14. FIRST WORLD TOUR" 1964 - Dania

PIERWSZE ŚWIATOWE TOURNEE

Jedyne światowe tournée w historii zespołu. Rozpoczęte w duńskiej Kopenhadze, poprzez Holandię, Hongkong po Australię i Nową Zelandię. Jak na dzisiejsze „światowe trasy”, ilość miejsc, w których wystąpiła Słynna Czwórka jest bardzo skromna. Europa, Azja i Australia – trzy kontynenty. Trasa trwała tylko w czerwcu – od 4-tego do końca miesiąca. Wcześniej pisałem :
.(Czytaj tutaj)

DANIA

_______________________________________

4 czerwca – poranny wylot do stolicy Danii, gdzie na lotnisku oczekuje zespół grupa ok. 6 000 fanów. Ringo z powodu czekającej go operacji usunięcia migdałów zostaje w Londynie. Trasa zaplanowana dużo wcześniej więc nie można jej było przełożyć. Za perkusją zasiada Jimmy Nicol i sytuacja taka ma miejsce tylko w czasie tego touru.  John i Paul szybko zaakceptowali pomysł dublera w czasie trasy ale George Harrison buntował się, mówiąc, że skoro Ringo nie jedzie to on także rezygnuje. Ale ostatecznie zgodził się na Nicola. 

GEORGE MARTIN: „O mały włos nie pojechaliby do Australii. George jest bardzo lojalny. Musiałem z Brianem bardzo długo go przekonywać, że jeśli tam nie pojadą, ich kariera może się załamać”.

Tony Barrow wspomina, że Brian widział w całej sytuacji mniejsze zło. Odwołanie trasy i zawód ogromnej rzeszy fanów czy kontynuacja mimo niezadowolenia samych Beatlesów. 
PAUL: W czerwcu 1964 roku zaczęło się nasze światowe tournee. Pojechaliśmy do Skandynawii, Holandii, Hong Kongu, Australii i Nowej Zelandii. Ringo opuścił część trasy, bo był chory w szpitalu na migdałki. Nie mogliśmy odwołać koncertów, więc postanowiliśmy znaleźć zastępstwo.Wzięliśmy Jimmy'ego Nicola, sesyjnego perkusistę z Londynu.Grał dobrze, nie tak dobrze, rzecz jasna, jak Ringo ale spisał się dobrze. Zastępowanie Ringa nie było  łatwe dla Jimmy'ego, bo nagle zwaliła się na niego wielka sława. I prysła w minutę po wykonaniu zadania."Byłem facetem, który zastępował Ringa". Był świetny, a Ringo dołączył do nas jak wyzdrowiał, w Australii.

Jimmy Nicol - 1964 Happy Beatles.

RINGO: „To było bardzo dziwne uczucie. Przez głowę przelatywały mi różne dziwne myśli, że już mnie nie kochają  i tego typu rzeczy”.
GEORGE: Rzecz jasna, nie obrażając Jimmy'ego, nie powinniśmy tego robić. Chodziło o to,że razem jesteśmy FABS. Czy wyobrażasz sobie, żeby The Rolling Stones pojechali w trasę, mówiąc: "Przepraszamy, Mick nie może jechać. Weźmy kogoś innego na dwa tygodnie". To było głupie i nie mogłem tego zrozumieć.Nienawidziłem tego, że wówczas nie mogliśmy podejmować decyzji. Powiedziano tylko: Jedźcie i już. A my na to: Ringo musi jechać. A oni: Przykro nam, dostaniecie innego perkusistę.Podejrzewam,że gdybyśmy byli starsi, to odwrócilibyśmy się, mówiąc, że nie jedziemy ale wtedy ślepy wiódł wśród ślepych.

Jedna z najsłynniejszych fotek George'a - Kopenhaga 1964

Po latach będzie ona główną fotką koncertu: Tribute to George"

  Szybko ściągnięto Jimmy'ego i przedstawiono prasie. Na pytanie dlaczego nie zaangażowano Pete'a Besta, który wcześniej był prawdziwym Beatlesem, John odpowiedział: „Ma swoją własną grupę (Pete Best & All His Stars – podobnej nazwy po latach zacznie używać Ringo: Ringo Starr & All His Stars – RK), i to mogłoby wyglądać jakbyśmy brali go do zespołu na nowo a to nie byłoby dla niego dobre”.

