadczył się Maureen Cox, John, Cynthia i Pattie odbyli swój pierwszy narkotykowy odjazd. Wcześniej tego wieczoru na przyjęciu w Bayswater u londyńskiego dentysty (dr Robert?) poczęstowani zostali kostkami cukru zawierającymi LSD i wrzuconymi im do kawy.
Klub Ad Lib został uwieczniony na obrazie autorstwa Guy'a Peellaerta (belgijskiego artystę), który znalazł się w książce 'Rock Dreams'. Rozpoznamy na nim Beatlesów ale i Keitha
Richarda, Anitę Pallenberg, Briana Jonesa, Jeffa Becka, Keitha Relfa, Scotta
Walkera, Alana Price'a, Erica Burdona, Keitha Moona, Charlie Wattsa, Micka Jaggera,
Marianne Faithfull, P. J. Proby, Sandie Shaw, Zoot Money oraz Georgie
Fame'a.
Klub w 1966 w wyniku pożaru uległ bardzo poważnym szkodom
ASHER PETER
Gitarzysta, muzyk, kompozytor, producent radiowy, członek krótko popularnego w połowie lat 60-tych duetu Peter and Gordon, znanego przede wszystkim z wielkiego międzynarodowego hitu "A World Without Love", sygnowanego nazwiskami obu liderów Beatles, choć to wyłącznie kompozycja McCartney'a. Ale Peter znany był przede wszystkim dzięki temu, że był bratem Jane Asher, dziewczyny, nieomal narzeczonej Paula w połowie lat 60-tych. Paul tworzył wtedy z Jane - zdaniem brytyjskiej prasy - najpiękniejszą parę świata.
Jak wiemy 20 lipca 1968 roku Jane złożyła oświadczenie o zakończeniu swego związku z Beatlesem a już dwa dni później zraniony(?) muzyk wpadł jak burza do biura Apple z żądaniem by Peter, zatrudniony wtedy w firmie The Beatles, został natychmiast zwolniony. Pracujący wtedy dla The Beatles i Apple Ron Kass, amerykański biznesman, namówił Paula by zrezygnował z tego małostkowego żądania i zasugerował, że produkcje Ashera w Apple będą mniej promowane (oraz finansowane).
Prawdziwe czystki w Apple Records wprowadził dopiero Allen Klein. Asher pracujący wtedy w tym dziale Apple na stanowisku A&R (odpowiedzialny za dział: artyści, repertuar) ustąpił miejsca Tony'emu Kingowi. Kass - także przegnany przez Allena - odszedł do MGM Records i zabrał tam ze sobą Ashera. James Taylor, amerykański artysta ze stajni Apple, zaproponował Asherowi posadę swego menadżera oraz w dalszym ciągu producenta jego nagrań. W wyniku współpracy z Taylorem Asher wyjechał do Ameryki gdzie po sukcesach z Taylorem był menadżerem Lindy Ronstadt.
