GRUDZIEŃ 1969 (2) John i George znowu razem. John ostatni raz na scenie w UK.

14 grudnia - Ringo Starr, jako jedyny z czterech Beatlesów,  bierze udział w kręceniu dokumentalnego filmu, "With A Little Help From My Friends", poświęconego George'owi Martinowi. W show możemy zobaczyć także komika Dudley'a Moore'a, aktora Spike'a Milligana,  piosenkarkę Lulu (od początku bieżącego roku żona Maurice Gibba z Bee Gees) oraz zespół Hollies. Dokument kręcony jest w Studiu nr 4 The Television Centre, w Leeds. 
Amerykański promotor Mike Belkin ponawia swoją ofertę z 11 grudnia. Za 12-to dniową trasę po Stanach Zjednoczonych oferuje The Beatles 2400000 dolarów oraz 65% premii od kwoty zysku powyżej 8800000 $, Zespół odrzuca ofertę. 

Paul w dalszym ciągu nagrywa utwory na swój pierwszy solowy album w swoim domu londyńskim domu przy Cavendish Avenue, St John’s Wood.

PAUL: "The Lovely Linda". Kiedy magnetofon 4-ścieżkowy Studer został zainstalowany w moim domu to była piosenka, którą na nim nagrałem. By przetestować sprzęt. Na pierwszej ścieżce był wokal i gitara, na drugiej - jeszcze jedna gitara, akustyczna, następna to zdublowane uderzenia w grzbiet książki i wreszcie na ostatniej bas. Napisałem ją w Szkocji, była zwiastunem pełnej piosenki, którą nagrałem w przyszłości. 
W swoim "domowym studiu" Paul prócz magnetofonu nie miał innego sprzętu do profesjonalnego nagrywania. W tym miksera a więc bez wyświetlaczy poziomu głośności nagrania. Tamte sesje określał jako: "Studer, jeden mikrofon i nerwówka!... Byłem jak profesor w laboratorium. Bardzo prosta konfiguracja, najbardziej jak tylko możliwa. Nawet teraz [2001] ten album ma bardzo interesujące brzmienie. Bardzo analogowe, bardzo bezpośrednie".

15 grudnia - W tym dniu w Olympic Studio Glyn Johns, poproszony przez zespół, rozpoczyna pracę nad albumem ze ścieżką dźwiękową do filmu "Get Back", w miejsce nowego, klasycznego  albumu, wcześniej już przygotowanego przez niego, ale odrzuconego przez zespół.

  W miejsce odrzuconych utworów jak "Teddy Boy" dodaje dwa nowe, "Across The Universe" oraz "I Me Mine".  Kolejne dwa dni, które Johns poświęci na edycję i miksy piosenek to 21 grudnia oraz 5 stycznia 1970. I znowu The Beatles odrzucą jego prace, powierzając robotę Philowi Spectorowi. 

Glyn Johns: Byłem rozczarowany faktem, że John odrzucił to co zrobiłem i oddał to do zrobienia Spectorowi. Jeszcze bardziej rozczarowało mnie to, co zrobił z tego Phil Spector. To nie miało nic wspólnego z The Beatles. Wymiotowałem tym. Nigdy w całości nie mogłem tego wysłuchać. To było obrzydliwie absurdalne, przesłodzone. Chciałem by w mojej wersji brzmieli tak jakimi są naprawdę. Współpraca z nimi  było zadziwiającym doświadczeniem.  Nie znałem ich wcześniej. Byłem taki sam jak każdy inny na tej planecie, który postrzegał ich jako niezwykłe, magiczne ikony... Dylan pytał mnie o moją pracę nad albumem The Beatles i wyrażał się bardzo pochlebnie na temat mojej długiej współpracy z The Rolling Stones. Ja z kolei coś tam bełkotałem, o wpływie jego muzyki na nasze prace. Dylan wspomniał także, że ma pomysł nagrania muzyki z The Beatles i Stonesami. Poprosił mnie, bym dowiedział się, czy byliby tym pomysłem zainteresowani. Zaskoczyło mnie to.  Czy potrafisz sobie wyobrazić trzy najbardziej wpływowe ikony muzyki ostatniej dekady pracujące razem nad albumem?