JIMMY NICOL: „Kiedy Brian zaczął mówić o pieniądzach w ich obecności (Lennona, Harrisona i McCartney'a), byłem bardzo zdenerwowany. Zapłacili mi 2 500 L za koncert i tyle samo jako bonusu. Później załamałem się, kiedy Lennon zaprotestował mówiąc 'Na Boga, musisz być szalony”. Pomyślałem, że to koniec ale chwilę później Lennon dodał: „Daj mu 10 000”. Wszyscy się roześmiali do diabła, poczułem się dużo lepiej. Tej nocy nie mogłem zmrużyć oka” Byłem kurwa Beatlesem!” (nikt tych kwot nie potwierdził - RK)

Wcześniej grupa przećwiczyła z nowym bębniarzem swój repertuar, Mal Evans nauczył go kolejności piosenek wykonywanych na trasie, podrzucając mu nagrane także partie gitarowe piosenek do nauki. Jimmy (ur. 3.08.1939 a więc najstarszy wśród kolegów z Fab4) zaliczył niesamowitą przygodę życia. Grając przed i po „Beatles-tour” w różnych zespołach nie zaliczył żadnego większego sukcesu w swojej niedługiej karierze w show biznesie, z którego wycofał się w 1967 roku. Jako jeden z nielicznych nie odcinał później kuponów od sławy bycia „chwilowym Beatlesem” odmawiając wywiadów, napisania wspomnień czy opowiadania zbyt dużo o przygodzie z zespołem. Jego syn Howard jest uznanym inżynierem dźwięku

W kopenhaskim hotelu. Jimmy z lewej na łóżku.

Kopenhaga 1964.

   W Danii zespół zagrał dwa koncerty w KB Hallen, o 18.00 oraz 21.30 dla ok. 4 400 fanów na każdym koncercie. Repertuar wykonywany tutaj (jak i na całej trasie) to: I Want To Hold Your Hand, I Saw Her Standing There, You Can't Do That, All My Loving, She Loves You, Till There Was You, Roll Over Beethoven, Can't Buy Me Love, This Boy oraz Long Tall Sally (czasami zamiast niej: Twist And Shout).Do czasu powrotu Ringa nie było w zestawie piosenki „I Wanna Be Your Man”. Wykonawcy występujący tego dnia z The Beatles to: Jimmy Justice, The Excheckers, The Beethovens, The Hitmakers and The Weedons. 

Beatlemania w Kopenhadze.Jak wszędzie...

Wspomnienia Jimmy'ego są bardzo ciekawe.

JIMMY NICOL: W Danii np. John był totalnie pijany. Dzień wcześniej sporo wypił i na scenie pocił się jak diabli...Dzień przed, zanim zostałem Beatlesem, dziewczyny się niespecjalnie mną interesowały. Już nazajutrz, gdy miałem na sobie strój Beatlesa, jechałem razem z Johnem i Paulem limuzyną, umarłyby za to by mnie tylko dotknąć. To było trochę dziwne i lekko przerażające...

Pierwszy koncert z Jimmy'm był zabawny. Po 27 godzinach odkąd został Beatlesem zespół zagrał w Danii z Jimmy'm z beatlesowską peruką, w garniturze Ringa (za krótkie spodnie). Na widowni było ok. 4 400 fanów i Jimmy po raz pierwszy zobaczył tak liczną publiczność.

PAUL: Było  wesoło. On (Jimmy) siedział tam sobie  za perkusją i przyglądał się wszystkim dziewczynom. Zaczęliśmy z „She Loves You” (odliczając) z 1,2 … i nic, 1, 2 i nadal nic. 

K.B. Hallen Gardens, Kopenhaga , Dania

JIMMY: Myślałem, że potrafię pić i radzić sobie z kobietami do czasu aż się załapałem na tych facetów.”.

 

Paul w Kopenhadze.

 Wieczorem w Hotelu Royal Beatlesi degustują lokalny przysmak zwany smorrebrodsseddel, który jest niczym innym jak kanapką z dżemem. Także tego wieczoru Paul wysyła do Londynu do Ringa telegram: "Didn't think we could miss you so much. Get well soon." (Nie myśl sobie, że mogliśmy o Tobie zapomnieć. Wracaj szybko do zdrowia).

John, Paul i Jimmy czytają recenzje ze swego koncertu w Kopenhadze.

Dania, Kopenhaga 1964
Dania - 2

Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog

Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.

