Historia The Beatles (Fab Four): ALLEN KLEIN

ur. 18 grudnia 1931 – 4 lipca 2009

Amerykański biznesmen, promotor, wydawca, menadżer muzyczny. Znany przede wszystkim ze swojej współpracy z The Rolling Stones a następnie The Beatles.

Bardzo wojowniczy i buńczuczny z natury Klein wywodził się z rodziny żydowskich emigrantów zm Budapesztu. Urodził się w Newark, New Jersey w USA. W 1957 zajął się muzycznym biznesem proponując współpracę piosenkarzowi Bobby Darinowi. Już wtedy jego dość wrogie nastawienie do otoczenia swego klienta stało się znakiem firmowym menadżera a wytwórnie zaczęły uważnie kontrolować swoje kontakty z Kleinem oraz artystą, którego aktualnie reprezentował.

Jagger oraz Klein

W 1963 Klein został menadżerem Sama Cooke, dla którego wynegocjował bezprecedensowy jak na owe czasy kontrakt (prawa do własnych nagrań, w tym przyszłych, wpływy ze sprzedaży płyt, biletów na koncerty, tantiemy ze wszystkiego co tylko się dało opisać jako wynik pracy twórczej artysty). Kontrakt ten wywarł duży wpływ na cały przemysł muzyczny i nie ma co ukrywać, że skończył w pewien sposób z dość bezwzględną polityką wytwórni do bezdusznego wykorzystywania swoich artystów.

Gdy w 1965 Andrew Loog Oldham padł ofiarą narkotyków w 1965 (nagonka prasowa itd), Klein został menadżerem Jaggera i spółki. Kupił akcje Andrew Loog Oldham Of Managment The Rolling Stones (Oldham pozostał producentem zespołu do 1967). Wokalista zespołu, który studiował w London School Of Economics, początkowo był pod dużym wrażeniem umiejętności finansowych Kleina i polecił go wtedy Paulowi McCartney'owi, który szukał kogoś do pomocy Epsteinowi w sprawach finansów zespołu. Klein poznał jednak najpierw Johna Lennona podczas kręcenia filmu "The Rolling Stones Rock And Roll Circus".

Klein z Yoko i Johnem

Paul, Ringo oraz Klein

Zaufanie Stonesów do swego menadżera zaczęło słabnąć w późnych latach 60-tych. W 1970 roku założyli własną firmę trzymającą pieczę nad ich interesami, aczkolwiek rozliczenia finansowe z pazernym menadżerem ciągnęły się jeszcze kilka lat (Klein zachował prawa własności do większości nagrań zespołu w wyniku własnej umowy z Decca Records). Ze względu na tą właśnie sytuację wydawanie starszych płyt The Rolling Stones w latach 90-tych na CD były prawie niemożliwe, wobec wysokich finansowych wymagań stawianych przez Kleina i jego doradców. Dopiero w 2002 syn Kleina, Jody nadzorował remastering wszystkich albumów The Rolling Stones z lat 60-tych.

W 1967 roku po śmierci Briana, opiekę na biznesem zespołu (w tym NEMS) przejął brat zmarłego, Clive, pomocą Petera Browna . Za zgodą oczywiście wszystkich czterech Beatlesów. Dokładny audyt stanu finansów po śmierci Epsteina upewnił muzyków, że sprawy nie wyglądają najlepiej i cała struktura finansowa Fab 4 jest w opłakanym stanie (Epstein zaniedbał wielu obowiązków, pozbywał się także wielu intratnych źródeł zarobku jak np. prawa do wszelkich gadżetów związanych z zespołem po premierach ich filmów itd.) Jednym słowem Brian umierając zostawił po sobie bałagan. Czas było poszukać profesjonalisty. Wybór padł na Allena, choć wśród rozpatrywanych do tej roli osób znajdował się między innymi znany finansista Lord Beeching. W 1969 roku gdy Apple Corps było naprawdę w poważnych tarapatach finansowych (głównie też z powodu niefrasobliwej polityki prowadzonej przez ich czterech dyrektorów nazywających się: John, Paul, George i Ringo) McCartney zaczął faworyzować swego teścia, nowojorskiego prawnika Lee Eastmana ale pozostała trójka pod przywództwem Lennona zdała się na Allena Kleina. 28 stycznia 1969 roku John mianował Kleina swoim osobistym doradcą. Trójka Beatlesów obawiała się, że Eastman może na pierwszym miejscu stawiać interesy Paula, swego zięcia a nie całości firmy. Klein umiał przekonywać. Zobowiązał się do renegocjowania wszystkich możliwych kontraktów, jakiekolwiek kiedyś podpisali Beatlesi, zwiększenia wpływów finansowych dla Apple, a w przypadku braku takich efektów – pracować za darmo. Na znak jedności wszyscy czterej zgodzili się pozować wspólnego zdjęcia, gdzie podpisują wspólne porozumienie.

Yoko, John , Allen,Paul oraz Ringo - pogodzeni ?

Klein niebawem wynegocjował z EMI rewolucyjny jak na owe czasy - po raz kolejny - kontrakt, w wyniku którego Beatlesi stali się najlepiej opłacanymi wykonawcami w historii, firma w rewanżu otrzymała prawo wydawania albumów kompilacyjnych zespołu, co zawsze blokował Epstein. 31 października 1969 za namową Kleina, zespół wydał singla „Something” / „Come Together”. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego ale do tego czasu zespół nigdy nie wydawał singla promującego album, dotychczas singiel albo był samodzielnym wydawnictwem albo był wydawany w tym samym dniu co macierzysty album. To była nowa metoda promocji, zarabiania pieniędzy co ilustrowała także okładka singla.

