Historia The Beatles (Fab Four): I SHOULD HAVE KNOWN BETTER

02. I SHOULD HAVE KNOWN BETTER

Album: A HARD DAYS' NIGHT

Kompozycja: Lennon (100%) & McCartney
Napisana: styczeń 1964
Nagrana: 25-26 lutego 1964
Miksowana: 3 marca , 22 czerwca 1964

Producent: George Martin

Inżynier: Norman Smith, Richard Langham

Długość : 2'39”
Podejścia: 22
Wydana:10 lipca 1964 (UK), 26 czerwca 1964 (USA)

Obsada:
JOHN: śpiew (zdublowany głos), gitara rytmiczna (Gibson J160E), gitara akustyczna , harmonijka,
PAUL: gitara basowa (1961 Hofner 500/1)
GEORGE: gitara solowa (Rickenbacker 360-12 "Fire-glo")
RINGO: perkusja (Ludwig)

Dostępne na:

A Hard Day's Night, (UK: Parlophone PMC 1230, PCS 3058, Parlophone CDP7 46437 2, US: United Artists UAL 3366, UAS 6366, Capitol CLJ 46435)
Extracts From The Album A Hard Day's Night (EP), (UK: Parlophone GEP 8924)
Hey Jude, (UK: Parlophone PCS 7184, US: Apple SW 385)

JOHN: „To ja, to tylko piosenka i do diabła nic nie znaczy”.

Ta piosenka to esencja Johna, podobnie jak „Help” czy „Girl”, które Paul bezdyskusyjnie przyznawał Johnowi w 100% jego autorstwa a wiemy, ze obaj muzycy lubili czasem wspomnieć, o swoim minimalnym udziale w kompozycji kolegi.

Druga piosenka na albumie i w filmie. Zespół śpiewa ją w wagonie transportowym, otoczony wiankiem młodych dziewczyn, wśród których jest także Pattie Boyd, przyszła Pani Harrison. Na zdjęciu kadr z filmu (ale nie ze sceny z omawianą piosenką): po lewej Patti, po prawej główny wokal z 'I Should Have Known Better'.

W Paryżu George nabył kopię albumu Dylana „The Freewheelin' „. Piosenka pokazuje rosnący wpływ amerykańskiego barda na twórczość Johna (The Beatles). Podobny styl grania na harmonijce, inny niż na pierwszych singlach zespołu, gdy początkowo zespół chciał by instrument ten był ich charakterystyczną cechą. W utworze poza gitarami Johna, słychać 12-strunową gitarę George'a, która szybko staje się firmowym znakiem na tym albumie. Jest to więc pierwszy utwór zespołu, w którym wykorzystano 12-strunową gitarę. Roger McGuinn, lider The Byrds przyznał się, że zaczął grać na takiej gitarze po wysłuchaniu tej piosenki. Zagrał na niej w największym hicie tego zespołu, coverze Dylana: „Mr. Tambouryne Man”.

JOHN:”Z podróży do Paryża najbardziej pamiętam płytę Dylana, którą kupił George, i którą wtedy graliśmy bez przerwy. Przypuszczam, że to wtedy po raz pierwszy usłyszałem o Dylanie w ogóle... Paul dostał ją chyba francuskiego DJ w radiu. Od tamtej chwili przez trzy tygodnie słuchaliśmy tylko tego”.

W czasie sceny filmowej gdy jest grana ta piosenka występuje Pattie Boyd. Cały plan nakręcono nie w pociągu ale w studiu, w Twickenham – dokładnie 11 marca 1964. Ciężarówka, w której siedzieli aktorzy kołysana była ręcznie przez członków ekipy filmowej, by symulować kołysanie się wagonu w czasie jazdy.

Piosenka miała aż 22 podejścia, gdyż wiele prób zarywano w trakcie, przerywano, powtarzano od początku. Inaczej niż w przypadku innych piosenek, których wszystkie podejścia od biedy był pełnymi wersjami utworu i można było grymasić na partia basu, wokalów itd. Szczególne pretensje miał do siebie John. Nie podobała mu się swoja gra na harmonijce. Za to zachwycony był pomysłem Martina by zdublować jego wokal oraz w końcowym efekcie także harmonijkę.

To ostatnia piosenka zespołu, w którym harmonijka gra główny motyw instrumentalny piosenki. Na następnym albumie zespołu w „I'm A Loser” John znowu gra na tym instrumencie ale nie odgrywa on już takiej roli jak w omawianej piosence czy w „Love Me Do” czy „Please Please Me”. Producent Capitolu Dave Dexter nie był zachwycony dwoma pierwszymi singlami zespołu właśnie, ze względu na obecność w nich harmonijki, instrumentu kojarzonego w Stanach z bluesem a nie muzyką pop. Na pierwszym amerykańskim przeboju The Beatles czyli „I Want To Hold Your hand” oczywiście harmonijki już nie ma!

JOHN: Razem z Paulem z przyjemnością pisaliśmy muzykę do tego filmu. Były takie chwile, kiedy naprawdę myśleliśmy, że nie zdążymy napisać całego materiału. Udało nam się skończyć kilka numerów, kiedy byliśmy w Paryżu. Trzy następne dokończyliśmy w Ameryce, wylegując się na plaży w Miami. Cztery numery naprawdę mnie biorą - „Can’t Buy Me Love”, „If I Fell”, „I Should Have Known Better”, piosenka z harmonijką, która jest podczas sekwencji z pociągiem, oraz „Tell Me Why”, rytmiczny kawałek, który pojawia się pod koniec filmu.

Piosenka została wydana w USA jako strona B singla „A Hard Day's Night” ale w niektórych krajach była tytułową singla jak n. w Norwegii, gdzie wspięła się na sam szczyt notowań.
W amerykańskiej wersji albumu znalazł się tam orkiestrowa wersja tej piosenki w aranżacji George'a Martina.

I SHOULD HAVE KNOWN BETTER

I Should Have Known Better - inny mix

I should have known better with a girl like you
That I would love everything that you do
And I do, hey, hey, hey, and I do.
Whoa, whoa, I never realized what a kiss could be
This could only happen to me;
Can't you see, can't you see?
That when I tell you that I love you, oh,
You're gonna say you love me too, hoo, hoo, hoo, hoo, oh,
And when I ask you to be mine,
You're gonna say you love me too.

So, I should have realized a lot of things before
If this is love you've gotta give me more
Give me more, hey hey hey, give me more
Whoa, whoa, I never realized what a kiss could be
This could only happen to me
Can't you see, can't you see?
That when I tell you that I love you, oh
You're gonna say you love me too, oh
And when I ask you to be mine,
You're gonna say you love me too,
You love me too
You love me too