_____________________________________________________________________
- B -
BABY, THE
Pseudonim jaki nadali Paulowi McCartneyowi 'Exix' (Existentialists). Tak
Beatlesi (ci wcześni) nazywali grupę niemieckich studentów, którzy
regularnie przychodzili na ich koncerty w Hamburgu. Grupę tworzyli
przede wszystkim: Klaus Voormann, Astrid Kirchherr, Jurgen Vollmer,
Detlev Birgfeld oraz Peter Markmann. Młodzi Niemcy bardzo się wyróżniali
z otoczenia, wszyscy chodzili na wzór francuskich Egzystencjalistów w
czarne stroje. Nietrudno się domyśleć dlaczego Paul otrzymał przydomek 'The Baby' (Dziecina), George Harrison 'The Beautiful One' (Piękniś). Johna Lennona nazywano 'The Sidie Man' i szczerze to nie udało mi się 'rozszyfrować' genezy tego nicku.  |
| Śniadanie Mistrzów. Stuart, John, nieznana mi osoba, George, Paul i Pete. The Beatles, pierwszy pobyt w Hamburgu. |
BAMBI KINO
33 Paul-Roosen Strasse, St. Pauli, Hamburg, Niemcy. Właścicielem Bambi Filmkunsttheatre, znane bardziej jako Bambi Kino, był0 Bruno Koschmider. Beatlesi nocowali w nim w czasie swego pierwszego przyjazdu do Hamburga 17 sierpnia 1960 roku. Malutkie pomieszczenia bez okien młodzi Beatlesi nazywali 'lochami'. Obok znajdowały się toalety, w których Beatlesi także się myli, do golenia używając wody wprost z pisuarów. Pierwszy pokój miał dwie kanapy i starą sofę. Zajęli go John, Stuart i George, drugi Paul z Pete'm Bestem. Po przeniesieniu się z grą z klubu Indra (zamkniętego z powodu skarg na hałasy) do Kaiserkeller Beatlesi nadal jednak nocowali w Bambi. Stuart przeniósł się wtedy na strych domu rodziców Astrid, swojej nowej niemieckiej dziewczyny (Harrison zajął jego łóżko). Reszta to już znana, legendarna historia 'wczesnych The Beatles'. Koniec umowy z Koschmiderem, deportacja nastoletniego George'a, pożar w kinie, aresztowanie Beatlesów pod zarzutem podpalenia, wywiezienie ich na lotnisko i deportacja
KAEMPFERT BERTHOLD
Jedna z wybitniejszych postaci, która miała zaszczyt współpracować z The Beatles. I odwrotnie.
W rodzimych Niemczech bardziej znany z imieniem Bert. Kompozytor, muzyk, producent muzyczny. W 1961 roku Alfred Schacht z Aberbach Music zasugerował Keampfertowi, będącemu w owym czasie tzw. A&R (odpowiedzialnym za dział: artyści i repertuar) w wytwórni Polydor, by ten zaprosił do nagrać brytyjskich artystów, których miał okazję zobaczyć w hamburskim klubie Top Ten. Kaempfert odwiedził klub i zaproponował Tony'emu Sheridanowi (bo o niego chodziło Schachtowi) kontrakt na sesję nagraniową. Za rekomendacją Sheridana wynajęci zostali jako zespół towarzyszący muzycy z zespołu, który miał niebawem podbić cały świat.
Sesja nagraniowa trwała trzy dni począwszy od 22 czerwca 1961 roku (w Harburg Friedrich Halle). Kaempfert wybrał dla numery: 'My Bonnie Lies Over The Ocean' oraz 'When The Saints Go Marching In'. Sheridan zaśpiewał ponadto na sesji 'Why (Can't You Love Me Again)'.Decyzją niemieckiego producenta była zmiana nazwy zespołowi towarzyszącemu głównemu wokaliście. The Beatles tylko wtedy nazywali się The Beat Brothers i taką nazwę wydrukowano na niemieckich płytkach. Beatlesi za nagranie dostali około 300 marek (około 26 funtów). Wiedząc, że nie otrzymają żadnych tantiem z tytułu sprzedaży płyt poprosili Kaempferta o zgodę na nagranie kilku innych numerów. Ten od razu się zgodził i zasugerował nagranie jakichś ich własnych kompozycji. Tych zespół na daną chwilę nie znalazł, więc nagrano tylko jedną oryginalną kompozycję, instrumentalne "Cry For A Shadow", głównie autorstwa George'a Harrisona choć z niewielką pomocą Johna Lennona. Nagrano także do dzisiaj rewelacyjnie brzmiące "Ain't She Sweet". W ostatnim dniu nagrań zarejestrowano tylko jeden numer z Sheridanem: 'If You Love Me, Baby'. Po sesjach Kaempfert bardzo namawiał zespół do tworzenia własnego materiału. 1 mama 1961 roku The Beatles podpisali kontrakt z firmą producencką Niemca, Bert Kaempfert Produktions, w którym zobowiązywali się do nagrania czterech piosenek rocznie. 20 lutego 1962 roku Brian Epstein napisał do Kaempferta list z prośbą o wyzerowanie kontraktu z jego podopiecznymi. Niemiec odpisał: "Nie mam zamiaru niszczyć szans grupie na podpisanie kontraktów nagraniowych z innymi firmami, ale uważam, że powinienem mieć szansę nagrać zespół dla Polydoru, podczas ich pobytu w Hamburgu". Kilka lat później w wywiadzie dla brytyjskiego 'Melody Maker' Kaempfert powiedział: "Któregoś dnia Brian Epstein napisał do mnie list z zapytaniem na jakich warunkach mógłbym zwolnić The Beatles z kontraktu ze mną. Odpowiedziałem, że nie ma żadnych warunków, że może ich sobie wziąć. W Polydor nikt ich nie chciał, byli tylko zainteresowani Sheridanem".