MAGIA STUDIA PRZY ABBEY ROAD

Magia miejsca w którym nagrywali Beatlesi i ... spopularyzowali to miejsce nagraniowe. 
W Studiach przy Abbey Road (zobacz :tutaj) 
 w Londynie nie powstały tylko genialne albumy The Beatles. 
Przekonasz się o tym czytając poniższe posty. 
Nie jest to miejsce gdzie będę opisywał wszystkie ciekawsze albumy nagrane w tym szacownym studiu (studiach) - a było ich mnóstwo - ale te, które w jakiś sposób pasują mi do tego blogu oraz do moich fascynacji muzycznych. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. PINK FLOYD - "WISH YOU WERE HERE"







2. Studio Abbey Road - wirtualna wędrowka.

 3. Kto śpiewa w Pink Floyd
 4. Smith, Pink Floyd, Beatlesi, Abbey Road
 5. The Dark Side Of The Moon - i The Beatles (1)
 6. The Dark Side... i The Beatles (2)
 7. The Dark Side... i The Beatles (3) 

Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog
Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.

1. PINK FLOYD - WISH YOU WERE HERE

  Wprowadzam nową serię. Trochę zaskakującą jak na blog o The Beatles ale fani Fab 4 przypuszczalnie mi to wybaczą, jeśli przeczytają o czym tutaj piszę. Będzie tutaj opis niektórych albumów, które były nagrywane w tym samym magicznym studiu przy Abbey Road w Londynie.

Dzisiaj legendarny album PINK FLOYD -  WISH YOU WERE HERE. Pisałem o tym albumie w moim Topie Wszech-czasów (czytaj tutaj). Zdawkowo, teraz inaczej bym przymierzył się do opisywania moich ulubionych albumów i piosenek, może w podobny sposób, w jaki to robię to teraz, w dyskografii The Beatles. 

_______________________________________________________________

W HOŁDZIE SYDOWI

nagrywany: styczeń – lipiec 1975

wydany: 15 września 1975

czas: 44'28”

producent: Pink Floyd

obsada:

David Gilmour: wokal, gitary, instrumenty klawiszowe

Roger Waters: wokal, gitara basowa, gitara, syntezator VCS3

Richard Wright: organy Hammonda, fortepian, instrumenty klawiszowe, chórki

Nick Mason: perkusja, instrumenty perkusyjne, efekty

Waters, Mason, Wright, na 1-szym planie Syd

dodatkowo:

Roy Harper: śpiew w „Have A Cigar”

Dick Parry : saksofon w "Shine On You Crazy Diamond"

Stephane Grapelli: skrzypce w "Shine On You Crazy Diamond"

Venetta Fields, Carlena Williams: chórki w "Shine On You Crazy Diamond"

Zawartość:

"Shine On You Crazy Diamond" Parts I-V (Gilmour / Waters / Wright)
„Welcome To The Machine” (Waters)
„Have A Cigar” (Waters)
„Wish You Were Here” (Gilmour / Waters)
"Shine On You Crazy Diamond" Parts VI-IX (Gilmour / Waters / Wright)
 

DAVID GILMOUR: Staliśmy zaskoczeni, kto ośmielił się szwendać po studiu.

NICK MASON: Zupełnie nie poznawaliśmy go, dopiero jak Dave powiedział do mnie: Hej, nie poznajesz go? , zdałem sobie sprawę kto to jest.

DAVID: Zawsze był taki szczupły, czarujący, z burzą długich włosów. Teraz stał tam łysy, gruby jak beka facet. To był Syd.To była ogromna strata.

To fragmenty wypowiedzi członków zespołu w filmie poświęconym pracy nad albumem "Wish You Were Here".

Syd Barrett - zmieniony

Roger Waters opowiadając o powstawaniu albumu i poszczególnych piosenkach, mówił, że na początku był tylko pomysł, by album rozpoczynał się i kończył się tym samym albumem, piosenką zadedykowaną Szalonemu Diamentowi, ich Przyjacielowi, liderowi z pierwszego składu Pink Floyd, Sydowi Barrettowi. We wspomnianym wyżej filmie wszyscy członkowie zespołu bardzo ciepło opowiadają o tym muzyku. Wspominają także o ogromnych, negatywnych skutkach jakie zrobiły w psychice Syda kwas i inne narkotyki. Piosenka „Shine On You Crazy Diamond” zbudowana została na krótkim riffie gitarowym, które Dave zagrał Rogerowi a ten stworzył do niej piękny tekst. Początkowe fragmenty wypowiedzi muzyków odnoszą się do niezapowiedzianej, niespodziewanej wizyty Barretta w studiu. Członkowie Pink Floyd widzieli go wtedy po raz ostatni oraz pierwszy od 5-ciu lat gdy Barrett zapadł na swoją „tajemniczą chorobę".

ROGER WATERS: „Był cudownym, miłym człowiekiem... przypuszczalnie gdyby nie on nie by byłoby Pink Floyd, nie byłoby „Dark Side Of The Moon”. W "Shine On You Crazy Diamond" (Błyszcz nadal Ty Szalony Diamencie): tam nie ma ogólników, to nie jest piosenka o tamtych szalonych latach, to jest piosenka o Sydzie...Był czymś w rodzaju szalonego diamentu i te wszystkie rzeczy mówią o nim.Te kapitalne wersy dokładnie go opisały: "Nadużyłeś swej gościnności z losową dokładnością" - taki z pewnością był.
RICK WRIGHT: Pamiętam jak nagrywaliśmy w Radio 1 w BBC i Syd się nie pojawił. To był chyba piątek.Nikt nie mógł go znaleźć. Więc czekaliśmy i czekaliśmy.Nie jestem pewien czy musieliśmy odwołać nagranie czy też próbowaliśmy zrobić coś bez niego.Menadżerowie poszli go szukać.Gdy wreszcie znaleźli go w poniedziałek, lub w niedzielę, to powiedzieli nam, że coś mu się stało.Że coś mu się stało to mało powiedziane.Mieszkał z całą grupą ludzi mocno wierzących w kwas.Że może cię wyzwolić, doprowadzić do prawdy, te różne rzeczy.Zażył za dużo.Kwas wyrządził mu wielkie szkody, bo takie jest działanie kwasu.Za duża dawka LSD wypala ci dosłownie mózg.

Rick Wright

Shine On You Crazy Diamond

Joe Boyd, amerykański producent, który na początku kariery współpracował z Pink Floyd tak wspomina:Gdy po raz pierwszy zobaczyłem Floydów, pierwsze co rzucało się w oczy to światła.Nikt z nich wtedy tak nie korzystał, przynajmniej ja tego nie zauważyłem.Wtedy Syd naprawdę zaczął błyszczeć (shine), nie można było oderwać od niego wzroku, nawet w mroku pośród fioletowych i zielonych plam. Jego jasne spojrzenie i śpiew i gra na gitarze jakoś wnikały w ciebie.. W tym czasie pracowałem z nimi w studio i było jasne, że to Syd emanował kreatywnością w grupie.Choć na pewno grupa to nie był Syd z zespołem towarzyszącym.

Nick Mason

GILMOUR: Syd był super kumplem,strasznie dowcipny, bardzo bystry. Nigdy mi nie przyszło do głowy, że tak może skończyć..
MASON: Nie byliśmy w stanie pomóc Sydowi i prawdopodobnie, nie powiem, że rozmyślnie ale mieliśmy na względzie nasze własne dobro, więc w rezultacie próbowaliśmy się z nim trzymać o wiele dłużej niż powinniśmy.,, Na wiele sposobów był dla ans balastem. Mówiąc to mam na myśli, że po prostu nie doszlibyśmy tam gdzie doszliśmy.Nie byłoby "Dark Side Of The Moon", bo dzięki temu postawiliśmy pierwszy ważny krok.

Syd Barrett

 Najsłynniejszą piosenką z albumu jest oczywiście ta tytułowa, podobnie zbudowana na kilku akordach gitarowych zagranych przez Gilmoura. Piękny, poetycki tekst „Wish You Were Here” - Szkoda, że ciebie tu nie ma, mógłby sugerować, że piosenka znowu jest o Barrecie, jednakże Waters tłumaczy, że to piosenka ogólnie o nieobecności. Zresztą w czasie powstawania tego wyjątkowego albumu – po odniesieniu ogromnego sukcesu artystycznego, i co za tym idzie również finansowego, z poprzednim albumem „Dark Side Of The Moon” - muzycy w studiu zajęci byli wszystkim tylko nie pracą nad nową muzyką. Gilmour wspomina w filmie, że bardziej myślał o tym jak spędzić weekend niż nad nowymi utworami. Dochodziło do sprzeczek jakimi piosenkami zapełnić album oprócz oczywiście „Shine On You Crazy Diamond”. Główną część muzycznego materiału dostarczył jednak sam Roger Waters i był to ostatni okres aktywnej współpracy wszystkich członków zespołu nad muzyką na swoje płyty, od „The Wall” zapanuje hegemonia Watersa, do czasu jego odejścia w 1984 roku.

Pink Floyd w czasie pracy nad "Wish You Were Here", po prawej David Gilmour

GILMOUR: W okresie po "Dark Side Of The Moon" wszyscy musieliśmy sobie odpowiedzieć na pytanie po co jesteśmy w tym biznesie, dlaczego to robimy, czy jesteśmy artystami czy tylko biznesmenami ? Osiągając taki sukces, za którym przyszły duże pieniądze, które mogły spełnić wszystkie nasze szczeniackie marzenia. Pytaliśmy, po co mamy się jeszcze w to bawić.
MASON:Pomimo sukcesu "Dark Side" nadal myśleliśmy, wcale nie czujemy większej różnicy ani "satysfakcji".
WATERS: Myślę, że byliśmy wtedy w okresie przełomowym i z łatwością mogliśmy się rozpaść ale tak się nie stało, bo zbyt obawialiśmy się nieznanego czającego się poza parasolem tej potężnej cennej marki handlowej o nazwie "Pink Floyd".
MASON: Mieliśmy trudności ze stworzeniem następcy "Dark Side" ale ruszyliśmy do studia by to zrobić.Narzuciliśmy na siebie pewnego rodzaju głupią presję by spróbować zrobić płytę z niczego.
GILMOUR:  Buło wiele chwil gdy każdy myślał o najbliższym weekendzie niż o płycie... Chwile gdy byliśmy skoncentrowani nad albumem były rzadkie i jestem pewien, że dla kogoś tak naciskającego, przywódczego jak Roger, było to bardziej frustrujące niż dla nas.Choć podejrzewam, że frustrowało to nas wszystkich.
WATERS: Gdy jestem w studiu jestem tam, by pracować...Zaproponowałem by album zaczynał się i kończył tym samym utworem... Tak więc jeden utwór jest o Sydzie, reszta jest bardziej uniwersalnym wyrażeniem moich odczuć na temat nieobecności.Bo czułem,że nas tam razem tak naprawdę nie było. Byliśmy bardzo nieobecni.

  Drugim głównym tematme albumu było rosnące rozczarowanie zespołu przemysłem muzycznym.
MASON: Wytwórnie płytowe w pewien sposób były potęgą. Nikt w tamtych czasach nie pracował bez kontraktu z wytwórnią.
WATERS:Nie jesteś dla nich osobą, jesteś zerem, inicjałami.Odgrywasz swoją rolę, jesteś marionetką.Nie jesteś swoją własnością.
 
Have A Cigar 

W „Have A Cigar”, znakomitym utworze krytykującym cały show biznes, branżę muzyczną, politykę wielkich wytwórni, wywierających ogromne presje na swoich podopiecznych. Wymownie brzmi fragment: „Zespół jest fantastyczny, naprawdę, a tak przy okazji, to który z was nazywa się Pink?”. Do zaśpiewania tej piosenki przymierzali się i Waters i Gilmour ale w końcu, dostrzegając ograniczenia skal swoich głosów akurat w tym utworze, powierzyli zaśpiewanie tej piosenki Royowi Harperowi, koledze, muzykowi, który akurat przebywał w pobliżu, nagrywając w sąsiednich studiach swój materiał. Zespół chciał wściekłości, srogości w głosie, które Roger dał w pozostałych utworach ale wtedy poczuł, że jej nie ma.  Harper z ironią wspomina do dzisiaj, że wkurza go, że tak niewiele osób wie o tym, iż on jest wokalistą w tym utworze.

Waters nad konsoletą, za nim stojący Harper.

MASON: Roy w naszych początkowych czasach z pewnością był jedną z wielkich postaci.Daliśmy wiele koncertów, w których Roy był na plakatach

David Gilmour

ROY HARPER:  Byłem w Studio nr 2 a oni byli w Studio nr 3...Roger bardzo się z tym zmagał, potem Dave...Potem spróbowali razem. Potem powiedziałem: "Ja mogę to zaśpiewać ale to będzie kosztować"...Ten singiel był grany miliony razy na całym świecie... Mój głos był... na najlepiej sprzedającym się singlu. Wszyscy myśleli, że to śpiewa Roger... Byłem przez to wkurzony... Najgorsze jest to, że czasem gdy daję koncert...no wiesz... to jakiś dowcipniś wrzeszczy "Have A Cigar".
WATERS: Gdybym to ja śpiewał, byłoby to mniej wrażliwe i mniej cyniczne niż to co zrobił Roy. Ale Roy tak nie śpiewa... Śpiewał jakby parodiując, co mi się nie podobało. Nigdy mi się nie spodobało... Żałuję tego i nie dlatego, że mam coś przeciwko Royowi. Bo nie mam.Myślę, że gdybym się nie poddał, zrobiłbym to lepiej.
GILMOUR: Poszedł i zaśpiewał, zrobił świetną robotę... Wielkie dzięki (uśmiech). Nie przypuszczam, żeby Rogerowi ta wersja się bardzo podobała.Ale ja uważam, że to idealna wersja.

Jeśli chodzi o "Welcome To The Machine" to piosenka powstała wskutek ogromnej fascynacji Watersa syntezatorami.Stąd te wszystkie różnorodne efekty w utworze.Jedyne prawdziwy instrument zawarty w piosence to gitara akustyczna Davida.

Welcome To The Machine 

WATERS: Uwielbiałem i wciąż uwielbiam te urządzenia.
GILMOUR: Pamiętam ten moment idealnie. Brzdąkałem sobie na 12-strunowej gitarze, którą kupiłem od znajomego i przyszedłem z otwierającym riffem do "Wish You Were Here". I znowu, tak jak przy tych czterech nutach na początku "Shine On You Crazy Diamond",zaczęli mówić: "hej, wymyśliłeś coś fajnego, to dobre".
WATERS: Powiedziałem do niego: "Co grasz? To naprawdę fajne".I on to zagrał. Powiedziałem: "To naprawdę dobre, może powinienem i ja na tym popracować".
GILMOUR: I potem razem pracowaliśmy nad zwrotkami aż na końcu Roger napisał ten znakomity tekst. No i takie są efekty.

Cóż, a więc myślisz, że potrafisz odróżnić
czym piekło, czym raj
błękit nieba od bólu
Czy potrafisz odróżnić zieleń łąk

od zimnych stalowych szyn
uśmiech od maski
Naprawdę myślisz, że potrafisz

Czy zgodziłeś się zamienić
swych idoli na krąg cieni?
popiół - na las?
upał - na rześki wiatr?
chłodny dystans - na drobny szmal?
Może spróbowałeś także
za wojenny swój epizod
przyjąć główną rolę w klatce?

Tak chciałbym, żebyś tu był
Jesteśmy dwiema samotnymi duszami
pływającymi w akwarium
Rok po roku

Wciąż przemierzamy re same stare ścieżki
tylko taki świata kształt
I co znaleźliśmy ?
Te same wciąż lęki
Szkoda, że cię tu nie ma….

Wish You Were Here 

WATERS: Myślę, że większość utworów jakie napisałem stawiają podobne pytania. Czy potrafisz się sam na tyle uwolnić by być w stanie doświadczyć prawdziwego życia? Takiego jakie się przed tobą ukazuje i jakiego jesteś częścią.Czy też nie, bo jeśli nie potrafisz tego, to zostajesz w punkcie wyjścia aż do śmierci.Wiem, że to może brzmieć jak brednia, ale właśnie o tym jest ta piosenka... Wszystkie te utwory właściwie napisałem dla siebie. Pokrzepiają mnie.Są po to by zachęciły mnie by nie zgadzać się na granie głównej roli w klatce. Lecz by wymagać od siebie by być anonimowym żołnierzem w ogniu działań, bo tym właśnie chcę się zajmować.Chcę być w okopach, nie chce być w kwaterze głównej ani siedzieć gdzieś w hotelu. Chcę się angażować.

Roger Waters

GILMOUR: To właściwie bardzo prosty utwór country. Mimo to... ze względu na rezonans jakim się odbił i jego emocjonalne znaczenie, to jeden z naszych najlepszych utworów.
 
Cała płyta nagrywana była w tych samych studiach przy Abbey Road,w których nagrywali Beatlesi, ale w filmie nie ma o tym żadnej wzmianki. Po raz kolejny napiszę, że magia studia z pewnością pomogła w stworzeniu, w jego ścianach kolejnego arcydzieła a takim oczywiście jest album „Wish You Were Here”, sprzedany na świecie w ilości ponad 19 milionach kopii.

Zabawny jest fakt przytaczany w filmie przez Georgei Hardiego, projektanta okładki. Nie chodzi nawet o samo zdjęcie witających się mężczyzn, z których jeden płonie. Płyta była z tekturową okładką wkładana do dodatkowej, czarnej, nieprzeźroczystej folii co oczywiście nie podobało się wytwórni (Columbia Records) ale muzycy wymogli, że tak musi być sprzedawana. Hardie w filmie opowiada, że słyszał o fanach, którzy z pietyzmem przecinali wzdłuż folię tak by wyjąć z opakowania czarny album winylowy i nigdy nie obejrzeli słynnej okładki ze zdjęciem „płonącego człowieka”. Przypuszczalnie do czasu aż kupili sobie wersję na CD.

Popatrzcie na fragment filmu:

Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog

Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki. 

19. WRZESIEŃ - "Strawberry Fields Forever"

15 września – Paul zaangażowany w swoje projekty, chłonny i otwarty na wszystko co się wokół dzieje w sferze kultury, sztuki, uczestniczy w tym dniu w eksperymentalnym happeningu, występie grupy AMM w Royal Collge Art w Londynie. Grupa skupiona wokół awangardowego kompozytora Corneliusa Cardew liczyła około 20 osób a instrumentarium rzeczywiście było … nietypowe. Beatles mógł usłyszeć muzykę (dźwięki) tworzoną przy pomocy ...chłodnicy, kufli od piwa. W biografiach zespołu najczęściej wspomina się, że Lennon, mieszkający poza Londynem,był siłą rzeczy odseparowany od wszystkich ciekawszych rzeczy w Londynie, chyba, że specjalnie go do przyjazdu do Londynu namawiano (Paul). George – o czym później - coraz bardziej wtapiał się w kulturę hinduską, Ringo skupiał się na życiu rodzinnym i imprezowaniu. Paul pojawiał się wszędzie gdzie działo się cokolwiek interesującego, zwłaszcza w muzyce. Bliscy znajomi McCartney'a wspominali, że Paul często przebierając się tak by nie rozpoznano w nim słynnego Beatlesa, odwiedzał sam potajemnie, wszelakie kluby muzyczne, anonimowo podglądając londyńską scenę muzyczną, a w owym czasie do Londynu – miasta The Beatles i światowej mekki kultury – zjeżdżali z całego świata wykonawcy i artyści, chętni oddychania powietrzem i klimatem, w mieście, w którym żyła słynna FabFour.

Paul z ojcem, '1966

PAUL:  Jeśli się ma dar pisania muzyki, to można go spożytkować na tworzenie różnych form. Zawsze podziwiałem takie dawne duety autorskie jak Rodgers i Hammerstein czy Cole Porter, którzy uważali to za rzemiosło. Podziwiałem ich za to, że zarówno umieli napisać musical jak i muzykę do filmu.
  Pisanie muzyki filmowej stanowiło dla mnie miłą odskocznię. Ponieważ George Martin potrafił rozpisać nuty oraz dokonać orkiestracji -  i był w tym niezły- dostałem ofertę od The Boulding Brothers, byśmy razem zrobili muzykę do filmu "The Family Way". Obejrzałem film i uznałem, że jest świetny. Nadal tak uważam.Robi duże wrażenie i wzrusza, trochę ckliwy ale dobry jak na swoje czasy. Chciałem mieć muzyków z dużą ilością blachy, bo w The Beatles korzystaliśmy z różnych gatunków muzyki, ale może orkiestra dęta byłaby czymś  za bardzo w stylu Północnej Anglii. Nadal kocham taka muzykę.Mój tata grał na trąbce, a jego tata był w orkiestrze dętej, stąd moje ciągotki. Na potrzeby filmu napisałem muzykę, coś, co można było nazwać "orkiestrowym graniem" - chciałem żeby się w niej odbijał północnej  klimat tej historii. Pisanie tej muzyki było świetną zabawą.
"Love In The Open Air" uznano za najlepszą piosenkę filmową tamtego roku i dostałem nagrodę za muzykę do niej.Johnny Mercer miał prawie do niej napisać tekst ale wtedy nie wiedziałem kim on jest. Potem dopiero zdałem sobie z tego sprawę."Ach to ten, Johnny Mercer, najwspanialszy tekściarz na ziemi". Powinienem był dopilnować by ten tekst powstał. Nieważne, to była wspaniała zabawa.
  
