ur. 18
grudnia 1931 – 4 lipca 2009
Amerykański biznesmen, promotor, wydawca, menadżer
muzyczny. Znany przede wszystkim ze swojej współpracy z The Rolling Stones a
następnie The Beatles.
Bardzo
wojowniczy i buńczuczny z natury Klein wywodził się z rodziny żydowskich
emigrantów zm Budapesztu. Urodził się w Newark, New Jersey w USA. W 1957 zajął
się muzycznym biznesem proponując współpracę piosenkarzowi Bobby Darinowi. Już
wtedy jego dość wrogie nastawienie do otoczenia swego klienta stało się znakiem
firmowym menadżera a wytwórnie zaczęły uważnie kontrolować swoje kontakty z
Kleinem oraz artystą, którego aktualnie reprezentował. |
| Jagger oraz Klein |
W 1963
Klein został menadżerem Sama Cooke, dla którego wynegocjował bezprecedensowy jak
na owe czasy kontrakt (prawa do własnych nagrań, w tym przyszłych, wpływy ze
sprzedaży płyt, biletów na koncerty, tantiemy ze wszystkiego co tylko się dało
opisać jako wynik pracy twórczej artysty). Kontrakt ten wywarł duży wpływ na
cały przemysł muzyczny i nie ma co ukrywać, że skończył w pewien sposób z dość
bezwzględną polityką wytwórni do bezdusznego wykorzystywania swoich
artystów.
Gdy w 1965
Andrew Loog Oldham padł ofiarą narkotyków w 1965 (nagonka prasowa itd), Klein
został menadżerem Jaggera i spółki. Kupił akcje Andrew Loog Oldham Of Managment
The Rolling Stones (Oldham pozostał producentem zespołu do 1967). Wokalista
zespołu, który studiował w London School Of Economics, początkowo był pod dużym
wrażeniem umiejętności finansowych Kleina i polecił go wtedy Paulowi
McCartney'owi, który szukał kogoś do pomocy Epsteinowi w sprawach finansów
zespołu. Klein poznał jednak najpierw Johna Lennona podczas kręcenia filmu "The
Rolling Stones Rock And Roll Circus".
 |
| Klein z Yoko i Johnem |
 |
| Paul, Ringo oraz Klein |
Zaufanie
Stonesów do swego menadżera zaczęło słabnąć w późnych latach 60-tych. W 1970
roku założyli własną firmę trzymającą pieczę nad ich interesami, aczkolwiek
rozliczenia finansowe z pazernym menadżerem ciągnęły się jeszcze kilka lat
(Klein zachował prawa własności do większości nagrań zespołu w wyniku własnej
umowy z Decca Records). Ze względu na tą właśnie sytuację wydawanie starszych
płyt The Rolling Stones w latach 90-tych na CD były prawie niemożliwe, wobec
wysokich finansowych wymagań stawianych przez Kleina i jego doradców. Dopiero w
2002 syn Kleina, Jody nadzorował remastering wszystkich albumów The Rolling
Stones z lat 60-tych.
W 1967
roku po śmierci Briana, opiekę na biznesem zespołu (w tym NEMS) przejął brat
zmarłego, Clive, pomocą Petera Browna . Za zgodą oczywiście wszystkich czterech
Beatlesów. Dokładny audyt stanu finansów po śmierci Epsteina upewnił muzyków, że
sprawy nie wyglądają najlepiej i cała struktura finansowa Fab 4 jest w opłakanym
stanie (Epstein zaniedbał wielu obowiązków, pozbywał się także wielu intratnych
źródeł zarobku jak np. prawa do wszelkich gadżetów związanych z zespołem po
premierach ich filmów itd.) Jednym słowem Brian umierając zostawił po sobie
bałagan. Czas było poszukać profesjonalisty. Wybór padł na Allena, choć wśród
rozpatrywanych do tej roli osób znajdował się między innymi znany finansista
Lord Beeching. W 1969 roku gdy Apple Corps było naprawdę w poważnych tarapatach
finansowych (głównie też z powodu niefrasobliwej polityki prowadzonej przez ich
czterech dyrektorów nazywających się: John, Paul, George i Ringo) McCartney
zaczął faworyzować swego teścia, nowojorskiego prawnika Lee Eastmana ale
pozostała trójka pod przywództwem Lennona zdała się na Allena Kleina. 28
stycznia 1969 roku John mianował Kleina swoim osobistym doradcą. Trójka
Beatlesów obawiała się, że Eastman może na pierwszym miejscu stawiać interesy
Paula, swego zięcia a nie całości firmy. Klein umiał przekonywać. Zobowiązał się
do renegocjowania wszystkich możliwych kontraktów, jakiekolwiek kiedyś podpisali
Beatlesi, zwiększenia wpływów finansowych dla Apple, a w przypadku braku takich
efektów – pracować za darmo. Na znak jedności wszyscy czterej zgodzili się
pozować wspólnego zdjęcia, gdzie podpisują wspólne porozumienie.
 |
| Yoko, John , Allen,Paul oraz Ringo - pogodzeni ? |
Klein
niebawem wynegocjował z EMI rewolucyjny jak na owe czasy - po raz kolejny -
kontrakt, w wyniku którego Beatlesi stali się najlepiej opłacanymi wykonawcami w
historii, firma w rewanżu otrzymała prawo wydawania albumów kompilacyjnych
zespołu, co zawsze blokował Epstein. 31 października 1969 za namową Kleina,
zespół wydał singla „Something” / „Come Together”. Nie byłoby w tym nic
nadzwyczajnego ale do tego czasu zespół nigdy nie wydawał singla promującego
album, dotychczas singiel albo był samodzielnym wydawnictwem albo był wydawany w
tym samym dniu co macierzysty album. To była nowa metoda promocji, zarabiania
pieniędzy co ilustrowała także okładka singla.