Gdy The Beatles obywali tryumfalny tour po Niemczech, 26 czerwca 1966 w czasie ich występu w Ernst Merck Halle, w Hamburgu Bert Kaempfert był zaproszony za kulisy. Beatlesi gdy tylko go zobaczyli zaczęli śpiewać "Strangers In The Night", wielki przebój Franka Sinatry, kompozycję Kaempferta z 1966 roku. Bert w ciągu swojego życia zrobił ogromną karierę.W 1961 roku skomponował przebój 'Wonderland By Night' i w wykonaniu swojej orkiestry sprzedał pierwszy milion kopii egzemplarza. W tym samym roku w ankiecie Cash Boxu jego Bert Kaempfert Orchestra została wybrana jako 'Numer 1 Orkiestr Przyszłości'.
Kaempfert swoje pierwsze brytyjskie tournee przeprowadził dopiero w 1980. W tym samym roku w czerwcu zmarł na atak serca zaledwie w wieku 56.
W rodzimych Niemczech bardziej znany z imieniem Bert. Kompozytor, muzyk, producent muzyczny. W 1961 roku Alfred Schacht z Aberbach Music zasugerował Keampfertowi, będącemu w owym czasie tzw. A&R (odpowiedzialnym za dział: artyści i repertuar) w wytwórni Polydor, by ten zaprosił do nagrać brytyjskich artystów, których miał okazję zobaczyć w hamburskim klubie Top Ten. Kaempfert odwiedził klub i zaproponował Tony'emu Sheridanowi (bo o niego chodziło Schachtowi) kontrakt na sesję nagraniową. Za rekomendacją Sheridana wynajęci zostali jako zespół towarzyszący muzycy z zespołu, który miał niebawem podbić cały świat.
Sesja nagraniowa trwała trzy dni począwszy od 22 czerwca 1961 roku (w Harburg Friedrich Halle). Kaempfert wybrał dla numery: 'My Bonnie Lies Over The Ocean' oraz 'When The Saints Go Marching In'. Sheridan zaśpiewał ponadto na sesji 'Why (Can't You Love Me Again)'.Decyzją niemieckiego producenta była zmiana nazwy zespołowi towarzyszącemu głównemu wokaliście. The Beatles tylko wtedy nazywali się The Beat Brothers i taką nazwę wydrukowano na niemieckich płytkach. Beatlesi za nagranie dostali około 300 marek (około 26 funtów). Wiedząc, że nie otrzymają żadnych tantiem z tytułu sprzedaży płyt poprosili Kaempferta o zgodę na nagranie kilku innych numerów. Ten od razu się zgodził i zasugerował nagranie jakichś ich własnych kompozycji. Tych zespół na daną chwilę nie znalazł, więc nagrano tylko jedną oryginalną kompozycję, instrumentalne "Cry For A Shadow", głównie autorstwa George'a Harrisona choć z niewielką pomocą Johna Lennona. Nagrano także do dzisiaj rewelacyjnie brzmiące "Ain't She Sweet". W ostatnim dniu nagrań zarejestrowano tylko jeden numer z Sheridanem: 'If You Love Me, Baby'. Po sesjach Kaempfert bardzo namawiał zespół do tworzenia własnego materiału. 1 mama 1961 roku The Beatles podpisali kontrakt z firmą producencką Niemca, Bert Kaempfert Produktions, w którym zobowiązywali się do nagrania czterech piosenek rocznie. 20 lutego 1962 roku Brian Epstein napisał do Kaempferta list z prośbą o wyzerowanie kontraktu z jego podopiecznymi. Niemiec odpisał: "Nie mam zamiaru niszczyć szans grupie na podpisanie kontraktów nagraniowych z innymi firmami, ale uważam, że powinienem mieć szansę nagrać zespół dla Polydoru, podczas ich pobytu w Hamburgu". Kilka lat później w wywiadzie dla brytyjskiego 'Melody Maker' Kaempfert powiedział: "Któregoś dnia Brian Epstein napisał do mnie list z zapytaniem na jakich warunkach mógłbym zwolnić The Beatles z kontraktu ze mną. Odpowiedziałem, że nie ma żadnych warunków, że może ich sobie wziąć. W Polydor nikt ich nie chciał, byli tylko zainteresowani Sheridanem".