Ale tego samego dnia ma miejsce inne, niezwykle ważne wydarzenie.  Koncert w Lyceum to OSTATNI KONCERT JOHNA LENNONA NA TERENIE WIELKIEJ BRYTANII!

15 grudnia 1969 roku Plastic Ono Band daje charytatywny koncert na rzecz UNICEF zatytułowany, "Peace For Christmas" (prócz POB występują inni artyści, jak:  the Young Rascals, Desmond Dekker and the Aces, Blue Mink, Black Velvet), . Koncert odbywa się w Lyceum Ballroom (Londyn) a w skład zespołu Lennonów jest taki sam jak podczas koncertu w Toronto. John, Yoko, Eric Clapton, Klaus Voormann, Alan White i Billy Preston.Clapton wraz z George'm pojawili się po powrocie z Danii. Nie tylko oni.

JOHN: Myślę, że było fantastycznie. Naprawdę mnie to wciągnęło. Pojawili się George, Eric, Bonnie i Delaney, Preston i cała reszta. Właśnie wrócili ze Szwecji, gdzie George grał niewidzialnego gitarzystę. Podobnie Eric, by zrzucić z siebie, że są sławnymi George'm i Ericem. Stali się gitarzystami. Podobnie jak w Toronto. Spytałem czy będą, a oni: "A co zagrasz?" Odpowiedziałem, że prawdopodobnie bluesa czy może "Cold Turkey", gdzie są przecież tylko trzy akordy". Eric znał to. I może "Don't Worry Kyoko".

Na scenie w tle był wielki plakat z "War Is Over". I wtedy wystąpił cały skład POB plus goście, który John później nazwał: Plastic Ono Supergroup: John Lennon, George Harrison, Delaney Bramlett, Bonnie Bramlett,  Alan White, Jim Gordon, Billy Preston, Klaus Voormann,  Bobby Keys, Jim Price oraz oczywiście Yoko Ono.  Później Lennon nazywał to Supergrupą Ono z tworzywa sztucznego. Koncert ten był pierwszym, na którym wystąpili znowu razem obok siebie John i George od czasu ostatniego koncertu The Beatles 29 sierpnia 1966 na stadionie w San Francisco. Koncert oglądał Keith Moon, perkusista The Who, dołączył na scenie), który w przyszłości bardzo zaprzyjaźni się z Lennonem. Fragmenty show zostaną wydane w 1972 na albumie Johna "Sometime in New York City".

Na zdjęciu Lennonowie, G.Harrison, E.Clapton, K.Voormann, B. Preston, K. Moon, Delaney & Bonnie i inni.

 

 W czasie koncertu zespół wykonuje tylko dwie piosenki, obie z aktualnego singla zespołu. 7-minutowe "Cold Turkey", który to utwór John zapowiada, jako piosenkę o bólu oraz "Don’t Worry Kyoko (Mummy’s Only Looking For Her Hand In The Snow). Po piosence Yoko (która zaczęła swój występ wyłaniając się z białego worka), trwającej około... 40 minut, Yoko krzyczała ze sceny: "Britain! You killed Hanratty, you murderer!”

John opisywał kompozycję swej małżonki, jako najlepszą muzykę, jaką miał okazję usłyszeć od ponad 20 ostatnich lat. Ale nie wszystkim się podobała.

JOHN:  Wielu z publiczności wyszło, ale ci, którzy zostali, byli jak w transie. Podeszli do przodu, gdyż był to jeden z pierwszych koncertów heavy metalowych.
Niektórzy z tych dzieciaków byli bardzo młodzi, to był koncert UNICEF czy coś takiego. Niektóre z tych dzieciaków pozakładały później te wszystkie dziwaczne zespoły.... Można było się spodziewać, że ludzie będą rozczarowani, że zagraliśmy tylko dwie długie piosenki, ale zagraliśmy muzykę z 1984 roku! Staram się, by Plastic Ono Band grał taką muzykę, jakiej się nikt nie spodziewa. Może to być cokolwiek. "Blue Suede Shoes" a może 9-ta Beethovena. Ludzie mogą wiedzieć, czego się spodziewać czegoś od The Beatles i The Rolling Stones, ale z Plastic Ono Band jest już inaczej.Przestałem z tym od czasów The Beatles. 

Alan White: "Cold Turkey" był dobrym numerem, ale ten drugi był zdecydowanie za długi i po prostu zaczął się już ciągnąć. Zaczęliśmy z Jimmy Gordonem, bębniarzem Delaney & Bonnie tak przyśpieszać by zakończyć już grę. Byliśmy coraz szybsi, ale nikt nie zamierzał przestać. Było tak szybko, że bolały nas mięśnie. Myślałem tylko, "Na Boga, przestańcie wreszcie" i wreszcie tak się stało. 

Występ został sfilmowany przez Johna Hopkinsa z "International Times" i miał być jednocześnie transmitowany na monitorze ustawionym tak by wszyscy mogli go oglądać, ale na nieszczęście sprzęt zawiódł. Pomysł tez zaczęli później wykorzystywać praktycznie  wszyscy wykonawcy rockowi.

16 grudnia - John wraz Yoko wylatują do Toronto w Kanadzie, by rozpocząć kolejny etap swojej światowej kampanii na rzecz pokoju. W dwunastu dużych miastach ( New York, Los Angeles, Toronto, Rzym, Ateny, Amsterdam, Berlin, Paryż, Londyn, Tokio, Hong-Kong, Helsinki) na całym świecie pojawią się ogromne banery znapisem: “War is over! If you want it. Happy Christmas from John & Yoko”. (Koniec wojny! Jeśli tego zechcesz. Wesołych Świąt Bożego Narodzenia od Johna i Yoko).

17 grudnia - John z Yoko w Kanadzie. W tym dniu udzielają wywiadu w Ontario Science Center. Mówi tam między innymi:

JOHN: Wróciliśmy do Kanady, obwieścić organizację wielkiego muzycznego festiwalu na rzecz pokoju. Dlaczego Kanada? Ponieważ, jak wiemy, Kanada rozmawia z Chinami. Gramy w gry polityczne, ale nie znamy zbyt wielu szczegółów. Kochamy pokój, to wiemy. Byliśmy tu wcześniej i dobrze się bawiliśmy. Bo blisko Stanów? Być może. Jadę do Stanów w lutym jako Beatles, na premierę The Beatles. Nie dbam o to. Jeśli mnie dorwą, to ok. W tej chwili pieniądze na kampanię pokojową są z naszych kieszeni.  Wiem, że ludzie pytają, ile to kosztuje. Nie wiem, ale wiem, że jest tańsze niż czyjeś życie. Taka jest odpowiedź. Czy The Beatles wystąpią na tym festiwalu? Spróbuję ich do tego nagiąć. Może uda mi się jednego lub dwóch. Ostatnio na koncercie dla UNICEF miałem George'a. Ale cóż, jestem tylko sobą i nie mogę mówić w imieniu The Beatles. Ale jeśli będę mógł ich przekonać, zrobię to. Spróbuję nawet namówić Elvisa. Paula nie widziałem od miesięcy. Jest teraz na wakacjach, na Bahamach. Moja filozofia. Pokój, bez przemocy. Oczywiście, wszyscy mamy w sobie przemoc, ale musi być ona jakoś kontrolowana, lub coś w tym rodzaju. 

Kolejne dni pobytu w Kanadzie pary Lennonów to wywiady i konferencje prasowe, na których opowiadają o swoim zaangażowaniu w walkę o pokój i koniec wojen.

18 grudnia - pierwszy album zespołu braci Jackson, zatytułowany Diana Ross Presents The Jackson 5.Tak rozpoczyna się wielka kariera Michaela Jacksona.

19 grudnia - ostatni, siódmy albumik "Bożo-Barodzeniowy" (Beatles Christmas Record) zaczyna być rozsyłany do członków fan-clubów zespołu. Nagrania dokonano na przełomie listopada i grudnia 1969. Płytkę wydaje wytwórnia Lyntone. Produkuje Ken Everett. Całość nagrań trwa ok. 8 minut. Członkowie zespołu dokonują nagrań osobno. Omówienie tego wydawnictwa w innym miejscu bloga.

23 grudnia - Para Lennonów z wizytą u premiera Kanady, Pierre'a Trudeau, ówczesnie najmłodszego i najbardziej wyluzowanego przywódcę kraju na politycznej scenie. Spotkanie trwało prawie godzinę, za zamkniętymi przed prasą drzwiami w gabinecie premiera. Zdenerwowany John na spotkanie ubiera czarny garnitur i krawat, całkiem jak za namową ciotki Mimi. Niepotrzebnie, bo jak się okazało Trudeau okazał się wielkim wielbicielem książek Johna jak i muzyki The Beatles. Obiecał też pełne poparcie dla planowanego przez Johna Montreal Peace Festival (planowany na 3-5 lipca 1970).

JOHN: Rozmawialiśmy prawie 50 minut, co było najdłuższą rozmową z jakąkolwiek głową państwa. Gdyby wszyscy politycy byli podobni do pana Trudeau, na świecie panowałby pokój. 

Po rozmowie Lennonowie spotykają się jeszcze z ministrem zdrowia, Johnem Munro, po czym odlatują do Toronto, następnie do Londynu.  
27 grudnia -  "The Wedding Album" osiąga na listach Billboardu (USA) 178, najwyższą  pozycję. To trzeci i ostatni tydzień pobytu albumu na listach.

Lennonowie z Kyoko i rodziną Coxów.

29 grudnia - John z Yoko lecą do niewielkiej duńskiej miejscowości, Aalborgby spotkać się z 6-cio letnią Kyoko, córką Yoko i Tony'ego Coxa. Lennonowie zatrzymują się u Coxów (Tony'ego i jego żony Melindy) w jego wiejskim domu w Ellidsbølvej. Stosunki między Lennonami i ex-mężem Ono, dawniej bardzo napięte, wracają do normalności. Wracają do Anglii dopiero 25 stycznia 1970.

Lennon podarowuje Tony'emu kasety demo z wczesnych nagrań The Beatles (między innymi do piosenki "She Said, She Said").  W trakcie swego pobyt w Danii upajając się anonimowością (choć udziela tam wywiadu - clip), John decyduje wycofać swoje poparcie dla planowanego koncertu Pokoju w Montrealu. Zmienia także swój image. Oboje z Yoko golą włosy do długości 2-3 cm (20 stycznia). 

31 grudnia -  BBC TV  emituje program poświęcony Johnowi,m zatytułowany "Man Of The Decade" (Człowiek dekady). Dzień wcześniej ATV wyemitowała tak samo zatytułowany swój program o Johnie (nagrany 2 grudnia). Magazyn "Rolling Stone" nominuje Johna do tytułu "Man Of The Year" (Człowiek Roku), twierdząc, że "pięciogodzinna rozmowa Johna Lennona z Prezydentem [Nixonem] byłaby bardziej znacząca niż jakakolwiek konferencja w Genewie z udziałem delegatów USA i Rosji".  W rozmowie z dziennikarzem z New Musical Express John potwierdza krążącą wszędzie plotkę, że "rozważa opuszczenie The Beatles". 
Kończy się tak naprawdę ostatni rok aktywnej, jako zespołu, działalności The Beatles, choć tak naprawdę to nikt o tym nie wie. Łącznie z Johnem, sądząc po jego ostatnich wypowiedziach i znając skłonność muzyka do ulegania emocjom w danej chwili.





I nie ukrywam, że gdy rozpoczynałem tworzenie tego bloga w 2012 roku, nie przypuszczałem, ze  dojdę do tego momentu tj. stycznia 2020. Miała być krótka przygoda, wyszło z tego to, co widzicie.

       

 Historia The Beatles
                     Blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki
      HISTORY of THE BEATLES