Klein dał zespołowi zastrzyk energii no tak bardzo potrzebne nowe dochody. Doprowadził do wskrzeszenia wcześniejszego projektu „Get Back”, który przekształcił się w album „Let It Be”. Sprowadził ze Stanów Phila Spectora do pracy nad porzuconym przez muzyków materiałem, którego ostateczny kształt i cała otoczka wydawania ostatniego albumu doprowadziła do urazy i napięć, kłótni wszystkich ze wszystkimi.

Klien oraz Neil Aspinall

Rządy Kleina w Apple Corps przyniosły początkowo pewne efekty. Menadżer pozamykał niepotrzebne projekty (Zapple Metryka, Unifished Music No 2 Lennona i Yoko : Life With The Lions czy Electronic Sound Harrisona ), zwiększył kontrolę nad wydawaniem pieniędzy, odchudził kadrę (zwolnił np. nawet Aspinalla oraz Evansa, których dopiero przywrócili do pracy sami Beatlesi, nie obronili oni niestety już Alistaira (Dereka) Taylora, ale jak wiemy Taylor znakomicie sobie poradził bez The Beatles.

Paul bardzo nie ufał Kleinowi ale szczerze przyznał się mu :”Jeśli nas wkręcasz, to ja tego nie dostrzegam”. Niebawem jednak zaczęły się procesy sądowe między muzykami ale to już inna historia.

Po rozpadzie zespołu Klein współpracował nadal z ex-Beatlesami, z Johnem przy produkcji filmu „Imagine” oraz z George'm przy jego koncercie dla Bangla Desh. Koncert okazał się finansową klapą. Choć koncert przyniósł wpływy w wysokości ponad 250 000 dolarów, przekazane niezwłocznie dla UNICEFu, to jednak rządy amerykańskie i brytyjskie z nie do końca jasnych do dzisiaj powodów zamroziły te pieniądze na wiele lat (aż do 1980). Kleina oskarżano o wyprowadzenie części pieniędzy ze sprzedaży albumu z tego wydarzenia. Klein ustalił wcześniej z Harrisonem, że na koncercie nie wystąpi Yoko, co było powodem załamania się jego stosunków z Lennonem. Klein został zwolniony ale pozwał trójkę Beatlesów (bez Paula) na kwotę 19 milionów $. W 1977 uzgodniono kwotę 4.2 miliona $.

Na albumie „Walls And Bridges”(1974) John umieścił piosenkę atakującą Kleina: „Steel And Glass”.

W 1971 roku George skomponował swój wielki przebój „My Sweet Lord”. Niebawem został pozwany przez Bright Tunes Music z powodu podejrzenia popełnienia przez ex-Beatlesa plagiatu (George przyznał, że nie był absolutnie świadomy podobieństwa swego utworu do przeboju grupy The Chiffon's „He's So Fine”). Sąd przychylił się do opinii wytwórni Bright Tunes Music. Klein wspierał w procesie Harrisona , po wyroku sądowym zasugerował mu by ten kupił tą wytwórnię jako część uzgodnionej ugody. Ale gdy trzej Beatlesi zbiorowo pozwali Kleina, ten wypowiedział im wojnę i nie zasypiał gruszek w popiele. Jego wytwórnia płytowa im firma impresaryjna ABKCO przebiła ofertę Harrisona i wykupiła Bright Tunes. W 1878 Klein za 587 000 $ wykupił prawa do kontrowersyjnel piosenki „He's So Fine”, tylko po to by być prawnym przeciwnikiem Harrisona. Sąd jednak uznał, że zmiana stron procesowych była niezgodna z prawem i firma Kleina musiała odsprzedać (za identyczną kwotę 587 000 $) prawa do piosenki The Chiffons, firmie George Harrisona. Ostatnią ciekawostką związaną z tą sprawą jest fakt, że wersja demo przeboju Harrisona z albumu „All Things Must P ast” zawierała wers: strzeż się ABKCO.

Klein był właścicielem praw muzycznych do muzyki produkowanej przez Phila Spectora w ramach katalogów: Phil Spector oraz Phil Spector International. Produkował także filmy, spaghetti westerny ale jego najlepszą produkcją był film 'The Greek Tycoon' z Anthony Quinnem i Jacqueline Bisset. Zamieszany był także w aferalne walki prawne o tytuły wielu piosenek The Rolling Stones, najbardziej znana jest ta związana z przebojem The Verve „The Bittersweet Symphony”, w którym to brytyjska formacja wsamplowała fragmenty aranżacji Andrew Loog Oldhama do piosenki Stonesów „The Last Time”, a prawa własności do tej piosenki posiadał Klein (doszło do nieeleganckiej sytuacji, że gdy nominowano piosenke The Verve do nagród Grammy, nominowanymi zostali za piosenkę Mick Jagger oraz Keith Richard a nie Richard Ashcroft zresztą kumpli z The Verve. Klein wykorzystał sukces piosenki, sprzedając fragmenty jej dla wszelkich reklamodawców w tym dla Nike w dużej kampanii obuwia sportowego. Miał nosa i był bezwzględny przez całe życie, ale to taka branża.

Allen Klein pod koniec życia zapadł na chorobę Alzheimera, zmarł w swoim domu w Nowym Jorku 4 lipca 2009 roku, w wieku 77 lat