Klein dał
zespołowi zastrzyk energii no tak bardzo potrzebne nowe dochody. Doprowadził do
wskrzeszenia wcześniejszego projektu „Get Back”, który przekształcił się w album
„Let It Be”. Sprowadził ze Stanów Phila Spectora do pracy nad porzuconym przez
muzyków materiałem, którego ostateczny kształt i cała otoczka wydawania
ostatniego albumu doprowadziła do urazy i napięć, kłótni wszystkich ze
wszystkimi.
 |
| Klien oraz Neil Aspinall |
Rządy
Kleina w Apple Corps przyniosły początkowo pewne efekty. Menadżer pozamykał
niepotrzebne projekty (Zapple Metryka, Unifished Music No 2 Lennona i Yoko :
Life With The Lions czy Electronic Sound Harrisona ), zwiększył kontrolę nad
wydawaniem pieniędzy, odchudził kadrę (zwolnił np. nawet Aspinalla oraz Evansa,
których dopiero przywrócili do pracy sami Beatlesi, nie obronili oni niestety
już Alistaira (Dereka) Taylora, ale jak wiemy Taylor znakomicie sobie poradził
bez The Beatles.
Paul
bardzo nie ufał Kleinowi ale szczerze przyznał się mu :”Jeśli nas wkręcasz, to
ja tego nie dostrzegam”. Niebawem jednak zaczęły się procesy sądowe między
muzykami ale to już inna historia.
Po
rozpadzie zespołu Klein współpracował nadal z ex-Beatlesami, z Johnem przy
produkcji filmu „Imagine” oraz z George'm przy jego koncercie dla Bangla Desh.
Koncert okazał się finansową klapą. Choć koncert przyniósł wpływy w wysokości
ponad 250 000 dolarów, przekazane niezwłocznie dla UNICEFu, to jednak rządy
amerykańskie i brytyjskie z nie do końca jasnych do dzisiaj powodów zamroziły te
pieniądze na wiele lat (aż do 1980). Kleina oskarżano o wyprowadzenie części
pieniędzy ze sprzedaży albumu z tego wydarzenia. Klein ustalił wcześniej z
Harrisonem, że na koncercie nie wystąpi Yoko, co było powodem załamania się jego
stosunków z Lennonem. Klein został zwolniony ale pozwał trójkę Beatlesów (bez
Paula) na kwotę 19 milionów $. W 1977 uzgodniono kwotę 4.2 miliona $.
Na albumie
„Walls And Bridges”(1974) John umieścił piosenkę atakującą Kleina: „Steel And
Glass”.
W 1971
roku George skomponował swój wielki przebój „My Sweet Lord”. Niebawem został
pozwany przez Bright Tunes Music z powodu podejrzenia popełnienia przez
ex-Beatlesa plagiatu (George przyznał, że nie był absolutnie świadomy
podobieństwa swego utworu do przeboju grupy The Chiffon's „He's So Fine”). Sąd
przychylił się do opinii wytwórni Bright Tunes Music. Klein wspierał w procesie
Harrisona , po wyroku sądowym zasugerował mu by ten kupił tą wytwórnię jako
część uzgodnionej ugody. Ale gdy trzej Beatlesi zbiorowo pozwali Kleina, ten
wypowiedział im wojnę i nie zasypiał gruszek w popiele. Jego wytwórnia płytowa
im firma impresaryjna ABKCO przebiła ofertę Harrisona i wykupiła Bright Tunes. W
1878 Klein za 587 000 $ wykupił prawa do kontrowersyjnel piosenki „He's So
Fine”, tylko po to by być prawnym przeciwnikiem Harrisona. Sąd jednak uznał, że
zmiana stron procesowych była niezgodna z prawem i firma Kleina musiała
odsprzedać (za identyczną kwotę 587 000 $) prawa do piosenki The Chiffons,
firmie George Harrisona. Ostatnią ciekawostką związaną z tą sprawą jest fakt, że
wersja demo przeboju Harrisona z albumu „All Things Must P ast” zawierała wers:
strzeż się ABKCO.
Klein był
właścicielem praw muzycznych do muzyki produkowanej przez Phila Spectora w
ramach katalogów: Phil Spector oraz Phil Spector International. Produkował także
filmy, spaghetti westerny ale jego najlepszą produkcją był film 'The Greek
Tycoon' z Anthony Quinnem i Jacqueline Bisset. Zamieszany był także w aferalne
walki prawne o tytuły wielu piosenek The Rolling Stones, najbardziej znana jest
ta związana z przebojem The Verve „The Bittersweet Symphony”, w którym to
brytyjska formacja wsamplowała fragmenty aranżacji Andrew Loog Oldhama do
piosenki Stonesów „The Last Time”, a prawa własności do tej piosenki posiadał
Klein (doszło do nieeleganckiej sytuacji, że gdy nominowano piosenke The Verve
do nagród Grammy, nominowanymi zostali za piosenkę Mick Jagger oraz Keith
Richard a nie Richard Ashcroft zresztą kumpli z The Verve. Klein wykorzystał
sukces piosenki, sprzedając fragmenty jej dla wszelkich reklamodawców w tym dla
Nike w dużej kampanii obuwia sportowego. Miał nosa i był bezwzględny przez całe
życie, ale to taka branża.
Allen
Klein pod koniec życia zapadł na chorobę Alzheimera, zmarł w swoim domu w Nowym
Jorku 4 lipca 2009 roku, w wieku 77 lat
_______________________________________________________
Historia The Beatles na : Fab4-TheBeatles.blogspot.com