Love In The Open Air - Paul McCartney - The Family Way
Fragmenty filmu :" The Family Way"

Paul w studiu w czasie nagrywania muzyki do filmu "The Family Way"

19 września – Paul i Ringo są obecni w czasie ogłoszenia przez 'Melody Maker' o nominacji The

Beatles jako najlepszego brytyjskiego oraz światowego wykonawcy (Poll Award).  W Indiach Ggeorge i Patti wydają oświadczenie dla miejscowej prasy, która rozpoznała w turyście słynnego Beatlesa. Oboje w czasie konferencji prasowej w hotelu Taj Mahal proszą o zapewnienie im prywatności w czasie pobytu w Indiach.W Hiszpanii John zaczyna pracować nad „Strawberry Fields Forever”.

 19 września – Paul i Ringo są obecni w czasie ogłoszenia przez 'Melody Maker' o nominacji The Beatles jako najlepszego brytyjskiego oraz światowego wykonawcy (Poll Award).  W Indiach Ggeorge i Patti wydają oświadczenie dla miejscowej prasy, która rozpoznała w turyście słynnego Beatlesa. Oboje w czasie konferencji prasowej w hotelu Taj Mahal proszą o zapewnienie im prywatności w czasie pobytu w Indiach.W Hiszpanii John zaczyna pracować nad „Strawberry Fields Forever”.

Rękopis pierwszej wersji tekstu do "Strawberry Fields..."

Tuz po obcięciu włosów - John Lennon ???

JOHN: Byliśmy w Almerii. Napisanie (tej) piosenki zajęło mi około 6-ciu tygodni. Pisałem ją przez cały okres kręcenia filmu. Jeśli ktoś ma jakiekolwiek pojęcie o kręceniu filmu, to wie,że zawsze się dużo wokół dzieje. Mam gdzieś oryginalną wersję tej piosenki, zanim się stała psychodeliczną.

Jako artysta  zawsze, w prawdziwych momentach staram się przekazać samego siebie i pokazać siebie a nie kogoś innego. Staram się przekazać siebie a nie kogoś innego. Gdybym mniej siebie znał, gorzej by mi to wychodziło.

 W „Strawberry Fields” mówię: „Nie, zawsze myśl, że to ja” i takie tam rzeczy. W „Help!” starałem się powiedzieć jak się czułem ale nie bardzo wiedziałem jak to zrobić. Dlatego mówiłem:"Czasami, nie zawsze, pomyśl, że to prawda, ale ...", ale wyrażałem to z rezerwą bo sam nie wiedziałem co czuję. Teraz byłem już pewny: "Taaa, to, czuję, to boli, właśnie o to mi chodzi". Wtedy właśnie mogłem pokazać siebie samego.

Druga linijka idzie tak: „Myślę, że nikogo nie ma w moim drzewie”. Chciałem tymi słowami powiedzieć: „Nikt nie wydaje się taki hip jak ja, więc albo jestem wariatem albo geniuszem”. Taki sam dylemat miałem już w wieku 5 lat.

 „Strawberry Fields Forever” to  tak naprawdę psychoanaliza w rytm muzyki.  Myślę, że większość analiz jest symptomatyczna, bo mówisz o sobie. Nie muszę tego robić, ponieważ zrobiłem tego dużo, rozmawiając z dziennikarzami. Nigdy nie miałem czasu na różnych psychiatrów i ludzi tego typu, bo oni wszyscy są walnięci.

   Zamiast piętrzyć uczucia lub ból, lepiej je poczuć niż odkładać na deszczowy dzień. Myślę, że każdy jest zablokowany. Nie spotkałem nikogo, kto nie byłby bryłą bólu -  od dzieciństwa, od urodzenia. Dlaczego nie mielibyśmy płakać ? gdy mamy 12 lat, mówią nam, żebyśmy nie płakali: Bądź mężczyzną! Cóż to do diabła jest ? Mężczyźni cierpią!

How I Won The War

 
Strawberry Fields Forever - demo

John Lennon w Almerii. 

 ______________ 

Pomniki Johna Lennona w Almerii.

20 września - George, przebywający nadal w Indiach udziela obszernego wywiadu brytyjskiemu dziennikarzowi, Donaldowi  Milnerowi. Jego fragmenty emituje BBC w dniu następnym, niebawem wieści o wakacjach Harrisona w Azji obiega cały świat.

Indie, 1966 , George zafascynowany Indiami.

Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog

Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.