Kaempfert swoje pierwsze brytyjskie tournee przeprowadził dopiero w 1980. W tym samym roku w czerwcu zmarł na atak serca zaledwie w wieku 56.
_____________________________________________________________________
- N -
 |
| Dudley Moore, John Lennon oraz Norman Rossington |
NOT ONLY... BUT ALSO
Program komediowy BBC 2 z udziałem Petera Cooka i Dudley'a Moore'a. Cook przyjaźnił się z Johnem Lennonem, często jadali wspólnie obiady. 9 stycznia 1965 roku John Lennon wystąpił w pierwszej edycji ich nowego show czytając fragmenty swojej książki "In His Own Write", wspólnie z Moore'm oraz Normanem Rossingtonem (na zdjęciu z Johnem). John wystąpił również w nazwanym przez siebie "surrealistycznym skeczu". Drugi występ w show miał miejsce 26 grudnia 1966 roku, w którym John wystąpił jako asystent tolatowy. John ubrany w mundur, swoje słynne już okulary, znane do dzisiaj jako "lennonówki". Scenę filmowano w plenerze, na ulicy Broadwick w Soho (Londyn W1). Nad wejściem do toalety powieszono tablicę "Gentlemen" oraz napisem 'Members Only', na wzór tych jakie wisiały nad snobistycznymi klubami w elitarnych częściach Londynu. W skeczu z Johnem wystąpili obaj autorzy programu, Peter oraz Dudley.
_____________________________________________________________________
- P -
PARAMOUNTS, THE
Kapela z Southend z południowo-wschodzniej Anglii, 65 km od Londynu. Pierwszy zespół Gary Brookera, wielkiego przyjaciela George'a Harrisona, lidera Procol Harum i twórcy epickiego songu 'Whiter Shade Of Pale'. W pierwszym składzie The Paramounts grali: Gary Brooker (wokal, klawisze), Robin Trower (gitara), Chris Copping (gitara basowa) i Barrie Wilson (perkusja).
Zespół podpisał kontrakt z Parlophone gdy rozeszła się wieść, że słynni The Rolling Stones nazywają ich jako "najlepszy zespół R&B w Wielkiej Brytanii". Zespół miał tylko jeden przebój, 'Poison Ivy' w 1964. W 1965 w wyniku podpisania kontraktu z NEMS Briana Epsteina zespół wziął udział w ostatnim brytyjskim tour w grudniu tego roku.
W 1967 roku Brooker założył Procol Harum, w którym z czasem znaleźli się wszyscy członkowie The Paramounts.
PAUL'S CHRISTMAS ALBUMW całej kolekcji płyt 'beatlesowskich jeden z największych rarytasów, prawdopodobnie tylko w posiadaniu samych Beatlesów lub ich spadkobierców. Album nagrany wyłącznie przez samego Paula McCartney'a w grudniu 1965 i wytłoczony tylko w ilości ... czterech sztuk. Kopię każdego otrzymał w prezencie każdy z pozostałej trójki zespołu.
Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog
Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.
HISTORY THE BEATLES
Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.
HISTORY THE BEATLES
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz